Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

Νεώτερες Θεραπείες για τη ΧΑΠ: Συνέδριο ERS Βαρκελώνη (Σεπτέμβριος 2013)



Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι με τη χορήγηση συγκεκριμένης θεραπείας μία φορά την ημέρα, οι ασθενείς εμφανίζουν καλύτερη ρύθμιση και βελτίωση της δύσπνοιας.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, μία σειρά νέων θεραπειών:
Μηλεϊνική ινδακατερόλη, (Onbrez® Breezhaler®): είναι ένας β2-αδρενεργικός αγωνιστής μακράς δράσης (LABA), ο οποίος αποτελεί αυτή τη στιγμή τη μόνη διαθέσιμη θεραπεία για τη ΧΑΠ, η οποία παρέχει κλινικά σχετική 24ώρη βρογχοδιαστολή σε συνδυασμό με ταχεία έναρξη της δράσης στην πρώτη δόση (Κυκλοφορεί ήδη στην Ελλάδα)

Βρωμιούχο γλυκοπυρρόνιο, (Seebri® Breezhaler®): είναι ένα νέο φάρμακο της τάξης των αντιμουσκαρινικών μακράς δράσης (LAMA) που παρέτεινε σημαντικά τον χρόνο έως την πρώτη μέτρια/σοβαρή παρόξυνση της ΧΑΠ και μείωσε τη σχετιζόμενη με αυτή νοσηλεία (θα κυκλοφορήσει σύντομα και τη χώρα μας).

Το QVA149 είναι ένας υπό έρευνα εισπνεόμενος άπαξ ημερησίως χορηγούμενος συνδυασμός μηλεϊνικής ινδακατερόλης και Βρωμιούχου γλυκοπυρρονίου σταθερής δόσης.

Επιβεβαιώνουν τη σημαντική βελτίωση της εικόνας των πασχόντων, υπερέχοντας σε σύγκριση με τις υπάρχουσες θεραπείες.

Συγκεκριμένα, η χορήγηση 50 mcg Βρωμιούχου γλυκοπυρρονίου μία φορά την ημέρα, παρέχει ταχεία και σταθερή βρογχοδιαστολή, καθώς και μείωση των παροξύνσεων και των συμπτωμάτων συγκριτικά με το εικονικό φάρμακο. Τα αποτελέσματα της εν λόγω αγωγής είναι παρόμοια έως καλύτερα, σε σύγκριση με τα επίπεδα της υπάρχουσας.

Το QVA149, άπαξ ημερησίως χορηγούμενος συνδυασμός μηλεϊνικής ινδακατερόλης και Βρωμιούχου γλυκοπυρρονίου σταθερής δόσης - έδειξε ανώτερη βρογχοδιαστολή βελτιώνοντας σημαντικά την πνευμονική λειτουργία συγκριτικά με υπάρχουσες θεραπείες για τη ΧΑΠ.

(Μελέτες SHINE, ILLUMINATE, ENLIGHTEN, GLOW1, GLOW2)

Ασθμα σχετιζόμενο με την άσκηση (exercise induced asthma)



Είναι μία μορφή άσθματος η οποία εμφανίζεται κατά την άσκηση. 
Η άσκηση είναι ένας από τους αναγνωρισμένους παράγοντες που μπορεί να οδηγήσει σε παρόξυνση της νόσου αλλά τονίζεται ότι σε καμία περίπτωση το άσθμα δεν πρέπει να αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα για να ασκηθούμε.

Συχνότητα:
Η συχνότητα στο γενικό πληθυσμό (ανάμεσα και στα παιδιά) κυμαίνεται μεταξύ 12-15%. Ένα συντριπτικό ποσοστό των πασχόντων από άσθμα (90%), παρουσιάζει και άσθμα στην άσκηση, ενώ πολύ ψηλά είναι και τα ποσοστά μεταξύ ατόμων με αλλεργική ρινίτιδα χωρίς διαγνωσμένο άσθμα ( 35-45%).
Πρέπει να αναφέρουμε πως υπάρχουν περιπτώσεις ατόμων που παρουσιάζουν άσθμα μόνο κατά την άσκηση. Τα ποσοστά ανάμεσα στους επαγγελματίες αθλητές κυμαίνονται στις διάφορες μελέτες μεταξύ 4-10%. Σε αθλήματα όμως που διενεργούνται σε πάγο (πχ χόκεϊ σε πάγο, σκι) τα ποσοστά μπορεί να φθάσουν μέχρι και το 50%.
Συμπτώματα:
Το ασκησιογενές άσθμα εμφανίζεται συνήθως μετά από έντονη άσκηση και χαρακτηρίζεται από πόνο στο στήθος, δυσκολία στην αναπνοή (δύσπνοια), ξηρό βήχα και σφύριγμα της αναπνοής (συριγμό). Τα συμπτώματα συνήθως αποδίδονται λανθασμένα στην άσκηση, στην κούραση και σε κακή φυσική κατάσταση, με αποτέλεσμα η διάγνωση να διαφεύγει στις πλείστες των περιπτώσεων. Αν κατ’ επανάληψη παρατηρείται υπέρμετρη δύσπνοια και κόπωση κατά την άσκηση, έντονο λαχάνιασμα με σφύριγμα στο στήθος ή βήχας μετά την άσκηση, πρέπει να εγείρεται η υποψία του άσθματος σχετιζόμενο με την άσκηση. Η υποψία αυτή πρέπει να είναι πιο μεγάλη εάν τα συμπτώματα συμβαίνουν σε παιδιά.

Μηχανισμός:
Το ασκησιογενές άσθμα παρατηρείται συνήθως σε αερόβια (πχ ποδόσφαιρο, σκι, κολύμπι) παρά σε αναερόβια (πχ άρση βαρών) αθλήματα . Στα αερόβια αθλήματα παρατηρείται μία συνεχής κίνηση και εναλλαγή του αέρα στους αεραγωγούς η οποία επηρεάζει τόσο την ύγρανση, όσο και και τη θερμοκρασία των βρόγχων. Αυτό, με ένα άγνωστο μέχρις στιγμής τρόπο πυροδοτεί μία αλυσίδα βιοχημικών αντιδράσεων, με αποτέλεσμα τη στένωση των αεροφόρων οδών (βρογχόσπασμο) και άρα την εμφάνιση των συμπτωμάτων της νόσου.

Ενώ ο ακριβής μηχανισμός δεν είναι ακόμη ξεκάθαρος, υπάρχουν αρκετά δεδομένα τα οποία υποστηρίζουν πως ίσως η μηχανισμός του ασκησιογενούς άσθματος, να είναι διαφορετικός από τον μηχανισμό του κλασικού άσθματος. 

Η διαρκής κίνηση του αέρα μέσα στους βρόγχους φαίνεται να ξηραίνει τον βλεννογόνο. Τότε ο οργανισμός σε μία προσπάθεια ύγρανσης των βρόγχων, αυξάνει την αιμάτωση τους, με συνέπεια την στένωση του αυλού, δηλαδή βρογχόσπασμο. Το ίδιο αποτέλεσμα φαίνεται να προκαλείται και από την πτώση της θερμοκρασίας των αεροφόρων οδών ως αποτέλεσμα και πάλι της κίνησης του αέρα. Ο οργανισμός και πάλι αυξάνει την αιμάτωση των βρόγχων σε μία προσπάθεια να θερμάνει τον αεραγωγό με αποτέλεσμα και πάλι το βρογχόσπασμο.
Αυτές οι θεωρίες εξηγούν σε ικανοποιητικό βαθμό το λόγο που το ασκησιογενές άσθμα είναι συχνότερο σε αερόβια αθλήματα που διαδραματίζονται σε ξηρό και κρύο περιβάλλον όπως πχ το σκι.

Αίτια:
Τα αίτια του ασκησιογενούς άσθματος είναι ποικίλα και αρκετές φορές άγνωστα. Γενικά όσες παθήσεις προκαλούν αυξημένες εκκρίσεις και οίδημα των βρόγχων, με συνέπεια τη μείωση της διαμέτρου τους, αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης του άσθματος κοπώσεως. Χρόνιες παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος όπως το άσθμα και η αλλεργική ρινίτιδα, λοιμώξεις του αναπνευστικού όπως η οξεία βρογχίτιδα, η παρουσία αλλεργιογόνων όπως η γύρη αλλά και η μόλυνση του περιβάλλοντος είναι κάποια παραδείγματα.

Χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται στο περιβάλλον ορισμένων αθλημάτων μπορεί προκαλέσουν είτε εμφάνιση είτε επιδείνωση των συμπτωμάτων σε άτομα με προδιάθεση. Τέτοια παραδείγματα είναι  το χλώριο στις πισίνες και τα τα εντομοκτόνα, φυτοφάρμακα, λιπάσματα και ζιζανιοκτόνα που μπορεί να χρησιμοποιούνται στη διατήρηση των γηπέδων

Τέλος, ορισμένα φάρμακα ή κατηγορίες φαρμάκων μπορούν να προκαλέσουν ή να επιδεινώσουν την βρογχική υπεραντιδραστικότητα. Παραδείγματα φαρμάκων είναι οι
β-αποκλειστές (b-blockers), η ασπιρίνη, τα διάφορα και ευρέως χρησιμοποιούμενα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) και τα διουρητικά.

