Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

Οξύ πνευμονικό οίδημα. Τι είναι;


Οξύ πνευμονικό οίδημα ονομάζεται η κατάσταση κατά την οποία οι πνεύμονες (κυψελίδες) γεμίζουν υγρό λόγω της αυξημένης πίεσης στα αιμοφόρα αγγεία των πνευμόνων και έτσι δεν μπορεί να γίνει κανονικά η ανταλλαγή των αερίων.
Η ανεπάρκεια της καρδίας (αριστερή καρδιακή ανεπάρκεια), αυξάνει την πίεση στις πνευμονικές φλέβες με αποτέλεσμα η πίεση σε αυτές να αυξάνεται. Με την αύξηση της πίεσης, διαφεύγει υγρό προς τις κυψελίδες.
Το οξύ πνευμονικό οίδημα συχνά δεν είναι δυνατόν να προληφθεί.

Αιτιολογία
Το οξύ πνευμονικό οίδημα μπορεί να οφείλεται σε: 

Στεφανιαία νόσο
Καρδιακή Ανεπάρκεια
Μυοκαρδιοπάθειες
Αρρυθμίες
Βαλβιδοπάθειες
Υψηλή αρτηριακή πίεση (υπέρταση)
Λοιμώξεις των πνευμόνων (πνευμονία, σηψαιμικό Shock)
Έκθεση σε ορισμένες τοξίνες όπως το χλώριο, η αμμωνία και το διοξείδιο του αζώτου
Οξεία νεφρική ανεπάρκεια
Εισπνοή καπνού
Αλλεργικές αντιδράσεις
Παρενέργειες φαρμάκων (χημειοθεραπευτικά, διαβητικά, ναρκωτικά)
Σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας του ενηλίκου (ARDS)
Μεγάλα υψόμετρα

Συμπτωματολογία
Δύσπνοια
Αίσθημα πνιγμού ή ασφυξίας
Συριγμός (σφύριγμα) από τους πνεύμονες
Άγχος, ανησυχία
Βήχας που παράγει αφρώδη πτύελα που μπορεί να περιέχουν αίμα
Εφίδρωση
Ταχυκαρδία
Ωχρό και κρύο δέρμα
Πόνος στο στήθος, όταν το πνευμονικό οίδημα οφείλεται σε στεφανιαία νόσο

Θεραπεία
Είναι οξεία κατάσταση που απαιτεί άμεση περίθαλψη. Ο ασθενής με οξύ πνευμονικό οίδημα διατρέχει μεγάλο κίνδυνο. Η έκβαση του είναι ευνοϊκή αν χορηγηθεί άμεσα η κατάλληλη θεραπεία (βασιζόμενη στη διούρηση και καρδιοαναπνευστική υποστήριξη) και αν η αιτία που το προκάλεσε δεν είναι πολύ σοβαρή. Σε ορισμένες περιπτώσεις όμως, μπορεί να αποβεί μοιραίο, ακόμη και αν έχει χορηγηθεί θεραπεία.

Η έκβαση εξαρτάται εν μέρει από την κατάσταση της καρδιάς και των πνευμόνων και από την ποσότητα υγρού στους πνεύμονες. Το οξύ πνευμονικό οίδημα μπορεί να αποτελέσει αιτία θανάτου στα άτομα που κάνουν χρήση ναρκωτικών.

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Βρογχεκτασίες, τι είναι, τι πρέπει να προσέχουμε. Απλές έννοιες.


Ως βρογχεκτασία, (bronchiectasis) ορίζεται η μόνιμη παθολογική διάταση και καταστροφή των τοιχωμάτων των βρόγχων ως αποτέλεσμα χρόνιας φλεγμονής.

Επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις συνήθως ή άλλες καταστάσεις, τραυματίζουν το τοίχωμα των αεραγωγών στους πνεύμονες. Αυτός ο τραυματισμός είναι η αρχή ενός κύκλου στον οποίο οι αεραγωγοί χάνουν την ικανότητά τους να καθαρίζονται από τη βλέννα. Η παραμονή της βλέννας με τη σειρά της, δημιουργεί περιβάλλον κατάλληλο για ανάπτυξη μικροβίων. Κάθε λοίμωξη επιτείνει τη βλάβη στους αεραγωγούς.  Αυτή η κατάσταση μπορεί να επηρεάσει και την οξυγόνωση των διαφόρων οργάνων του σώματος. Εάν οι πνεύμονες δεν μπορούν να μεταφέρουν αρκετή ποσότητα οξυγόνου στους ιστούς και τα όργανα, μπορεί να οδηγηθούμε σε σοβαρά νοσήματα, μεταξύ αυτών δε και σε καρδιακή ανεπάρκεια.


Οι βρογχεκτασίες  μπορεί να προσβάλλουν μέρος ή ολόκληρο τον πνεύμονα ή τους πνεύμονες. Συνήθως αρχίζουν στη νεανική ηλικία.
Υπάρχουν δύο τύποι βρογχεκτασιών:


1. Οι εκ γενετής βρογχεκτασίες που προσβάλλουν συνήθως βρέφη και παιδιά.
2. Οι επίκτητες βρογχεκτασίες που συμβαίνουν συνήθως σε ενήλικες ή εφήβους( είναι και οι πιο συνηθισμένες).


Πού οφείλονται;
προηγούμενες λοιμώξεις π.χ. φυματίωση και βαριές πνευμονίες.
σύνδρομο Επίκτητης Ανοσοανεπάρκειας (AIDS)
συστηματικά αυτοάνοσα νοσήματα (πχ ρευματοειδής αρθρίτιδα, ερυθηματώδης λύκος)
διάμεσα παρεγχυματικά νοσήματα (πχ πνευμονική ίνωση, αμιάντωση)
ανοσοανεπάρκειες (κοινή ποικίλη ανοσοανεπάρκεια, Brutons)
χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ)
μηχανική απόφραξη του βρογχικού δέντρου
ελαττωμένη κάθαρση των αεραγωγών και
σύνδρομο Kartagener & σύνδρομο Young.




Συμπτώματα βρογχεκτασιών
-Αιμόφυρτα πτύελα-Αιμόπτυση


-Καθημερινός βήχας για μήνες η και χρόνια.

-Καθημερινή παραγωγή μεγάλης ποσότητας πτυέλων.

-Επανειλημμένες λοιμώξεις αναπνευστικού

-Δυσχέρεια στην αναπνοή

-Συριγμός
-
Πόνος στα πλευρά

-Απώλεια βάρους

-Κόπωση

Διαγνωστική προσπέλαση
Λήψη πλήρους ιατρικού ιστορικού


Η απλή ακτινογραφία θώρακος μπορεί να μη δείξει την πάθηση (εξαρτάται απο τη γωνία λήψης)

Αξονική τομογραφία θώρακος με τεχνική υψηλής διακριτικής ικανότητας

Αιματολογικές εξετάσεις από τις οποίες μπορεί να συμπεράνει ο γιατρός αν υπάρχουν οι συνθήκες ή το νόσημα που μπορεί να οδηγήσει σε βρογχεκτασίες (ύπαρξη ή μη λοίμωξης…)

Καλλιέργεια πτυέλων

Λειτουργικές δοκιμασίες πνευμόνων (σπιρομέτρηση)

Τεστ ιδρώτα ή άλλες δοκιμασίες για τον αποκλεισμό ή τη διάγνωση κυστικής ίνωσης.

Θεραπευτική αντιμετώπιση βρογχεκτασιών

Οι βρογχεκτασίες δεν θεραπεύονται αλλά με την κατάλληλη φροντίδα οι περισσότεροι άνθρωποι μπορεί να απολαμβάνουν φυσιολογική ζωή.

Οι στόχοι της θεραπείας είναι:
1.    Θεραπεία κάθε υποκείμενης κατάστασης και αναπνευστικών λοιμώξεων


2.    Υποβοήθηση απομάκρυνσης πτυέλων από τους πνεύμονες

3.    Πρόληψη επιπλοκών

Τα κυριότερα βήματα στη θεραπεία των βρογχεκτασιών είναι:


Φαρμακευτική αγωγή
Αναπνευστική φυσικοθεραπεία.
Φαρμακευτική αγωγή:
 

1.    Αντιβιοτικά

2.    Βρογχοδιασταλτικά

3.    Κορτικοστεροεδή

Αναπνευστική φυσικοθεραπεία:
Αυτή πρέπει να γίνεται 3-4 φορές/ημ.  


Ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασης και την εντόπιση των βρογχεκτασιών, μπορεί ο γιατρός να συστήσει οξυγονοθεραπεία ή/και χειρουργική αντιμετώπιση.

Ζώντας με τις βρογχεκτασίες ο βασικός στόχος είναι η αποφυγή λοιμώξεων του αναπνευστικού. Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να γίνονται:

Ετήσιος αντιγριπικός εμβολιασμός

Εμβολιασμός έναντι του πνευμονιοκόκκου
Αερόβια άσκηση (περπάτημα, κολύμβηση)
Αποφυγή έκθεσης σε ακραίες θερμοκρασίες (ζέστη - κρύο)
Αποφυγή έντονης χειρονακτικής εργασίας


Υγιεινή διατροφή

Λήψη άφθονων υγρών

Συχνό πλύσιμο χεριών

Διατήρηση φυσιολογικού σωματικού βάρους

Αποφυγή καπνίσματος αλλά και παθητικής έκθεσης σε καπνό

Αποφυγή σκόνης ή άλλων ερεθιστικών ουσιών για τους πνεύμονες.

Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

Ποιές προληπτικές εξετάσεις πρέπει να κάνετε για το αναπνευστικό σας σύστημα και κάθε πότε


Η σύγχρονη άποψη για την υγεία στρέφει όλο και περισσότερο το επιστημονικό ενδιαφέρον στην πρόληψη και την πρώιμη διάγνωση.

Για τους υγιείς μη καπνιστές χωρίς συμπτώματα και ιστορικό από το αναπνευστικό που δεν εκτίθεται επαγγελματικά σε ρύπους, συνιστάται κλινική εξέταση με το στηθοσκόπιο κάθε χρόνο μετά τα 35 και μια ακτινογραφία θώρακα κάθε 2-3 χρόνια μετά την ηλικία των 45 ετών.

Στους καπνιστές όμως, είναι επιβεβλημένη η σπιρομέτρηση (πατήστε ΕΔΩ) μία φορά το χρόνο, από την ηλικία κατά την οποία αρχίζουν να καπνίζουν, καθώς και η ετήσια ακτινογραφία θώρακα μετά την ηλικία των 35-40 ετών.

Επί πλέον, οι έχοντες χρόνια διαπιστωμένη πνευμονική νόσο, (ΧΑΠ, βρογχικό άσθμα - ΕΔΩ, συστηματικά νοσήματα, πνευμονική ίνωση κλπ.), καλό θα ήταν, εκτός των παραπάνω, να εξετάζονται προληπτικά κάθε αρχές φθινοπώρου, προκειμένου και να τους χορηγούνται τα απαραίτητα εμβόλια (αντιγριπικό - ΕΔΩ, ενδεχόμενα για τον πνευμονιόκοκκο - ΕΔΩ) και να δίνονται οι πρέπουσες οδηγίες για το πως θα αντιμετωπίσουν τις διάφορες καταστάσεις (λοιμώξεις κλπ), της ψυχρής εποχής του χρόνου.

Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

Λίγα λόγια για την πνευμονία


Η  πνευμονία  είναι  μια  φλεγμονή  των  πνευμόνων  που  προκαλείται  από  βακτήρια,  ιούς,  μύκητες  και  άλλους  μικροοργανισμούς.  Αυτοί  προκαλούν  φλεγμονή στους  πνεύμονες και παράγεται  υγρό που γεμίζει τις κυψελίδες.

Τύποι πνευμονίας
1. Πνευμονία της κοινότητας.


2. Νοσοκομειακή  πνευμονία (πατήστε ΕΔΩ), είναι  η  πνευμονία  που  αποκτάται  στο  νοσοκομείο.  Σε  αυτή  περιλαμβάνεται  και  η  πνευμονία  σε  ασθενείς  που  η  αναπνοή  τους  υποστηρίζεται  από  αναπνευστήρα.