Διάγνωση:
Για να τεθεί η διάγνωση του άσθματος κατά την άσκηση πρέπει πρώτα να τεθεί η υποψία. Για αυτό το λόγο  συμπτώματα όπως αυτά αναφέρθηκαν (έντονη δύσπνοια κοπώσεως, βήχας μετά την  κόπωση) δεν πρέπει να περνούν απαρατήρητα. Αφότου τεθεί η υποψία ακολούθως πρέπει να γίνει εκτίμηση από πνευμονολόγο ο οποίος θα με βάση το ιστορικό, τα συμπτώματα και την κλινική εξέταση θα κρίνει εάν στοιχειοθετείται η διάγνωση της νόσου.

Η εξέταση ρουτίνας του αναπνευστικού συστήματος είναι η σπιρομέτρηση. Εάν η δοκιμασία είναι παθολογική τότε συνήθως χορηγείται εισπνεόμενο βρογχοδιασταλτικό και επαναλαμβάνεται η μέτρηση. Εάν η μετρήσεις βελτιωθούν τότε τίθεται η διάγνωση του άσθματος. Εάν η δοκιμασία είναι φυσιολογική τότε προχωρούμε στις δοκιμασίες πρόκλησης. Τονίζεται πως τα φυσιολογικά αποτελέσματα της σπιρομέτρησης δεν αποκλείουν ούτε το άσθμα ούτε και φυσικά το ασκησιογενές άσθμα.

Οι δοκιμασίες πρόκλησης περιλαμβάνουν την πρόκληση στην άσκηση, τον ευκαπνική εθελούσια υπέρπνοια,  την πρόκληση με υπέρτονα διαλύματα (μαννιτόλη), τη φαρμακευτική πρόκληση (μεταχολίνη) και την ανταπόκριση στη βρογχοδιαστολή. Σκοπός αυτών των δοκιμασιών είναι να δειχθεί εάν υπάρχει σημαντική διαφορά μεταξύ των σπιρομετρήσεων προ και μετά τη δοκιμασία πρόκλησης, κάτι το οποίο θέτει τη διάγνωση του άσθματος.

Θα σταθούμε λίγο στη δοκιμασία πρόκλησης με την άσκηση η οποία αποτελεί και την εξέταση επιλογής. Με βάση αυτή τη μεθοδολογία, ο αθλητής (συνήθως), με την υποψία ασκησιογενούς άσθματος, ασκείται και γίνεται ταυτόχρονη αξιολόγηση των συμπτωμάτων. Η άσκηση μπορεί να γίνει είτε ελεγχόμενα στο εργαστήριο είτε στο φυσικό χώρο άσκησης του ατόμου (γήπεδο, πισίνα κοκ).

Το πλεονέκτημα της άσκησης στο εργαστήριο (εργοσπιρομέτρηση) είναι ότι δίνεται η δυνατότητα καταγραφής μίας πληθώρας παραμέτρων χρήσιμων για τους αθλητές, γίνονται σπιρομετρήσεις κατά την άσκηση και όχι μόνο προ και μετά, και ανάλογα με τον εξοπλισμό παρακολουθείται ταυτόχρονα η καρδιακή λειτουργία (καρδιοαναπνευστική δοκιμασία κοπώσεως). 

Το πλεονέκτημα της διενέργειας τη δοκιμασίας στο φυσικό περιβάλλον της άσκησης, είναι πως γίνεται σε πραγματικές συνθήκες. Αφενός υπάρχουν οι παράγοντες οι οποίοι μπορεί να συμβάλουν στην εμφάνιση του άσθματος, όπως το κρύο και η χλωρίνη και αφετέρου γίνεται το είδος άσκησης στο οποίο ειδικεύεται ο αθλητής. Μειονέκτημα είναι τα λιγότερα δεδομένα που συλλέγονται.

Επί αμφιβολίας ο συνδυασμός των 2 μεθόδων (εργαστήριο και φυσικό περιβάλλον) λύνει συνήθως το διαγνωστικό πρόβλημα.

Αντιμετώπιση:
Η αντιμετώπιση άσθματος κοπώσεως είναι σχετικά απλή και γίνεται με τα ίδια φάρμακα που γίνεται και αντιμετώπιση του άσθματος γενικότερα. Εάν το παιδί ή ο αθλητής έχει συμπτώματα άσθματος και όταν δεν ασκείται τότε περιλαμβάνει φάρμακα όπως τα εισπνεόμενα κορτικοστεροειδή, βρογχοδιασταλτικά μακράς δράσης και τα τα αντιλευκοτριένια. Αν όμως τα συμπτώματα εμφανίζονται μόνο κατά την άσκηση τότε η χρήση ενός βρογχοδιασταλτικού βραχείας δράσης (σαλβουταμόλη) ή αντιλευκοτριένιων συνήθως είναι αρκετή.

Πρόγνωση:
Η πρόγνωση είναι εξαιρετική για τα άτομα με άσθμα σχετιζόμενο την άσκηση.  Όπως αναφέρθηκε το άσθμα όχι μόνο δεν πρέπει να αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για άσκηση αλλά αντιθέτως πρέπει να αποτελεί κίνητρο. Με την κατάλληλη πνευμονολογική παρακολούθηση και παρέμβαση τα συμπτώματα είτε εξαλείφονται είτε περιορίζονται στο ελάχιστο.

(Για το άσθμα γενικά, πατήστε ΕΔΩ)

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

Η οικιακή μούχλα. Τι κινδύνους εγκυμονεί για την υγεία μας, τρόποι αντιμετώπισης.



Η μούχλα είναι διάφοροι τύποι μικροσκοπικών μυκήτων που βρίσκονται παντού  και αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του οικοσυστήματος. Υπάρχουν πάρα πολλά είδη και αρκετές δεκάδες από αυτά μπορούν να αναπτυχθούν μέσα στα σπίτια. Τρέφονται με οργανική ύλη και αναπαράγονται απελευθερώνοντας σπόρια.

Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες διαφορετικά είδη μούχλας, αλλά μόνον δέκα από αυτά προκαλούν προβλήματα υγείας – συνήθως ασθματικές κρίσεις, ιγμορίτιδα, βρογχίτιδα και άλλα νοσήματα των πνευμόνων, καθώς και αλλεργικές αντιδράσεις. Για περισσότερα που αφορούν το άσθμα, πατήστε ΕΔΩ

Η μούχλα απειλεί περισσότερο την υγεία των κατωτέρω ομάδων ανθρώπων:
όσοι υποφέρουν από άσθμα και άλλες ασθένειες του αναπνευστικού
όσοι είναι ανοσοκατασταλμένοι
οι άνθρωποι μεγάλης ηλικίας & τα βρέφη, νήπια και γενικά τα παιδιά προσχολικής ηλικίας.

Οι πιθανές ενδείξεις πως υπάρχει πρόβλημα με μούχλα στο σπίτι συμπεριλαμβάνουν βήχα, συνεχή κόπωση, ερεθισμό των ματιών και του λαιμού, πονοκεφάλους, δερματικούς ερεθισμούς και ναυτία.

Τα σπόρια από κάποιες μούχλες (π.χ. Ασπέργιλος flavus, αφρικάνικος ασπέργιλος κτλ.) είναι εξαιρετικά τοξικά, υπήρξαν δε, υπεύθυνα για πολλούς θανάτους, με πιο γνωστό αυτούς των αρχαιολόγων στον Τάφο του Φαραώ. Τότε επειδή η αιτία ήταν άγνωστη, τους απέδωσαν στην κατάρα του Φαραώ.
Οι ισχυρότατα τοξικές και καρκινογόνες αφλατοξίνες παράγονται από μούχλα που αναπτύσσεται κυρίως σε ξηρά φρούτα, ξηρούς καρπούς (ιδιαίτερα στα αράπικα φυστίκια και αμύγδαλα), μπαχαρικά, σιτηρά και σε τυριά όταν υπάρξουν κατάλληλες συνθήκες υγρασίας και θερμοκρασίας. Επίσης μπορεί να εμφανισθούν στο γάλα ζώων που έχουν τραφεί με ζωοτροφές (καλαμπόκι κ.λπ.), στα οποία είχαν αναπτυχθεί μύκητες.

Τα σπίτια στην εποχή μας – υπακούοντας και στις σύγχρονες επιταγές για ενεργειακή επάρκεια – κατασκευάζονται πιο σφραγισμένα απ’ ό,τι παλιότερα.
Τα παλιά σπίτια έμπαζαν από διάφορες χαραμάδες και ο ανεξέλεγκτος αυτός φυσικός εξαερισμός βοηθούσε στην αποτροπή συμπυκνώσεων και των φαινομένων της μούχλας.
Βέβαια το μειονέκτημα είναι ότι ανεξέλεγκτος αερισμός σημαίνει ότι θα μπουν μέσα στο σπίτι καυσαέρια, οσμές, θόρυβος και βέβαια θα υπάρχει και το ενεργειακό κόστος.
Το ενεργειακό κόστος είναι που αποτρέπει τον ελεγχόμενο φυσικό εξαερισμό σε πολλά σπίτια σε μια προσπάθεια για εξοικονόμηση ενέργειας. Αυτό όμως φέρνει συμπυκνώσεις και μούχλα.
Για να αναπτυχθεί η μούχλα μέσα σ’ ένα σπίτι, θα πρέπει να συνδυάζονται όλοι ή οι περισσότεροι από τους κάτωθι παράγοντες:

- Να υπάρχει αυξημένη υγρασία είτε σαν εσωτερική σχετική υγρασία ή σαν υγρασία που μπαίνει μέσα στο σπίτι από υπόγεια ή ατέλειες στους τοίχους και στο δώμα, σαν υγρασία από μόνιμες μικροδιαρροές λόγω αστοχίας των υδραυλικών συστημάτων είτε, τέλος, σαν υγρασία λόγω πλημμύρας.
- Να υπάρχει οργανική ύλη για να μπορεί να τραφεί.
- Να υπάρχει σχετική έλλειψη αερισμού.
- Να υπάρχει αρκετή βρομιά που υποβοηθά την ανάπτυξη της μούχλας δίνοντάς της κατάλυμα και τροφή.
- Να υπάρχουν ταπετσαρίες σε αμόνωτους τοίχους, χαλιά και μοκέτες σε υπόγεια και υφασμάτινα πατάκια σε υγρούς χώρους όπως τα μπάνια.
- Υποθερμασμένοι εξωτερικοί τοίχοι ή υποθερμασμένα δωμάτια και χώροι (υποβοηθούν τη συμπύκνωση).
 - Στην εμφάνιση της "μούχλας" στις γωνίες των ταβανιών υπεύθυνες θεωρούνται οι "θερμογέφυρες" (αμόνωτα κομμάτια μπετόν που είναι ψυχρότερα από τον υπόλοιπο τοίχο) και εκεί πάνε και "κάθονται" οι υδρατμοί και υγροποιούνται, με αποτέλεσμα να μαυρίζει το μέρος αυτό.
- Το σκοτάδι βοηθάει την ανάπτυξη μούχλας, γιατί ευνοεί την διατήρηση της υγρασίας. Όχι όμως ότι η μούχλα δεν αναπτύσσεται στο φως.

Το κλειδί για τη λύση των προβλημάτων της μούχλας βρίσκεται στην υγρασία. Εάν ελέγξουμε την υγρασία, ελέγχουμε και τη μούχλα.

Υπάρχουν αρκετοί τρόποι για να ελέγξετε και κυρίως να περιορίσετε την υγρασία στο χώρο του σπιτιού.
Ο αερισμός ή εξαερισμός είναι ένα από τα μέτρα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αποτροπή των φαινομένων συμπύκνωσης και κατ’ επέκταση της δημιουργίας μούχλας.
Ο καλύτερος τρόπος για να αερίζουμε είναι να ανοίγουμε για λίγα λεπτά τα κουφώματα σε αντικρυστά μέρη του σπιτιού και να ανανεώνουμε πλήρως τον εσωτερικό αέρα.
Μια άλλη πρακτική λιγότερο αποτελεσματική είναι να αφήνουμε 1-2 κουφώματα ανοικτά για λίγα χιλιοστά ή εκατοστά.
Μία καλή λύση είναι οι ειδικοί αφυγραντήρες, που πωλούνται στο εμπόριο. Βάλτε τους σε λειτουργία όσο πιο συχνά μπορείτε, για να απορροφήσουν όσο περισσότερη υγρασία γίνεται, εμποδίζοντας τη μούχλα να αναπτυχθεί.
Αν έχετε αρκετά φυτά εσωτερικού χώρου, σιγουρευτείτε ότι δεν το παρακάνετε με το πότισμα. Ποτίστε τα φυτά σας με όσο νερό χρειάζεται και μην κάνετε υπερβολές, οι οποίες, όχι μόνο δε βοηθούν τα φυτά σας, αλλά ευνοούν την ανάπτυξη της μούχλας.
Αφού τελειώσετε το μπάνιο ή το ντους σας, ανοίξτε παράθυρα ή εξαερίστε μηχανικά. Κρατάτε κλειστή την πόρτα του μπάνιου, έτσι ώστε οι υδρατμοί να μην διαχέονται στο υπόλοιπο σπίτι. Μηχανικό ή φυσικό εξαερισμό χρειάζεται και η κουζίνα. Ιδανικό είναι, να αφήνουμε το παράθυρο του μπάνιου ανοικτό όταν κάνουμε μπάνιο.
Επίσης το ίδιο να κάνουμε στην κουζίνα όταν μαγειρεύουμε.

Μη στεγνώνετε ρούχα μέσα στο σπίτι και μάλιστα στις κρεβατοκάμαρες.
Πολύ επιβαρυντικά είναι τα θερμαντικά σώματα που λειτουργούν με κηροζίνη ή υγραέριο.

Το επόμενο βήμα είναι να αντιμετωπίσουμε την υπάρχουσα μούχλα. Το ορθότερο είναι να μην κινηθούμε επιπόλαια κάνοντας άσκοπες κινήσεις, χρησιμοποιώντας προϊόντα τύπου χλωρίνης που είναι αναποτελεσματικά, διαβρωτικά και επικίνδυνα. Υπάρχουν ειδικά καθαριστικά για μύκητες τα οποία είναι αποτελεσματικά.

Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

Ο θωρακικός πόνος. Πότε να ανησυχήσετε. Τι να κάνετε.



Ο θωρακικός πόνος μπορεί να προέρχεται απο το θωρακικό τοίχωμα (μυϊκό τοίχωμα, πλευρές, σπονδυλική στήλη), τους πνεύμονες, τον υπεζωκότα, τη τραχεία, τη καρδιά και τα μεγάλα αγγεία, τον οισοφάγο και το διάφραγμα. Επίσης, μπορεί να είναι αντανακλαστικός από παθήσεις της κοιλιάς. Τέλος, πολύ συχνός, είναι ο θωρακικός πόνος που συνδέεται με το άγχος.

Πότε θα καλέσετε ασθενοφόρο.
Επίμονος ή οξύς θωρακικός πόνος, μπορεί να οφείλεται σε πάρα πολύ σοβαρές και απειλητικές για τη ζωή καταστάσεις, όπως στεφανιαία νόσος, πνευμονική εμβολή, διαχωριστικό ανεύρυσμα ή πνευμοθώρακας (πατήστε ΕΔΩ) και γι΄ αυτό θα πρέπει χωρίς χρονοτριβή να καλέσετε το γιατρό σας ή ακόμα καλύτερα, να ξεκινήσουν ταυτόχρονα ενέργειες για μεταφερθείτε σε νοσοκομείο - ιδιαίτερα εάν είστε άνδρας άνω των 40 χρονών ή γυναίκα άνω των 50.
Η υποψία και μόνο ενός εμφράγματος δεν αφήνει περιθώρια για παράτολμους ελιγμούς, για πρόχειρες επί τόπου διαγνώσεις χωρίς νοσοκομείο, ούτε για ηρωισμούς. Αν έχετε πόνο στο στήθος που φαίνεται να προέρχεται από το στέρνο, το σαγόνι, το λαιμό, τους ώμους, τα χέρια ή το επάνω μέρος της κοιλιάς, ίσως πρόκειται για καρδιοπάθεια. Η θεραπεία για τη σωτηρία της ζωής σας πρέπει ν' αρχίσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. 


Πάρτε μία ασπιρίνη (αν δεν πάσχετε απο πεπτικά νοσήματα και δεν έχετε αλλεργία) και καλέστε αμέσως ασθενοφόρο! Όσο πιο γρήγορα φτάσετε στο νοσοκομείο τόσο μικρότερες θα είναι οι επιπτώσεις του εμφράγματος.

Γενικά, ο πόνος στο στήθος που διαρκεί περισσότερο από δέκα λεπτά (σε ακινησία), πρέπει να διερευνηθεί αμέσως από γιατρό. Όλοι οι πόνοι στο στήθος θεωρούνται ότι σχετίζονται με την καρδιά μέχρις αποδείξεως του εναντίου.

Και προσοχή σε επικίνδυνες συμβουλές!
Σε καμία περίπτωση ο ασθενής, δεν θα πρέπει να κάνει οποιαδήποτε προσπάθεια ανάνηψης βήχοντας διότι μπορεί να επιφέρει τραγικά αποτελέσματα για την υγεία.
Η American Heart Association (Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία), δεν εγκρίνει επ'ουδενί την Καρδιοπνευμονική Αναζωογόνηση με τον βήχα που έχει πάρει ευρεία δημοσιότητα στο Διαδίκτυο (πατήστε ΕΔΩ)


Δυστυχώς, οι περισσότεροι εμφραγματίες κινητοποιούνται έπειτα από τρεις ή τέσσερις ώρες. Η καθυστέρηση προκαλεί μεγάλη ζημιά στο μυοκάρδιο, ενώ ένας στους πέντε χάνει τη ζωή του καθ' οδόν προς το νοσοκομείο.