3. Ο  τρίτος  τύπος  μιας  ιδιαίτερα  σοβαρής  πνευμονίας  εκδηλώνεται  σε  ασθενείς  που  η  ανοσιακή  τους  άμυνα  είναι  εξασθενημένη  [(ανοσοκατασταλμένοι  ασθενείς, που  σε  αυτούς  περιλαμβάνονται  ασθενείς  με  τον  ιό  της  ανθρώπινης  ανοσοανεπάρκειας  (HIV),  ασθενείς  με  μεταμόσχευση  οργάνων,  νεαρά  παιδιά  (ιδιαίτερα  αυτά  με  καρδιακή  ανεπάρκεια)  και  ηλικιωμένοι).

Kοινά συμπτώματα
Η  σοβαρότητα  της  πνευμονίας  εξαρτάται  από  το  ποιός  οργανισμός  έχει  προκαλέσει  τη  λοίμωξη.
Στα  κοινά  συμπτώματα  της  πνευμονίας  περιλαμβάνονται  ο  βήχας,  η  δύσπνοια,  ο  πυρετός (συνήθως υψηλός) και  η  κακοδιαθεσία.


Αίτια
Η  ιογενής  πνευμονία  μπορεί  να  προκληθεί  από  μια  ποικιλία  από  ιούς  περιλαμβανομένων  αυτών  που  είναι  υπεύθυνοι  για  το  κοινό  κρυολόγημα  και  το  Σοβαρό  Οξύ  Αναπνευστικό  Σύνδρομο  (SARS),  του  οποίου  η  πρόσφατη  εκδήλωση  επιδημίας  προκάλεσε  παγκόσμιο πρόβλημα υγείας.
Για  τα  περισσότερα  κράτη,  δεν  υπάρχουν  διαθέσιμες  μελέτες  πάνω  στα  αίτια  της  πνευμονίας της κοινότητας.  Παρ’  όλα  αυτά,  πάνω  από  10  διαφορετικά  μικρόβια  που  προκαλούν την πνευμονία της κοινότητας έχουν  αναγνωριστεί.
Περιορισμένες  πληροφορίες  είναι  διαθέσιμες  πάνω  στα  αίτια  της  νοσοκομειακής  πνευμονίας,  αλλά  οι  παθογόνοι  παράγοντες  που  προκαλούν νοσοκομειακή πνευμονία εμφανίζονται  να  διαφέρουν  ανάμεσα  στην  πρώιμα  εμφανιζόμενη νοσοκομειακή πνευμονία (πατήστε ΕΔΩ) (που  εκδηλώνεται  εντός  4  ημερών  νοσηλείας)  και  στην  όψιμη  εμφανιζόμενη νοσοκομειακή πνευμονία (που  εκδηλώνεται  μετά από  4  ημέρες).


Παράγοντες κινδύνου
Το  κάπνισμα  είναι  ο  μοναδικός  σημαντικός  αναγνωρισμένος  και  προλήψιμος  παράγοντας  κινδύνου  για  την  πνευμονία της κοινότητας.
 Η μεγαλύτερη ηλικία,  η  χρόνια  αποφρακτική  πνευμονοπάθεια  (ΧΑΠ),  προηγούμενες  λοιμώξεις  του  αναπνευστικού  αυξάνουν  επίσης  τους  κινδύνους  για  εκδήλωση πνευμονίας της κοινότητας.
Σε  ηλικιωμένους  ασθενείς, ο αλκοολισμός,  το άσθμα, οι ανοσοκατασταλτικές  θεραπείες,  οι παθήσεις  του  πνεύμονα,  οι καρδιακές  παθήσεις, η παραμονή  σε  ιδρύματα  και  η  μεγαλύτερη  ηλικία  είναι  συνδεμένα  με  τον  κίνδυνο  να  ασθενήσουν  από  πνευμονία.
Καταστάσεις  όπου  πολλοί  άνθρωποι  βρίσκονται  σε  στενή  επαφή  (π.χ.  σε σχολεία,  στρατώνες,  φυλακές,  καταφύγια  για  άστεγους)  διευκολύνουν  την  εξάπλωση  μερικών  από  τις  πιο  λοιμώδεις  αιτίες  της  πνευμονίας,  και  οδηγούν  σε  τοπικές  επιδημίες.
Ορισμένα  επαγγέλματα  (π.χ.  αγρότες)  είναι  συνδεμένα  με  μερικές  από  τις  πιο  συνηθισμένες  αιτίες  της  πνευμονίας.

Θεραπεία
Η  φαρμακευτική  με  αντιβιοτικά  αγωγή  στα  αρχικά  στάδια  μπορεί  να  θεραπεύσει  τη  βακτηριακή  πνευμονία.  Ακόμη  δεν  υπάρχει  γενική  θεραπεία  για  την  ιογενή  πνευμονία,  αν  και  φάρμακα  κατά  των  ιών  μπορεί  να  φανούν  χρήσιμα  σε  μερικές  περιπτώσεις. Ασθενείς με σοβαρή πνευμονία πρέπει να λαμβάνουν εντατική θεραπεία και μπορεί  να  χρειασθούν  μηχανική  υποστήριξη  της  αναπνοής.
Η ανάρρωση από την πνευμονία είναι αργή. Μεταξύ 19-31% των ασθενών με πνευμονία της κοινότητας, είτε δεν επιστρέφουν στην εργασία τους ή δεν αναρρώνουν πλήρως μέσα σε 6-8 εβδομάδες, και αυτό το ποσοστό αυξάνει στο 55% στους ηλικιωμένους.
Στους ενήλικες, η θνησιμότητα αυξάνει με την ηλικία, με τους περισσότερους θανάτους να εμφανίζονται στους ηλικιωμένους.
Ο συνολικός αριθμός θανάτων ανά κράτος ποικίλλει πάρα πολύ, υποδηλώνοντας ότι η  πλημμελής καταγραφή περιπτώσεων πνευμονίας είναι ίσως συχνή.

Πρόληψη
Η  πρόληψη της έναρξης  καπνίσματος  και  η διακοπή του καπνίσματος είναι  ένα  από  τα  πιο  σημαντικά  μέσα  για  τον  έλεγχο  της  πνευμονίας.
Ο  εμβολιασμός  έναντι  ορισμένων  οργανισμών  (γρίππη-πατήστε ΕΔΩ,  πνευμονόκοκκος-πατήστε ΕΔΩ)  μειώνει  την  πιθανότητα  πνευμονίας  σε  ευπρόσβλητες  ομάδες.


Πηγή: ELF

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

Τι είναι η νόσος των λεγεωνάριων (ονομαζόμενη και νόσος των κλιματιστικών)



Η νόσος των λεγεωνάριων προκαλείται από ένα είδος βακτηριδίου που ονομάζεται Λεγεωνέλλα.
Το βακτηρίδιο ονομάστηκε έτσι το 1976, όταν πολλά από τα άτομα που συμμετείχαν σε συνέδριο της ένωσης Αμερικανών βετεράνων American Legion στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, προσβλήθηκαν από ξέσπασμα της νόσου αυτής, μια μορφή πνευμονίας.
Παρά το γεγονός ότι αυτός ο τύπος βακτηριδίων υπήρχε και πριν το 1976, τώρα εντοπίζονται περισσότερες ασθένειες από τη νόσο των Λεγεωνάριων. Αυτό συμβαίνει επειδή τώρα αναζητούμε αυτή τη νόσο κάθε φορά που κάποιος ασθενής έχει πνευμονία. Κάθε χρόνο, περίπου 8.000 και 18.000 άτομα στης ΗΠΑ νοσηλεύονται με τη νόσο των Λεγεωνάριων.
Ωστόσο, για πολλές λοιμώξεις δεν γίνεται διάγνωση ή αναφορά, και έτσι ο αριθμός αυτός μπορεί να είναι μεγαλύτερος. Τα κρούσματα αυξάνονται το καλοκαίρι και στις αρχές φθινοπώρου, ωστόσο μπορούν να προκύψουν οποιαδήποτε εποχή.


Τρόπος μετάδοσης
Ο άνθρωπος προσβάλλεται μέσω εισπνοής ή εισρόφησης μικροσταγονιδίων ύδατος που περιέχουν τον μικροοργανισμό. Τα βακτηρίδια λεγεωνέλλα υπάρχουν στο φυσικό περιβάλλον, συνήθως στο νερό. Αναπτύσσονται καλύτερα σε θερμό νερό (σε ζεστή μπανιέρα, σε ντεπόζιτα ζεστού νερού, σε ψυκτικά κλιματιστικά, σε μεγάλες υδραυλικές εγκαταστάσεις ή σε μέρη των κλιματιστικών συστημάτων μεγάλων κτιρίων). Δεν φαίνεται να επιβιώνουν στα κλιματιστικά αυτοκινήτων ή των ξεχωριστών μονάδων κλιματιστικών που βάζουμε για παράδειγμα πάνω από τα παράθυρα.
Παράγοντες που διευκολύνουν την ανάπτυξη νόσου στον άνθρωπο είναι το κάπνισμα και η κατάχρηση αλκοόλ. Επίσης περισσότερο ευάλωτα είναι τα ανοσοκατασταλμένα άτομα και εκείνα που πάσχουν από χρόνια νοσήματα των πνευμόνων.
Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι δεν μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Μπορεί να προσβάλλει οποιαδήποτε ηλικία.


Η περίοδος επώασης κυμαίνεται από 2 μέχρι 10 ημέρες.


Η κλινική εικόνα ποικίλλει και τα συμπτώματα μπορεί να αφορούν περισσότερα του ενός συστήματα του οργανισμού.
Ο ασθενής αισθάνεται για λίγες ημέρες αδυναμία και καταβολή και μπορεί να ακολουθήσει μία περίοδος με συμπτώματα γρίπης. Ο βήχας (αρχικά ξηρός κατόπιν παραγωγικός) μπορεί να είναι το πρώτο σύμπτωμα προσβολής των πνευμόνων. Πολλοί ασθενείς παρουσιάζουν υψηλό πυρετό ( περισσότερο από 39 C), συμπτώματα από το γαστρεντερικό σύστημα (διάρροια, ναυτία, έμετο, στομαχικές διαταραχές), από το κεντρικό νευρικό σύστημα (πονοκέφαλος, σύγχυση , λήθαργο), από την καρδιά (βραδυκαρδία) κλπ. Ανάλογα δε με την έκταση της πνευμονίας αλλά και την συνύπαρξη ή όχι άλλων νοσημάτων, μπορεί να υπάρχει δύσπνοια ή και αναπνευστική ανεπάρκεια.


Πρόγνωση & Θεραπεία
Η νόσος των λεγεωνάριων αποτελεί το 1-8% των πνευμονιών της κοινότητας. Σε περίπτωση έγκαιρης διάγνωσης, η πρόγνωση είναι άριστη.
Η καθυστέρηση στην διάγνωση, η συνύπαρξη άλλων νοσημάτων, επιβαρυντικών παραγόντων (κάπνισμα, κατάχρηση αλκοόλ) ή η έκπτωση της άμυνας του οργανισμού (πχ. χρόνια λήψη κορτιζόνης, κλπ), καθιστούν δύσκολη την αντιμετώπιση της νόσου, είναι δυνατόν να επιμηκύνουν την νοσηλεία αλλά και τις επιπλοκές της νόσου και να αυξήσουν την θνησιμότητα η οποία μπορεί να φθάσει περίπου το 15%.
Φάρμακα εκλογής για την αντιμετώπισή της είναι αντιβιοτικά όπως οι μακρολίδες και οι κινολόνες. Η διάρκεια της θεραπείας είναι περίπου 3 εβδομάδες.

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

Ερωτήσεις και απαντήσεις για τη Φυματίωση



Τι είναι η φυματίωση;

Η φυματίωση είναι νόσημα που προκαλείται από ένα μικρόβιο που λέγεται μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης και σπανιότερα από άλλους τύπους
 μυκοβακτηριδίων. Το μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης μπορεί να
 προσβάλει οποιοδήποτε όργανο του σώματος, αλλά συνήθως προσβάλει 
τους πνεύμονες.