Τα καρδιαγγειακά νοσήματα αναδεικνύονται σε παγκόσμιο «δολοφόνο», καθώς «ευθύνονται» για το 30% της παγκόσμιας θνησιμότητας.


Μόνο στην Αττική καταγράφονται ετησίως 3.000 έως 4.000 εμφράγματα του μυοκαρδίου. Βασικός «σύμμαχος» των καρδιαγγειακών είναι ο διαβήτης.

Η πνευμονική εμβολή προκαλεί επίσης οξύ πόνο στο στήθος, που ίσως να μη μπορεί να διακριθεί από εκείνο του εμφράγματος του μυοκαρδίου.

Ο πόνος από πνευμονική εμβολή είναι συνήθως στο πλάγιο και όχι στο πρόσθιο θωρακικό τοίχωμα και έχει χαρακτήρες πόνου στα πλευρά, επιτεινόμενος με τις αναπνευστικές κινήσεις.

Συνήθως, συνοδεύεται από άλλα πνευμονικά συμπτώματα, όπως δύσπνοια, αιμόπτυση, καθώς και πυρετό.

Το διαχωριστικό ανεύρυσμα προκαλεί οξύ πόνο, δραματικό σε ένταση. Συχνά η όλη εικόνα μοιάζει με αυτή του οξέος εμφράγματος μυοκαρδίου. Συνυπάρχουν συνήθως και άλλα ευρήματα που χαρακτηρίζουν εσωτερική αιμορραγία (ωχρότητα, ταχυκαρδία, πτώση της προηγούμενης υψηλής πίεσης).

Ο πόνος που δεν αντανακλά πουθενά και ιδιαίτερα στην πλάτη, στο λαιμό ή τα χέρια, όπου συνήθως αντανακλά ο καρδιακός πόνος, τότε μπορεί να οφείλεται σε οισοφαγίτιδα, δηλαδή σε φλεγμονή του οισοφάγου.
Ο οισοφάγος είναι ένας μυώδης σωλήνας που συνδέει το στόμα με το στομάχι και από τον οποίο περνούν οι τροφές. Ο καυστικός αυτός πόνος (καούρα) μπορεί να εκδηλωθεί μετά το φαγητό και ιδιαίτερα τη νύχτα. Όταν ο άνθρωπος είναι ξαπλωμένος, και αυτό συμβαίνει κατά τον ύπνο, τα όξινα υγρά του στομαχιού είναι δυνατόν να παλινδρομήσουν και να προκαλέσουν οισοφαγίτιδα. Αυτό παρατηρείται κυρίως όταν υπάρχει κήλη του οισοφάγου. Ο καυστικός αυτός πόνος υποχωρεί ύστερα από λήψη αντιόξινων φαρμάκων ή γάλακτος. Αντίθετα ο πόνος αυτός χειροτερεύει όταν ο άνθρωπος τρώει ερεθιστικά φαγητά με καρυκεύματα ή πίνει οινοπνευματώδη.
Ο μυοσκελετικός πόνος, συνδέεται συχνά με τοπική ευαισθησία πράγμα που δε συμβαίνει στο έμφραγμα.  Όταν ο πόνος προκαλείται με μια κίνηση, ένα κτύπημα, το βήχα ή το φτάρνισμα και ανακουφίζεται μετά από μασάζ, ζεστά επιθέματα και διάφορους χειρισμούς, συνηγορεί για μυοσκελετική προέλευση.

Υγρασία και αναπνευστικό



Οι απότομες αλλαγές του καιρού, και κυρίως η αύξηση της υγρασίας, επιδεινώνουν την υγεία ατόμων με χρόνια αναπνευστικά προβλήματα, όπως το βρογχικό άσθμα (πιέστε ΕΔΩ)

Στα αναπνευστικά προβλήματα συμβάλλουν και οι μύκητες (εσωτερικών και εξωτερικών χώρων), που αναπτύσσονται από την υγρασία. 
Αν βγείτε από το ζεστό περιβάλλον του εσωτερικού ενός οικήματος, στην υγρή ατμόσφαιρα και σας πιάσει ξερόβηχας ο οποίος θα σταματήσει αργότερα, αλλά θα επανέλθει την επόμενη μέρα, τότε αυτό μπορεί να είναι ένδειξη ήπιου άσθματος ή υπερευαισθησίας του αναπνευστικού. 
Σε αυτή την περίπτωση, απαραίτητη είναι η επίσκεψή σας σε πνευμονολόγο για σπιρομετρικό έλεγχο.
Συμβουλή: Αποφεύγετε τη σωματική άσκηση σε υπαίθριους χώρους με υγρό καιρό, αν αντιμετωπίζετε αναπνευστικά προβλήματα, γιατί ο υγρός αέρας μπορεί να επιδεινώσει την κατάστασή σας. Επίσης, αν τελικά αποδειχθεί ότι πάσχετε από άσθμα και ζείτε σε περιοχή με αυξημένη υγρασία, συμβουλευτείτε το γιατρό σας μήπως πρέπει να αυξήσετε προσωρινά,

τη δόση της φαρμακευτικής αγωγής σας, ώστε να προλάβετε την εκδήλωση μιάς ασθματικής κρίσης.

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

Ακάρεα. Τι είναι και πόσο μπορούν να μας ταλαιπωρούν



Τα ακάρεα είναι μικροσκοπικοί οργανισμοί μεγέθους σχεδόν 0,3 χιλιοστών του μέτρου (αόρατοι με γυμνό μάτι) που ανήκουν στην οικογένεια των αρθροπόδων. Στο μικροσκόπιο, φαίνονται αρκετά αποκρουστικά. Η παρουσία τους δεν έχει σχέση με το πόσο καθαρό είναι ένα σπίτι, αλλά με τις ιδιαίτερες συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας που επικρατούν στο περιβάλλον του σπιτιού.
Υπάρχουν διάφορα είδη ακάρεων, όμως αυτά που προκαλούν τις περισσότερες αλλεργίες είναι τα λεγόμενα δερματοφαγοειδή (τρέφονται από την πιτυρίδα του ανθρώπου και τα υπόλοιπα νεκρά κύτταρα της επιδερμίδας που πέφτουν καθημερινά από το σώμα), έχουν ανάγκη τη θερμότητα του ανθρώπινου σώματος και επιζητούν την υγρασία, καθώς το σώμα τους αποτελείται κατά 75-80% από νερό. Πολλαπλασιάζονται ακόμη περισσότερο στα σπίτια όπου ζουν κατοικίδια ζώα, αφού τα νεκρά κύτταρα στο τρίχωμά τους αποτελούν την ύψιστη πηγή τροφής για αυτά.
Παρά το μικρό τους μέγεθος, τα ακάρεα της οικιακής σκόνης είναι μεγάλα για να εισχωρήσουν βαθιά μέσα στη μύτη ή τους πνεύμονες μέσω της αναπνοής και οι έρευνες έχουν δείξει ότι το αλλεργιογόνο που προκαλεί το άσθμα εντοπίζεται στα περιττώματά τους. Πρόκειται για μία πρωτεΐνη που εκκρίνεται από το έντερο των ακάρεων και χρησιμοποιείται για την πέψη των λεπιών των ανθρώπινου δέρματος που έχουν καταναλώσει.


Η αλλεργία στα ακάρεα της σκόνης μπορεί να εκδηλωθεί με διαφορετικά συμπτώματα, αναλόγως τους βλεννογόνους που θα προσβάλει. Έτσι λοιπόν, μπορεί να προκαλέσει ρινική συμφόρηση και συχνά φτερνίσματα στην περίπτωση ρινίτιδας, σακούλες στα κάτω βλέφαρα στην περίπτωση φλεβικής συμφόρησης στην περιοχή των ματιών, ανεξέλεγκτη δακρύρροια και φωτοευαισθησία στην περίπτωση επιπεφυκίτιδας ή βήχα, βάρος στο θώρακα και δύσπνοια στην περίπτωση βρογχικού άσθματος. Το 50-80% των περιπτώσεων εμφάνισης αλλεργικού άσθματος συνδέονται με τα ακάρεα της σκόνης (πατήστε ΕΔΩ).
Τα συμπτώματα εμφανίζονται κυρίως το διάστημα ανάμεσα στο τέλος του καλοκαιριού και τις αρχές του φθινοπώρου, αφού τα ακάρεα αγαπούν ιδιαίτερα τον συνδυασμό ζέστης και υγρασίας.

Η διάγνωση της αλλεργίας στα ακάρεα, γίνεται από τους αλλεργιολόγους με τη διενέργεια των αλλεργικών δερματικών δοκιμασιών. Η αντιμετώπιση του προβλήματος συνίσταται στην αποφυγή, ενδεχόμενα στη θεραπεία απευαισθητοποίησης (ανοσοθεραπεία) και στη φαρμακευτική αγωγή.
Εάν αποδειχθεί ότι το άσθμα σας οφείλεται σε αλλεργία στα ακάρεα, πρέπει οπωσδήποτε να κάνετε σπιρομετρικό έλεγχο προ και μετά βρογχοδιαστολής σε ειδικό πνευμονολογικό εργαστήριο και ο Πνευμονολόγος σας στη συνέχεια θα καθορίσει τη φαρμακευτική αγωγή που θα ακολουθήσετε.

Μέτρα για τη μείωση των ακάρεων στο σπίτι

1. Μέσα στο σπίτι η ιδανική θερμοκρασία θα πρέπει να είναι γύρω στους 21 βαθμούς Κελσίου τον χειμώνα και γύρω στους 22-24 το καλοκαίρι. Την ίδια στιγμή, το ποσοστό της υγρασίας δεν θα πρέπει να ξεπερνάει το 55%.
2. Αερίζετε όλα τα δωμάτια τουλάχιστον μία φορά τη μέρα, κατά προτίμηση το πρωί. Τις ίδιες ώρες, είναι σημαντικό να λιάζετε και να αερίζετε τα μαξιλάρια και τα σεντόνια.
3. Αντικαταστήστε τα στρώματα και τα μαξιλάρια με γέμιση από μαλλί ή πούπουλα με άλλα που να περιέχουν πολυουρεθάνιο και φροντίστε να τα ανανεώνετε κάθε 2-3 χρόνια.
4. Το κάλυμμα του στρώματος θα πρέπει να πλένεται τουλάχιστον κάθε δύο μήνες σε θερμοκρασία 60 βαθμών Κελσίου, τα σεντόνια και οι μαξιλαροθήκες τουλάχιστον κάθε βδομάδα, ενώ τα πιο βαριά σκεπάσματα τουλάχιστον κάθε μήνα.
5. Προτιμότερο είναι να μην υπάρχουν χαλιά στο σπίτι (κυρίως στις κρεβατοκάμαρες), αν αυτό δεν είναι δυνατό τοποθετήστε λεπτά χαλιά χωρίς μεγάλο πέλος, σκουπίστε τα τακτικά με ηλεκτρική σκούπα και αφαιρέστε τα όταν δεν χρειάζονται πια.
 6. Καθαρίζετε συχνά τις εγκαταστάσεις της θέρμανσης και του κλιματισμού. Ο απορροφητήρας της κουζίνας θα πρέπει να έχει έξοδο στο εξωτερικό περιβάλλον και να διαθέτει φίλτρο που να καθαρίζεται συχνά.
7. Επιλέξτε έπιπλα και διακοσμητικά από υλικά που δεν έλκουν τη σκόνη.
8. Για να απομακρύνετε τη σκόνη από τα έπιπλα χωρίς να τη διασκορπίζετε στον αέρα, χρησιμοποιείτε ηλεκτροστατικά ξεσκονόπανα. Για τα πατώματα, προτιμήστε ηλεκτρικές σκούπες με κάδο νερού ή ειδικό φίλτρο
9. Σε περίπτωση παρουσίας αλλεργικών παιδιών, αποφύγετε τα κατοικίδια ζώα. Αν αυτά ωστόσο υπάρχουν, τότε θα πρέπει να βουρτσίζετε το τρίχωμά τους τουλάχιστον μία φορά τη βδομάδα και να το πλένετε τακτικά.
10. Απομακρύνετε τα γούνινα παιχνίδια από το δωμάτιο των παιδιών ή αν δεν είναι δυνατόν πλύνετε τα στο πλυντήριο σε θερμοκρασία 60 βαθμών Κελσίου, δύο φορές την εβδομάδα.

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

Μερικές απλές έννοιες για την οξυγονοθεραπεία στο σπίτι



Ο αέρας  που αναπνέουμε περιέχει 21% οξυγόνο. Αυτή  η ποσότητα είναι αρκετή για άτομα με φυσιολογική πνευμονική λειτουργία αλλά και για πολλούς με αναπνευστικά νοσήματα. Παρόλα αυτά, αρκετοί ασθενείς δεν μπορούν να λάβουν την απαραίτητη ποσότητα οξυγόνου μέσω της φυσιολογικής αναπνοής και έτσι χρειάζεται να τους χορηγηθεί συμπληρωματικά για να διατηρήσουν φυσιολογική την αναπνευστική τους λειτουργία

Σε ποιες παθήσεις απαιτείται οξυγονοθεραπεία στο σπίτι;
Ασθενείς με Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), Πνευμονική Ίνωση, Πνευμονική Υπέρταση αλλά και ασθενείς με σοβαρή Καρδιακή Ανεπάρκεια είναι δυνατόν να χρειάζονται συμπληρωματικό οξυγόνο. Γενικώς η οξυγονοθεραπεία στο σπίτι ενδείκνυται σε περιπτώσεις ύπαρξης αναπνευστικής ανεπάρκειας, δηλαδή έλλειψης οξυγόνου στον οργανισμό.

Πότε ο γιατρός θα συστήσει οξυγόνο στο σπίτι;
Ο Πνευμονολόγος θα διαπιστώσει ότι ο ασθενής χρειάζεται συμπληρωματικό οξυγόνο, αφού πρώτα εξετάσει τα αέρια του αρτηριακού αίματος, μέσω μιας εξέτασης που ονομάζεται αέρια αρτηριακού αίματος, μετά από λήψη αίματος από μια αρτηρία του σώματος. Ο γιατρός σας επίσης μπορεί να μετρήσει τον κορεσμό  του αίματος σε οξυγόνο,  μέσω μιας μικρής συσκευής η οποία ονομάζεται παλμικό οξύμετρο και το οποίο εφαρμόζεται, χωρίς πόνο, στο δάχτυλο. Σε περίπτωση που διαπιστώσει χαμηλότερα από το επιθυμητό επίπεδα οξυγόνου και συνεκτιμήσει τη γενική κατάσταση του ασθενούς, θα συστήσει οξυγονοθεραπεία στο σπίτι και επανέλεγχο σε μετέπειτα στάδιο.  
Εάν κάνετε μόνοι σας χρήση παλμικού οξύμετρου, παρακαλώ, πατήστε ΕΔΩ

Πώς χρησιμοποιείται το οξυγόνο στο σπίτι;
Το οξυγόνο είναι φάρμακο και ως εκ τούτου είναι απαραίτητο να συνταγογραφηθεί από ειδικό Πνευμονολόγο.
Στην περίπτωση που συστηθεί οξυγονοθεραπεία στον ασθενή δίνονται σαφείς οδηγίες από τον ιατρό για την ποσότητα του συμπληρωματικού οξυγόνου που χρειάζεται, δηλαδή η ροή του οξυγόνου και οι ώρες λήψης του κατά το 24ωρο, οι οποίες θα πρέπει να ακολουθούνται με προσοχή.
Η χορήγηση χαμηλότερου οξυγόνου από αυτή που απαιτείται έχει ως αποτέλεσμα τη μειωμένη οξυγόνωση του εγκεφάλου και της καρδιάς, με συνέπεια την εύκολη κόπωση, τις διαταραχές συγκέντρωσης, την απώλεια μνήμης, ακόμα και το έμφραγμα του μυοκαρδίου και το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.
Αντιθέτως η χρήση υψηλότερων μιγμάτων οξυγόνου μπορεί να δημιουργήσει βλάβη στους πνεύμονες, σε ορισμένες περιπτώσεις να προκαλέσει ανεξέλεγκτη αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα με πολύ έντονες διαταραχές συμπεριφοράς ή λήθαργο και να  επιδεινώσει την προϋπάρχουσα αναπνευστική νόσο.

Για πόσο καιρό θα πρέπει να λαμβάνεται το οξυγόνο;
Αυτό θα το κρίνει ο Πνευμονολόγος κατά την παρακολούθηση του ασθενούς σε τακτική βάση. Κάποιοι ασθενείς μπορεί να χρειαστούν ακόμη και για ολόκληρο το υπόλοιπο της ζωής τους την οξυγονοθεραπεία στο σπίτι. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι ασθενείς χρειάζονται συμπληρωματικό οξυγόνο καθ’όλη τη διάρκεια της ημέρας, σε άλλες μόνο κατά τον ύπνο ή μόνο στην κόπωση. Ο Πνευμονολόγος θα κρίνει πόσες ώρες κατά τη διάρκεια της ημέρας και κάτω από ποιες συνθήκες θα χρησιμοποιεί ο ασθενής συμπληρωματικό οξυγόνο.

Τι θα πρέπει να προσέχει κάποιος που κάνει χρήση οξυγόνου σπίτι;
Ο ασθενής δεν πρέπει να διακόψει ή να τροποποιήσει  τη  οξυγονοθεραπεία, χωρίς την έγκριση του ιατρού του.
Ποτέ δεν πρέπει να καπνίζει αν λαμβάνει συμπληρωματικό οξυγόνο. Μπορεί να προκληθεί έκρηξη και να υποστεί σημαντικού βαθμού εγκαύματα.
Κρατάμε το οξυγόνο τουλάχιστον 2 μέτρα μακριά από πηγή φωτιάς στο σπίτι.
Σταθεροποιούμε τους κυλίνδρους στο σπίτι, για την αποφυγή ατυχημάτων από πτώση τους.