Πώς μεταδίδεται η φυματίωση;


Μεταδίδεται από το ένα άτομο στο άλλο, με την εισπνοή σταγονιδίων που
 περιέχουν μυκοβακτηρίδια. Τα άτομα με πνευμονική φυματίωση, 
αποβάλλουν πολύ μικρά τέτοια σταγονίδια με τον βήχα, το φτάρνισμα και 
τη δυνατή ομιλία. Τα άτομα αυτά μεταδίδουν συνήθως τη νόσο στους 
ανθρώπους που είναι σε επαφή μαζί τους αρκετές ώρες κάθε μέρα. Αυτοί 
μπορεί να είναι η οικογένειά τους, οι φίλοι τους ή οι συνάδελφοι στη δουλειά.

Τι σημαίνει ότι έχω μολυνθεί;

 Οι περισσότεροι άνθρωποι που εισπνέουν τα μυκοβακτηρίδια μολύνονται, 
αλλά ο οργανισμός έχει την ικανότητα να αμυνθεί και να σταματήσει την 
ανάπτυξή τους. Με αυτό τον τρόπο τα μυκοβακτηρίδια γίνονται ανενεργά, 
αλλά παραμένουν στον οργανισμό και μπορεί να γίνουν ενεργά αργότερα.
 Πολλοί άνθρωποι που έχουν μολυνθεί δεν αναπτύσσουν ποτέ φυματίωση,
 άλλοι όμως και ιδιαίτερα αυτοί που το αμυντικό τους σύστημα είναι 
εξασθενημένο, μπορεί να αναπτύξουν φυματίωση κάποια στιγμή στο
 μέλλον. Αυτοί που μολύνονται δεν αισθάνονται άρρωστοι, δεν έχουν 
συμπτώματα, δεν μεταδίδουν τη νόσο και συνήθως έχουν θετική
 δερμοαντίδραση Mantoux. Τα άτομα αυτά λέμε ότι έχουν «λανθάνουσα
 φυματική λοίμωξη».
 ΠΡΟΣΟΧΗ: Μόλυνση με το μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης δεν σημαίνει
και νόσηση από αυτό.

Τι σημαίνει ότι έχω φυματίωση;

Τα μυκοβακτηρίδια της φυματίωσης, γίνονται ενεργά αν το αμυντικό 
σύστημα δεν μπορεί να σταματήσει την ανάπτυξή τους. Τα ενεργά
 μυκοβακτηρίδια πολλαπλασιάζονται μέσα στον οργανισμό και προκαλούν
 νόσο. Μερικοί άνθρωποι αρρωσταίνουν σχεδόν αμέσως μετά την μόλυνση,
 άλλοι όμως μπορεί να αρρωστήσουν αργότερα, όταν για κάποιο λόγο
 εξασθενήσει το αμυντικό τους σύστημα. Περισσότερο ευαίσθητα είναι τα
 μικρά παιδιά και οι ηλικιωμένοι, καθώς επίσης άτομα με διαβήτη, χρόνια 
νεφρική ανεπάρκεια, λευχαιμία ή λεμφώματα, άτομα με εθισμό στο αλκοόλ
ή σε τοξικές ουσίες. Επίσης άτομα που παίρνουν κορτικοστεροειδή ή
 ανοσοκατασταλτικά φάρμακα, που είναι φορείς του ΗIV (ιού που προκαλεί
το AIDS), καθώς και άτομα που δεν σιτίζονται καλά.


Η διάγνωση της φυματίωσης
Η διάγνωση βασίζεται πάντα στο συνδυασμό συμβατού ιατρικού ιστορικού (πχ στενή επαφή με αποδεδειγμένα πάσχοντα από ενεργό φυματίωση ασθενή, άτομο που ανήκει σε πληθυσμιακή ομάδα υψηλού κινδύνου, μετανάστες από χώρες που ενδημεί η νόσος), κλινικής εξέτασης και παρακλινικών εξετάσεων (ακτινογραφία θώρακος, μικροβιολογικές και αιματολογικές εξετάσεις, σπανιότερα βρογχοσκόπηση). Τα κλινικά σημεία μπορεί να είναι πτωχά, μη ειδικά ή και να απουσιάζουν. Ο ιατρός θα αναζητήσει διογκωμένους λεμφαδένες, και θα ακροαστεί το θώρακα του ασθενούς προς αναζήτηση παθολογικών ακροαστικών ευρημάτων που πάντως, αν υπάρχουν, δεν είναι σε καμία περίπτωση ειδικά της νόσου. Λέγεται χαρακτηριστικά ότι η φυματίωση είναι νόσος "κλόουν" γιατί μπορεί να μιμηθεί πάρα πολλά συμπτώματα άλλων νόσων (παρατεταμένη δεκατική πυρετική κίνηση, νυχτερινές εφιδρώσεις, ενοχλητικός βήχας, αιμόπτυση κ.α) Όχι σπάνια η διάγνωση της φυματίωσης τίθεται από τυχαία ακτινολογική εξέταση, χωρίς ο άρρωστος να αναφέρει συμπτώματα. 

Πώς μπορώ να ελέγξω αν έχω μολυνθεί;
 
Η εξέταση Mantoux είναι ο πιο συνηθισμένος τρόπος για να δούμε αν
 κάποιος έχει μολυνθεί από το μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης. Είναι ένα 
δερματικό τεστ που βασίζεται στην ενδοδερμική ένεση μικρής ποσότητας φυματινικής πρωτείνης και η αντίδραση στο τεστ διαβάζεται μετά από 2-3 ημέρες.
Θετική δερμοαντίδραση Mantoux σημαίνει ότι έχω μολυνθεί με το
 μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης σε κάποια φάση της ζωής μου, δεν 
σημαίνει όμως ότι νοσώ.
 Μία θετική Mantoux, μπορεί να οφείλεται και στο εμβόλιο BCG, όμως εάν η
 αντίδραση είναι μεγάλη, έχετε εμβολιαστεί πριν από πολλά χρόνια ή έχετε
 έρθει σε επαφή με άτομο που έχει μεταδοτική φυματίωση (πνευμονική),
 μπορεί να οφείλεται και σε μόλυνση από το μυκοβακτηρίδιο. Αυτό θα το
κρίνουν οι επαγγελματίες υγείας που θα αξιολογήσουν τη Mantoux.

Οι μέθοδοι ανίχνευσης της απελευθέρωσης ιντερφερόνης-γ ​ (IGRAs) σε δείγμα αίματος, συνιστώνται σε ορισμένα άτομα στα οποία η δοκιμασία Mantoux είναι θετική καθώς και σε παιδιά κάτω των 5 ετών. Οι μέθοδοι IGRA μπορούν να αυξήσουν τη διαγνωστική ευαισθησία εάν εφαρμοστούν παράλληλα με τη δερμοαντίδραση, και χρησιμεύουν για τη διάκριση από προηγηθείσα έκθεση σε άτυπα μυκοβακτηρίδια (δεν προκαλούν φυματίωση, αλλά είναι σε θέση να θετικοποιήσουν τη Mantoux) ή εμβολιασμό με BCG. Η ανοσοποίηση (εμβολιασμός) και τα περισσότερα άτυπα μυκοβακτήρια δεν επηρεάζουν τις μεθόδους IGRA, οπότε αυτές οι μέθοδοι δίνουν λιγότερα ψευδώς θετικά αποτελέσματα. Είναι λοιπόν πολύ χρήσιμες στη διάγνωση της φυματικής λοίμωξης (μόλυνσης και όχι απαραίτητα νόσησης) από το Μυκοβακτηρίδιο της Φυματίωσης, αλλά δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τη λανθάνουσα κατάσταση από την ενεργό νόσο.

Οι μικροβιολογικές εξετάσεις πτυέλων
Σε έναν ασθενή με ισχυρή υποψία φυματίωσης θα ζητηθούν τουλάχιστον τρία δείγματα πτυέλων στα οποία θα αναζητηθούν τα μυκοβακτηρίδια. Η απλούστερη μέθοδος ανίχνευσης του μυκοβακτηριδίου είναι η μικροσκοπική εξέταση του παρασκευάσματος χρησιμοποιώντας ειδική χρώση (Ziehl-Neelsen). Να σημειωθεί πως η ανεύρεση μυκοβακτηριδίων στα πτύελα ορίζει την ενεργό φυματίωση και τον ασθενή που μπορεί να διασπείρει τη νόσο, γι αυτό και επιβάλλει την απομόνωση του ατόμου και τη έναρξη αντιφυματικής αγωγής.

Υπάρχει εμβόλιο για τη φυματίωση;
Ναι, υπάρχει, και λέγεται BCG. Γίνεται σε βρέφη και μικρά παιδιά σε χώρες 
που η φυματίωση είναι σχετικά συχνή, διότι προλαμβάνει τη γενικευμένη
 νόσο. 
Η Ελλάδα, σύμφωνα με τις οδηγίες του ΠΟΥ (Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας), συγκαταλέγεται ανάμεσα στις χώρες που το BCG είναι ακόμα υποχρεωτικό και περιλαμβάνεται στο Εθνικό Πρόγραμμα
 Εμβολιασμών (γίνεται στην ηλικία των 6 ετών). Προστατεύει από τη
 φυματίωση περίπου το 50% όσων εμβολιάζονται, αλλά προστατεύει σε 
πολύ υψηλό ποσοστό από τις βαριές μορφές της νόσου.
 Αν έχετε εμβολιαστεί με BCG, μπορεί να έχετε θετική Mantoux. Μπορεί 
όμως η θετική Mantoux να οφείλεται και σε μόλυνση από το μυκοβακτηρίδιο
 όταν:

• η αντίδραση είναι μεγάλη
• έχετε εμβολιαστεί πριν από πολλά χρόνια
• έχετε έρθει σε επαφή με άτομο που έχει μεταδοτική φυματίωση


Αν έχω μολυνθεί με το μυκοβακτηρίδιο πώς μπορώ να προστατευθώ
και να μην αρρωστήσω;

Πολλοί άνθρωποι που μολύνονται με το μυκοβακτηρίδιο δηλαδή έχουν
 «λανθάνουσα φυματική λοίμωξη», δεν αρρωσταίνουν ποτέ από φυματίωση.
Υπάρχουν όμως κάποιοι που έχουν περισσότερες πιθανότητες να
 αρρωστήσουν όπως:

• φορείς του HIV
• άτομα που είναι γνωστό ότι βρίσκονται σε στενή επαφή με άρρωστο 
που έχει μεταδοτική φυματίωση (πνευμονική)
• άτομα που μολύνθηκαν τα τελευταία 2 χρόνια
• βρέφη και μικρά παιδιά
• άτομα που πάσχουν από χρόνια νοσήματα και έχουν εξασθενημένο
 αμυντικό σύστημα
• ηλικιωμένοι


Στις περιπτώσεις αυτές έχει νόημα η χορήγηση προληπτικής φαρμακευτικής 
αγωγής που λέγεται χημειοπροφύλαξη, συνήθως για 6 μήνες. Αυτό ελαττώνει την πιθανότητα νόσησης, 
χωρίς όμως να την αποκλείει.


Μπορεί να θεραπευτεί η φυματίωση και πώς;

Η φυματίωση σχεδόν πάντα μπορεί να θεραπευτεί, πρέπει όμως να
 λαμβάνονται περισσότερα από ένα φάρμακα και για σχετικά μεγάλο χρονικό 
διάστημα. Αυτό συμβαίνει γιατί ο αριθμός των μικροβίων που πρέπει να
 σκοτωθεί είναι μεγάλος αλλά και για να αποφευχθεί η ανάπτυξη στελεχών 
του μυκοβακτηριδίου που είναι ανθεκτικά σε κάποιο ή κάποια φάρμακα.

Σημειώνεται ότι σήμερα κυκλοφορούν τέτοια ανθεκτικά στελέχη και αυτό
 αποτελεί ένα σοβαρό πρόβλημα δημόσιας υγείας που αντιμετωπίζεται
 διεθνώς με ιδιαίτερη προσοχή.
 Συνήθως, 2-4 εβδομάδες μετά την έναρξη θεραπείας με κατάλληλα 
φάρμακα, το άτομο που νοσεί δεν μεταδίδει πια τα μυκοβακτηρίδια στους
άλλους. Έτσι, εάν το επιτρέπει η όλη του κατάσταση, σύμφωνα με το
 γιατρό του, μπορεί να επιστρέψει στις καθημερινές του ασχολίες.
 