Ποια είδη οξυγονοθεραπείας υπάρχουν;
Με συμπυκνωτή οξυγόνου, που αποτελεί ειδική συσκευή που παράγει οξυγόνο και λειτουργεί με ηλεκτρικό ρεύμα ή μπαταρία. Πρόκειται για την πιο ευρέως διαδεδομένη μέθοδο παγκοσμίως. Το μειονέκτημα είναι ότι η καθαρότητα σε οξυγόνο, μειώνεται όσο αυξάνεται η ροή.
Με υγρό οξυγόνο σε μεταλλικό κύλινδρο
Με συμπιεσμένο αέριο οξυγόνο σε μεταλλικό μεγάλο ή μικρό κύλινδρο
Η χορήγηση οξυγόνου από τη συσκευή στον ασθενή γίνεται είτε με ρινική κάνουλα ή με ειδικές μάσκες οξυγονοθεραπείας (Venturi) που απαιτούν όμως πολύ υψηλές ροές οξυγόνου.

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

Τα παλμικά οξύμετρα


Τελευταία, τα παλμικά οξύμετρα έχουν κάνει την εμφάνισή τους παντού, από τους πάγκους μικροπωλητών, τους πλανόδιους αλλοδαπούς και το διαδίκτυο, μέχρι τα super markets. Η τιμή τους ξεκινάει από 20€ (!) και μπορεί να φθάσει τα 1500€ (επαγγελματικά επιτραπέζια), ανάλογα με την ποιότητα, αξιοπιστία, χώρα προέλευσης κλπ. Και εδώ βέβαια, ισχύει ο χρυσός κανόνας "ό,τι πληρώνεις, παίρνεις".

Επόμενο είναι πολλοί ασθενείς που αντιμετωπίζουν αναπνευστικά προβλήματα και το περιβάλλον τους, να προμηθεύονται τέτοιες συσκευές για αυτοέλεγχο της κατάστασής τους. 
Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στη χρήση τους γιατί πολλές φορές είναι δυνατόν να δώσουν λάθος τιμές και να βάλουν τον ασθενή σε περιπέτειες. 
Παραδείγματα λάθος ενδείξεων: 
Κακή ποιότητα κατασκευής, πεσμένη μπαταρία, αναιμία, κακή κυκλοφορία του αίματος στα δάκτυλα, πυρετός, έντονο φως περιβάλλοντος χώρου, βαμμένα με σκούρο χρώμα νύχια κ.α. 
Γι'αυτό, αν κάτι δεν πάει καλά, ΜΗΝ κάνετε τίποτα μόνοι σας. Επικοινωνήστε με τον πνευμονολόγο σας.
Μόνο ο ειδικός Πνευμονολόγος είναι κατάλληλα εκπαιδευμένος να συνεκτιμήσει καταστάσεις και να επέμβει, συστήνοντας ή ρυθμίζοντας τυχόν προϋπάρχουσα οξυγονοθεραπεία.
Τελευταία, τα παλμικά οξύμετρα έχουν κάνει την εμφάνισή τους παντού, από τους πάγκους μικροπωλητών, τους πλανόδιους αλλοδαπούς και το διαδίκτυο, μέχρι τα super markets. Η τιμή τους ξεκινάει από 20€ (!) και μπορεί να φθάσει τα 1500€ (επαγγελματικά επιτραπέζια), ανάλογα με την ποιότητα, αξιοπιστία, χώρα προέλευσης κλπ. Και εδώ βέβαια, ισχύει ο χρυσός κανόνας "ό,τι πληρώνεις, παίρνεις".

Επόμενο είναι πολλοί ασθενείς που αντιμετωπίζουν αναπνευστικά προβλήματα και το περιβάλλον τους, να προμηθεύονται τέτοιες συσκευές για αυτοέλεγχο της κατάστασής τους.
Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στη χρήση τους γιατί πολλές φορές είναι δυνατόν να δώσουν λάθος τιμές και να βάλουν τον ασθενή σε περιπέτειες.
Παραδείγματα λάθος ενδείξεων:
Κακή ποιότητα κατασκευής, πεσμένη μπαταρία, αναιμία, κακή κυκλοφορία του αίματος στα δάκτυλα, πυρετός, έντονο φως περιβάλλοντος χώρου, βαμμένα με σκούρο χρώμα νύχια κ.α.
Γι'αυτό, αν κάτι δεν πάει καλά, ΜΗΝ κάνετε τίποτα μόνοι σας. Επικοινωνήστε με τον πνευμονολόγο σας.
Μόνο ο ειδικός Πνευμονολόγος είναι κατάλληλα εκπαιδευμένος να συνεκτιμήσει καταστάσεις και να επέμβει, συστήνοντας ή ρυθμίζοντας τυχόν προϋπάρχουσα οξυγονοθεραπεία.


Πατήστε ΕΔΩ για να μεταφερθείτε στη σελίδα της οξυγονοθεραπείας.
 

Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

Το φθινόπωρο και ο χειμώνας για όσους υποφέρουν από άσθμα


Με την έλευση του ψυχρού και υγρού καιρού, μια δύσκολη εποχή του χρόνου αρχίζει για τα άτομα με άσθμα. Ο καιρός διαδραματίζει έναν σημαντικό ρόλο στη σοβαρότητα των συμπτωμάτων άσθματος. Οι χαμηλές θερμοκρασίες και η εισπνοή κρύου αέρα, προκαλούν συχνά αιφνίδια στένωση των αναπνευστικών οδών και σοβαρή δύσπνοια.
Τα συμπτώματα του άσθματος εμφανίζονται συνήθως υπό μορφή ξηρού βήχα, πίεσης στο στήθος και ταχείας εμφάνισης δύσπνοιας, π.χ. κατά την ανάβαση σκαλοπατιών, σφύριγμα της αναπνοής κυρίως κατά την εκπνοή (τα λεγόμενα “γατάκια”).
Συχνές διαταραχές του ύπνου. Όσο νωρίτερα ξυπνούν κατά τη διάρκεια της νύχτας οι ασθματικοί ασθενείς, τόσο πιο σοβαρό είναι το άσθμα τους.
Οι ασθματικοί θα πρέπει να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή στη σωστή και τακτική χρήση των φαρμάκων τους, ιδίως όταν τους έχουν συνταγογραφηθεί συσκευές εισπνεόμενων κορτικοστεροειδών (κορτιζόνης). Πρέπει να γνωρίζετε πάντως ότι  η μακροχρόνια χορήγηση των εισπνεόμενων στεροειδών δεν έχει παρενέργειες όπως έχουν οι ενέσιμες μορφές ή τα δισκία κορτιζόνης. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες τους είναι λιγοστές, ανύπαρκτες πρακτικά, σε σύγκριση με εκείνες των δισκίων αλλά, ακόμα πιο σημαντικό, είναι ασήμαντες μπρος στους κινδύνους του άσθματος όταν αυτό δεν αντιμετωπίζεται σωστά. Ένα μικρό ποσοστό μόνο των ασθενών που λαμβάνουν εισπνεόμενα στεροειδή παραπονούνται για ξηροστομία, που οφείλεται σε μυκητώδη στοματίτιδα που αναπτύσσουν ή για βράχνιασμα της φωνής. Οι τοπικές ανεπιθύμητες ενέργειες αυτών των εισπνεόμενων φαρμάκων μειώνονται στο ελάχιστο με το απλό ξέπλυμα του στόματος (γαργάρες) ύστερα από κάθε λήψη.
- Πίνετε αρκετά υγρά (2-3 λίτρα την ημέρα)

- Φροντίστε ώστε το σπίτι και το γραφείο να μην έχουν υπερβολική ζέστη (20°C  είναι η βέλτιστη θερμοκρασία - έχει φροντίσει βέβαια η τρόικα γι’αυτό για τους περισσότερους από εμάς...)

- Αερίζετε τα δωμάτια του σπιτιού και του γραφείου αρκετές φορές την ημέρα
- Καλό είναι να μη χρησιμοποιείτε βαριά κλινοσκεπάσματα, επειδή συσσωρεύουν σκόνη.

- Ελέγχετε τη λειτουργία των πνευμόνων σας σε τακτά χρονικά διαστήματα στο ειδικό πνευμονολογικό εργαστήριο.

Περισσότερα για το άσθμα, σε άλλο άρθρο μου (http://spiromed.blogspot.gr/2013/06/blog-post.html)

Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013

Η δράση των ιαματικών νερών στο αναπνευστικό (εισπνοοθεραπεία)



Η εισπνοοθεραπεία είναι τόσο παλιά, όσο και η ιατρική αντίληψη περί βρογχικών παθήσεων. Ηδη από τον 2ο μ.χ. αιώνα, ο Κλαύδιος Γαληνός, ο Έλληνας γιατρός του Ρωμαίου αυτοκράτορα Σεπτίμιου Σεβήρου, συνέστηνε σε ασθενείς με βρογχοπάθειες εισπνοές των θειούχων αναθυμιάσεων από τις παρυφές του Βεζούβιου. Εκτοτε, προτάθηκαν διάφορες μορφές εισπνοοθεραπείας σε ιαματικές πηγές.

Τα ιαματικά νερά, δρουν στο  αναπνευστικό σύστημα, μέσω του μηχανικού καθαρισμού των βλεννογόνων από τις εκκρίσεις, της υπεραιμίας που προκαλείται λόγω της θερμότητάς τους, καθώς λόγω της ειδικής δράσης των συστατικών τους.
Χρησιμοποιούνται ειδικές συσκευές που μετατρέπουν το ιαματικό νερό σε σταγονίδια που ανάλογα με το μέγεθός τους καταλήγουν σε κάποια περιοχή του αναπνευστικού συστήματος.


Οι κύριες παθήσεις του ανωτέρου αναπνευστικού συστήματος για τις οποίες ενδείκνυται η εισπνοοθεραπεία είναι η απλή χρόνια ρινίτιδα, η υπερτροφική ρινίτιδα, αδενοειδίτιδες, χρόνιες φαρυγγίτιδες, ατροφικές ρινίτιδες και φαρυγγίτιδες, καταρροϊκές χρόνιες λαρυγγίτιδες από επέκταση ρινοφαρυγγικών φλεγμονών ή από εισπνοές ερεθιστικών ουσιών, επαγγελματικές λαρυγγίτιδες κ.λ.π.
Οι κύριες παθήσεις του κατώτερου αναπνευστικού που ωφελούνται από την εισπνοοθεραπεία είναι το βρογχικό άσθμα και η χρόνια βρογχίτιδα.
Αντένδειξη αποτελούν η φυματίωση, το βαρύ εμφύσημα, η μη ρυθμισμένη αρτηριακή υπέρταση, ο σακχαρώδης διαβήτης, η νεφρική, ηπατική και καρδιακή ανεπάρκεια, ο καρκίνος και οι οξείες λοιμώξεις.


Τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα ιαματικά νερά είναι:

Θειούχα: Διακρίνονται ανάλογα με τη σύστασή τους σε θειονατριούχα, θειοασβεστούχα και μικτά (χλωριοθειούχα αρσενικούχα). Η δράση τους οφείλεται στην παρουσία υδροθείου, που προκαλεί διέγερση του πνευμονογαστρικού νεύρου και υπεραιμία από αγγειοδιαστολή του αναπνευστικού βλεννογόνου, που βοηθά στη ρευστοποίηση των πτυέλων και στην αύξηση της κίνησης των κροσσών του βρογχικού δένδρου.  Ενισχύουν επίσης την τοπική άμυνα γιατί αυξάνεται η ανοσοσφαιρίνη IgA και μειώνουν την υπεραντιδραστικότητα των βρόγχων. Τέλος, παρουσιάζουν και βακτηριοστατική δράση. Λόγω της δράσης τους  αυτής, χρησιμοποιούνται σε χρόνιες φλεγμονές του αναπνευστικού συστήματος.


Θειικά: Διακρίνονται ανάλογα με τη σύστασή τους σε θειικά ασβεστούχα, αλατοθειικά, διττανθρακοθειικά. Η δράση τους οφείλεται περισσότερο στην παρουσία θετικών και αρνητικών ιόντων.  Μειώνουν την υπεραντιδραστικότητα των βρόγχων, ελαττώνουν τον βρογχικό τόνο, ρευστοποιούν τις βρογχικές εκκρίσεις, αυξάνουν την κίνηση των κροσσών και ευνοούν την αναγέννηση του βρογχικού επιθηλίου.


Ανθρακικά:  Περιέχουν στη σύστασή τους διοξίδιο του άνθρακα (CO2). Δρά στους κεντρικούς χημειοϋποδοχείς της αναπνοής και αυξάνεται το εύρος της. Επίσης προκαλείται βρογχοδιαστολή και ευεξία στους ασθενείς με βρογχικό άσθμα.


Αλατοβρωμοϊωδιούχα: Βοηθούν στη ρύθμιση του θυρεοειδούς και στην γενική αύξηση του μεταβολισμού των κυττάρων, στη ρύθμιση του τόνου του φυτικού νευρικού συστήματος και στην ελάττωση του βρογχικού σπασμού και προκαλούν τοπική αντισηψία.  Με βάση τα παραπάνω χρησιμοποιούνται σε χρόνιες φλεγμονές του αναπνευστικού συστήματος.


Ραδιενεργά: Περιέχουν στη σύστασή τους μικροποσότητες ραδίου που διασπώνται δίνοντας ραδόνιο. Η θεραπευτική τους ιδιότητα αποδίδεται στην ακτινοβολία του ραδονίου. Προκαλούν βρογχοδιαστολή.


Προσοχή! Πριν αποφασίσετε να δοκιμάσετε οποιαδήποτε εναλλακτική θεραπεία, είναι απαραίτητο να επικοινωνήσετε με το γιατρό σας. Καμία θεραπεία δεν είναι "αθώα" και δεν στερείται παρενεργειών και αντενδείξεων.

Βιβλιογραφία:  Μ. Χολέβας, «Εισπνευσιοθεραπεία σε παθήσεις του κατωτέρου αναπνευστικού συστήματος»

Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013

Αλάτι και αναπνευστικό σύστημα.



Το φυσικό μη ραφιναρισμένο θαλασσινό αλάτι, περιέχει πάνω από 84 μέταλλα και στοιχεία απαραίτητα για τη ζωή, ενώ το ραφιναρισμένο αλάτι δεν έχει κανένα ωφέλιμο μεταλλικό στοιχείο, περιέχει όμως πρόσθετα – sodium ferrocyanide, ammonium citrate και aluminum silicate – που δεν έχουν καμία θετική επίδραση στο σώμα, αντίθετα, το τελευταίο ενοχοποιείται για πρόκληση της νόσου Alzheimer.

Το φυσικό μη ραφιναρισμένο θαλασσινό αλάτι, παίζει ζωτικής σημασίας ρόλο και βοηθά στον καθαρισμό των πνευμόνων και του αναπνευστικού από τις βλέννες, αφού έχει σημαντική αποχρεμπτική δράση, ειδικά στο άσθμα και την κυστική ίνωση και για τον καθαρισμό της καταρροής και του μπουκώματος της μύτης, είναι δε και ένα ισχυρό φυσικό αντιισταμινικό.


Το αλάτι χρησιμοποιείται και στην ολιστική θεραπεία μέσω της αλατοθεραπείας. Η αλατοθεραπεία είναι γνωστή από τους αρχαίους χρόνους ως μία εμπειρία αναζωογόνησης του σώματος και του πνεύματος. Το ορυκτό αλάτι χρησιμοποιείται για θεραπευτικούς σκοπούς στη φυσική του μορφή χωρίς να απαιτείται καμία επιπλέον επεξεργασία. Στις αρχές του 20ου αιώνα παρατηρήθηκε ότι οι αλατωρύχοι εμφάνιζαν μειωμένα αναπνευστικά προβλήματα, γεγονός που οδήγησε στη δημιουργία κλινικών αποκατάστασης κοντά σε παλαιά αλατωρυχεία. Η πλέον διαδεδομένη μέθοδος αλατοθεραπείας είναι η παραμονή σε κατάλληλα διαμορφωμένα σπήλαια άλατος. Το μυστικό των σπηλαίων άλατος (Salt Caves) είναι ότι ο αέρας που κυκλοφορεί είναι εμπλουτισμένος με ιχνοστοιχεία και ιόντα που απορροφώνται από το σώμα και οδηγούν σε χαλάρωση, αναζωογόνηση και ισορροπία του οργανισμού. Η υψηλή κρυσταλλική του δομή επιτρέπει την κυτταρική απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών του και την αποκατάσταση της ισορροπίας των αλκάλιων και των ηλεκτρολυτών του σώματος. 

Ενδεικτικά αναφέρω το αλατωρυχείο   στο  Ναχιτσεβάν (στο  Καύκασο )  όπου  εφαρμόζεται   η   "εισπνοοθεραπεία".  Συγκεκριμένα, οι  ασθενείς  με  άσθμα  κοιμούνται   για  10-12 συνεχόμενες   νύχτες  μέσα  στις   στοές  του  αλατωρυχείου. Επαναλαμβάνουν   την  θεραπεία  για  τρία  χρόνια. Στα  παιδιά, αναφέρουν ότι  το  ποσοστό  οριστικής  θεραπείας  φθάνει  το  95 % ! Παρόμοια  αλατωρυχεία  υπάρχουν  ένα  στην  Ουκρανία  και  ένα  στη  Γερμανία .  Εδώ  μπορεί  να  εφαρμοσθεί  αυτή  η  θεραπεία   μέσα  σε  τεχνητά  τούνελ  που  τα  τοιχώματά  τους  έχουν  καλυφθεί  με  τελάρα  γεμάτα  αλάτι. Το  στόμιο  του  σπηλαίου  πρέπει  να  είναι  στο  χαμηλότερο  σημείο  του  για  να  εκρέει  το  βαρύ  διοξείδιο  του  άνθρακα  που   θα  παράγεται   απο  τους  ασθενείς  που  θα  κοιμούνται  μέσα.