Ποιες είναι οι παρενέργειες των φαρμάκων για τη φυματίωση;
Τα φάρμακα για τη φυματίωση είναι σχετικά ασφαλή. Κάποιες φορές μπορεί 
να προκαλέσουν παρενέργειες. Μερικές από αυτές είναι πολύ ήπιες ενώ
 άλλες είναι πιο σοβαρές. Εάν έχετε μία σοβαρή παρενέργεια από τα
 φάρμακα πρέπει να ενημερώσετε το γιατρό σας αμέσως. 
Οι παρενέργειες που αναφέρονται παρακάτω είναι σοβαρές. Εάν έχετε
 οποιοδήποτε από τα παρακάτω συμπτώματα ενημερώστε αμέσως το γιατρό
 σας:

• ανορεξία
• ναυτία
• εμετός
• κιτρίνισμα του δέρματος ή των ματιών
• πυρετός για περισσότερο από 3 ημέρες
• κοιλιακός πόνος
• δερματικό εξάνθημα
• αιμορραγία που δε σταματά εύκολα
• διαταραχή της όρασης
• βουητό στα αυτιά
Οι παρενέργειες που αναφέρονται παρακάτω είναι ήπιες και το φάρμακο
 που τις κάνει είναι η ριφαμπικίνη. Εάν έχετε κάποια από αυτές τις
 παρενέργειες μπορείτε να συνεχίσετε να παίρνετε τα φάρμακά σας 
κανονικά.


• τα ούρα, το σάλιο ή τα δάκρυά σας μπορεί να γίνουν πορτοκαλί
• μπορεί να γίνετε πιο ευαίσθητοι στον ήλιο. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει
 να φοράτε καλό αντηλιακό και να καλύπτετε τα εκτεθειμένα μέρη 
του σώματος για να μην καείτε.
• μπορεί το αντισυλληπτικό χάπι που παίρνετε να γίνει λιγότερο 
αποτελεσματικό και για το λόγο θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί άλλος
 τρόπος αντισύλληψης.



Γιατί πρέπει να παίρνω συνεχώς τα φάρμακά μου και να μη
 διακόπτω τη θεραπεία;

Τα μικρόβια της φυματίωσης σκοτώνονται πολύ αργά. Χρειάζονται το
 λιγότερο 6 μήνες για να σκοτωθούν όλα τα μυκοβακτηρίδια. Πιθανότατα,
 θα αρχίσετε να αισθάνεστε καλύτερα μόλις μερικές εβδομάδες από την
 έναρξη της θεραπείας. Αλλά προσοχή! Εάν δεν συνεχίσετε να παίρνετε τα
 φάρμακά σας συστηματικά, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος. Τα μυκοβακτηρίδια
 θα αρχίσουν πάλι να αναπτύσσονται, ενώ μπορούν να γίνουν ανθεκτικά στα
 φάρμακα που παίρνετε. Τότε θα χρειαστεί να πάρετε καινούργια φάρμακα,
 για περισσότερο χρόνο και τα οποία έχουν περισσότερες παρενέργειες.
 Για αυτόν ακριβώς το λόγο είναι πολύ σημαντικό να ακολουθείτε τις οδηγίες
 του γιατρού σας.

Πώς γίνεται να μη μεταδώσω τη φυματίωση σε άλλους;
 

Το πιο σημαντικό είναι να παίρνετε όλα σας τα φάρμακα όπως σας έχει πει
 ο γιατρός σας. Θα πρέπει ακόμα να πηγαίνετε σε όλα τα ραντεβού με το 
γιατρό σας, ο οποίος θα βλέπει πως πάτε. Μη διστάζετε να λέτε στο γιατρό
 σας οτιδήποτε νομίζετε ότι δεν πηγαίνει καλά.
 Αν πάσχετε από πνευμονική φυματίωση, υπάρχουν μερικά πράγματα που 
μπορείτε να κάνετε για να προστατεύσετε τον εαυτό σας και τους γύρω
 σας:

• Το πιο σημαντικό είναι να παίρνετε τα φάρμακά σας

• Καλύπτετε το στόμα σας με ένα μαντήλι όταν βήχετε, φταρνίζεστε ή
 γελάτε και τοποθετήστε το σε μία σακούλα την οποία θα κλείσετε
 καλά και θα την πετάξετε

• Μην πηγαίνετε στη δουλειά ή στο σχολείο και αποφύγετε τη στενή
 επαφή με οποιονδήποτε

• Αερίζετε συχνά το δωμάτιό σας (αν δεν κάνει πολύ κρύο έξω)
 Θυμηθείτε ότι η φυματίωση μεταδίδεται μέσω του αέρα. Οι άνθρωποι δεν 
μπορούν να μολυνθούν με τα μαντήλια, τα σεντόνια, τα κοινά πιάτα και
 μαχαιροπίρουνα, τα ποτήρια και τις τουαλέτες.
 Δύο με τρεις εβδομάδες συνήθως μετά την έναρξη της θεραπείας, δεν
 μεταδίδετε πια τα μυκοβακτηρίδια στους άλλους. Εάν συμφωνεί και ο
 γιατρός σας μπορείτε να επιστρέψετε στις καθημερινές σας ασχολίες.

Βλέπε επίσης και άρθρο μου για την Mantoux



Πηγές: ΚΕΕΛΠΝΟ, Γραφείο Νοσημάτων που μεταδίδονται μέσω αναπνευστικού

Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

Μερικά βασικά για τη διακοπή του καπνίσματος



Για να μπει ένας καπνιστής σε διαδικασία διακοπής του καπνίσματος θα πρέπει :

• να νοιώσει μια εσωτερική επιθυμία για την αλλαγή αυτή,
• να αισθανθεί ότι απειλείται από τη συνήθεια του τσιγάρου τόσο αυτός όσο και οι γύρω του,
• να αισθανθεί ότι η απεξάρτηση από τη νικοτίνη θα επιφέρει σημαντικά οφέλη σε αυτόν και
• να αισθανθεί ότι είναι ικανός να αντεπεξέλθει στην αλλαγή αυτή.

Μερικές συμβουλές για να κόψετε το τσιγάρο.