Προσοχή! Δεν συνιστάται σε περιπτώσεις οξέων λοιμώξεων, καρδιοαγγειακά νοσήματα, νευρολογικά νοσήματα (επιληψία, κλειστοφοβία κλπ). Πριν αποφασίσετε να δοκιμάσετε την παραπάνω εναλλακτική θεραπεία, είναι απαραίτητο να επικοινωνήσετε με το γιατρό σας. Καμία θεραπεία δεν είναι "αθώα" και δεν στερείται παρενεργειών και αντενδείξεων.

Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013

Η βρογχίτιδα. Τι είναι.



Η βρογχίτιδα είναι η φλεγμονή των κύριων αεραγωγών των πνευμόνων. Μπορεί να είναι οξεία ή χρόνια, που σημαίνει ότι μπορεί να διαρκέσει μεγάλο χρονικό διάστημα και συχνά να υποτροπιάσει.

Η οξεία βρογχίτιδα μπορεί να είναι υπεύθυνη για το βήχα και την παραγωγή πτυέλων που συνοδεύουν κάποια λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού. Στις περισσότερες περιπτώσεις (90%), η μόλυνση είναι ιογενής αλλά σε κάποιες άλλες προκαλείται από βακτήρια. Επαναλαμβανόμενα επεισόδια οξείας βρογχίτιδας που αποδυναμώνουν και ερεθίζουν τους αεραγωγούς, με την  πάροδο του χρόνου, μπορεί να οδηγήσουν σε χρόνια βρογχίτιδα.


Η χρόνια βρογχίτιδα είναι μια σοβαρή μακροχρόνια διαταραχή που συχνά απαιτεί τακτική ιατρική θεραπεία και παρακολούθηση. Η κύρια αιτία της είναι το κάπνισμα, το οποίο ερεθίζει τους βρόγχους και τους αναγκάζει να παράγουν υπερβολική βλέννα. Τα συμπτώματα της χρόνιας βρογχίτιδας, επιδεινώνονται από τις υψηλές συγκεντρώσεις ρύπων της ατμόσφαιρας.


Αν είστε καπνιστής και εμφανίσετε οξεία βρογχίτιδα, θα είναι δυσκολότερο να ανακάμψετε. Αν συνεχίσετε το κάπνισμα, υπάρχει περίπτωση να αυξήσετε τις πιθανότητες ανάπτυξης χρόνιας βρογχίτιδας. Στους χρόνιους καπνιστές, οι πνεύμονες είναι  ευάλωτοι σε ιογενείς και βακτηριακές λοιμώξεις, οι οποίες με την πάροδο των χρόνων μπορεί να οδηγήσουν σε μόνιμη βλάβη των αεραγωγών των πνευμόνων. 

Η χρόνια βρογχίτιδα είναι ένας από τους δύο κύριους τύπους της ΧΑΠ . Η άλλη κύρια μορφή της ΧΑΠ είναι το εμφύσημα. Και οι δύο μορφές της ΧΑΠ καθιστούν δύσκολη την αναπνοή του ασθενούς.

Η οξεία βρογχίτιδα είναι συχνή και μπορεί να αντιμετωπιστεί  αποτελεσματικά χωρίς ιατρική βοήθεια. Ωστόσο, εάν έχετε σοβαρά συμπτώματα ή συμπτώματα που επιμένουν, υψηλό πυρετό, αιμόφυρτα πτύελα, θα πρέπει άμεσα να δείτε το γιατρό σας. Επίσης, ζητήστε επείγουσα ιατρική βοήθεια εάν έχετε αναπνευστικά προβλήματα ή αν έχετε πόνο στο στήθος.
Εάν πάσχετε από χρόνια βρογχίτιδα, έχετε προβλήματα με την καρδιά σας καθώς και πιο σοβαρές ασθένειες των πνευμόνων και λοιμώξεις θα πρέπει να απευθυνθείτε στο γιατρό σας.



Πηγή: Boro.gr

Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

Τι είναι ο πνευμοθώρακας



Πνευμοθώρακας είναι η παθολογική κατάσταση κατά την οποία υπάρχει ελεύθερος αέρας μέσα στο θώρακα. Ο ελεύθερος αυτός αέρας βρίσκεται έξω από τον πνεύμονα αλλά μέσα στο θώρακα, με αποτέλεσμα να μειώνεται η χωρητικότητα του πνεύμονα και να ελαττώνεται η αναπνευστική λειτουργία.

Είδη πνευμοθώρακα
Πρωτοπαθής αυτόματος πνευμοθώρακας. Αυτός συμβαίνει σε συνήθως υγιή κατά τα άλλα άτομα, που πολλές φορές είναι νεαροί, ψηλόλιγνοι ενήλικες καπνιστές. Προϋποθέτει την απουσία άλλης νόσου των πνευμόνων
Δευτεροπαθής αυτόματος πνευμοθώρακας. Προκαλείται λόγω μίας ήδη υπάρχουσας νόσου των πνευμόνων (κυστική ίνωση, η πνευμονία από Pneumocysti, και σπανιότερα εμφανίζεται επί εδάφους άσθματος, βρογχιολίτιδας, αυτοάνοσων νοσημάτων κλπ)
Τραυματικός πνευμοθώρακας. Αυτός προκαλείται μετά από κάποιο τραυματισμό.
Στην κατηγορία αυτή εντάσσεται και ο ιατρογενής πνευμοθώρακας που προκαλείται κατά τη διάρκεια ιατρικών επεμβατικών πράξεων (θωρακοκέντηση, τοποθέτηση κεντρικών φλεβικών γραμμών κ.λ.π).
Ο πνευμοθώρακας υπό τάση είναι μια απειλητική για τη ζωή κατάσταση κατά την οποία υπάρχει συσσώρευση αέρα υπό πίεση μέσα στην κοιλότητα του υπεζωκότα. Αυτή η κατάσταση προκύπτει όταν τραυματισμένος ιστός δημιουργεί βαλβιδικό μηχανισμό μίας κατευθύνσεως, επιτρέποντας στον αέρα να εισέρχεται στην κοιλότητα του υπεζωκότα και εμποδίζοντας τον να εξέλθει.
Η κατάσταση εξελίσσεται ταχύτατα προκαλώντας αναπνευστική ανεπάρκεια, καρδιοαγγειακή κατάρρευση και τελικά, αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως, θάνατο.

Ο πνευμοθώρακας μπορεί να παρουσιαστεί με τα πιο κάτω συμπτώματα:
Πόνος στο στήθος
Δύσπνοια
Ταχύπνοια
Βήχας
Κυάνωση σε περίπτωση υποξαιμίας

Τα συμπτώματα του πνευμοθώρακα εξαρτώνται από το αν αυτός είναι πρωτοπαθής ή δευτεροπαθής. Έτσι, γενικά ο πρωτοπαθής πνευμοθώρακας δεν προκαλεί ιδιαίτερα θορυβώδη συμπτώματα στον ασθενή, σε αντίθεση με το δευτεροπαθή ο οποίος είναι κατά κανόνα σοβαρότερος και χρήζει διαφορετικής αντιμετώπισης. Συνήθως ο πόνος στο θώρακα γίνεται πιο έντονος με το βήχα ή το γέλιο αλλά δεν επηρεάζεται από τις κινήσεις των μυών π.χ. κίνηση ώμου.


Αντιμετώπιση του πνευμοθώρακα
Ο μικρός πνευμοθώρακας δηλαδή αυτός που είναι μικρότερος από το 20% του μισού του θώρακα, σε ασθενείς δίχως υποκείμενη πνευμονική πάθηση δεν απαιτεί θεραπεία και υποχωρεί εντός 2-3 εβδομάδων. Με τη χορήγηση οξυγόνου, το χρονικό διάστημα που χρειάζεται ο ασθενής για να γίνει καλά, μειώνεται σημαντικά.
Σε εκτεταμένους όμως πνευμοθώρακες, πρέπει να αφαιρεθεί αυτός ο ελεύθερος αέρας, γι’αυτό γίνεται αρχικά αναρρόφηση με βελόνη ή αν ο πνευμοθώρακας καταλαμβάνει περισσότερο από το 20% του ημιθωρακίου, τοποθετείται στην υπεζωκοτική κοιλότητα σωλήνας, το περιφερικό άκρο του οποίου εμβαπτίζεται σε δοχείο με νερό. Όταν τα συντηρητικά μέτρα αποτύχουν, όπως σε ένα πνευμοθώρακα που δεν υποχωρεί ή υποτροπιάζει, διενεργείται χειρουργική θωρακοτομή.