1. Κόψτε το τσιγάρο με το μαχαίρι. Μακροπρόθεσμα είναι η ευκολότερη και αποτελεσματικότερη τεχνική διακοπής καπνίσματος.
2. Μην κουβαλάτε μαζί σας τσιγάρα.
3. ΒΑΣΙΚΟΤΑΤΟ : Απασχοληθείτε με το κόψιμο του τσιγάρου την τρέχουσα ημέρα. Μην ασχοληθείτε με το επόμενο έτος, τον προσεχή μήνα, την προσεχή εβδομάδα ή ακόμα και αύριο. Επικεντρωθείτε στο να μη καπνίζετε από το χρόνο που ξυπνάτε έως ότου πάτε για ύπνο.
4. Αναπτύξτε την ιδέα ότι κάνετε μια χάρη για τον εαυτό σας που δεν καπνίζετε. Μην δεχτείτε την ιδέα ότι στερείστε το τσιγάρο. Απελευθερωθήκατε από το κάπνισμα επειδή φροντίζετε τον εαυτό σας.
5. Να είστε υπερήφανος που δεν καπνίζετε.
6. Να ξέρετε ότι πολλές καταστάσεις θα προκαλέσουν την ώθηση για ένα τσιγάρο. Οι καταστάσεις που θα προκαλέσουν μια ώθηση περιλαμβάνουν: καφές, οινόπνευμα, μπαρ, κοινωνικά γεγονότα με καπνίζοντες φίλους, παιγνιόχαρτα, μετά το φαγητό. Προσπαθήστε να διατηρήσετε την κανονική ρουτίνα σας όταν κόβετε το τσιγάρο. Εάν οποιοδήποτε γεγονός φαίνεται πάρα πολύ δύσκολο, αφήστε το και επιστρέψτε σε αυτό αργότερα. Μην αισθανθείτε όμως ότι πρέπει να σταματήσετε οποιαδήποτε δραστηριότητα για πάντα. Ότι κάνατε ως καπνιστής, θα μάθετε να κάνετε το ίδιο καλά και ίσως και καλύτερα ως πρώην καπνιστής.
7. Εάν αντιμετωπίζετε μια κρίση επιθυμίας τσιγάρου, (π.χ. σκασμένο λάστιχο, μια πλημμύρα, μια χιονοθύελλα, ασθένεια μέλους οικογένειας), θυμηθείτε ότι το κάπνισμα δεν προσφέρει καμία λύση. Θα περιπλέξει μόνο την ήδη δύσκολη κατάσταση δημιουργώντας μια ακόμα κρίση, τον εθισμό ξανά στη νικοτίνης.
8. Δεχτείτε ότι είστε εξαρτημένος. Μια τζούρα και θα εθιστείτε και πάλι στο τσιγάρο. Ανεξάρτητα από το πόσο χρόνο το έχετε κόψει, ποτέ μην σκέφτεται ότι μπορείτε ακίνδυνα να πάρετε μια τζούρα!
9. Μην διαφωνείτε με τον εαυτό σας για το πόσο θέλετε ένα μόνο τσιγάρο. Ρωτήστε καλύτερα πώς θα αισθανόσασταν να επιστρέψετε στο παλαιό επίπεδο κατανάλωσής τσιγάρων. Όσον αφορά το κάπνισμα, η επιλογή είναι ή όλα ή τίποτα.
10. Μαζέψτε τα λεφτά που θα ξοδεύατε σε τσιγάρα και αγοράζεστε κάτι που θέλετε πραγματικά μετά από μια εβδομάδα ή έναν μήνα. Μαζέψτε τα λεφτά για ένα χρόνο και θα φτάνουν ακόμα και για διακοπές.
11. Η τεχνική βαθιάς αναπνοής βοηθά όταν θα έχετε επιθυμία για τσιγάρο.
12. Πηγαίνετε σε μέρη όπου δεν θα μπορούσατε κανονικά να καπνίσετε, όπως οι κινηματογράφοι, τις βιβλιοθήκες και τα τμήματα εστιατορίων όπου απαγορεύεται το κάπνισμα.
13. Πείτε στους ανθρώπους γύρω ότι κόψατε το κάπνισμα.

Τα υποκατάστατα νικοτίνης δεν βοηθούν
Τα έμπλαστρα και οι τσίχλες νικοτίνης δεν βοηθούν αποτελεσματικά τους καπνιστές να κόψουν για πάντα το τσιγάρο, ακόμη και όταν αυτές οι θεραπείες συνδυάζονται με συνεδρίες ψυχολογικής υποστήριξης, υποστηρίζει  μια πρόσφατη αμερικανική έρευνα.
«Η έρευνα αυτή δείχνει ότι τα υποκατάστατα νικοτίνης, όπως τα έμπλαστρα και οι τσίχλες, δεν είναι πιο αποτελεσματικά στη διακοπή του καπνίσματος απ' ότι αν προσπαθούσε κάποιος μόνος του, χωρίς αυτά», δήλωσε ο Χίλελ Άλπερτ, της σχολής δημόσιας υγιεινής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, ο βασικός συγγραφέας της έρευνας που δημοσιεύεται στην ηλεκτρονική έκδοση της επιθεώρησης Tobacco Control.
Οι ερευνητές επικέντρωσαν τη μελέτη τους σε 787 ενήλικους καπνιστές από τη Μασαχουσέτη που είχαν πρόσφατα κόψει το τσιγάρο. Τους παρακολούθησαν σε τρεις διαδοχικές περιόδους: 2001-2, 2003-4 και 2005-6. Οι συμμετέχοντες όφειλαν να δηλώσουν τι είδους υποκατάστατα χρησιμοποιούσαν - έμπλαστρα, τσίχλες, ρινικά σπρέι ή πίπες - καθώς και πόσο χρονικό διάστημα ακολούθησαν, χωρίς διακοπή, αυτή τη θεραπεία. Έπρεπε επίσης να διευκρινίσουν αν στην προσπάθειά τους να κόψουν το τσιγάρο λάμβαναν βοήθεια από κάποιο γιατρό ή άλλον ειδικό.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι σχεδόν το ένα τρίτο απ' όσους είχαν κόψει το τσιγάρο, τελικά ξανάρχισαν το κάπνισμα. Εξετάζοντας αυτούς που επέστρεψαν στην κακιά συνήθειά τους, οι ερευνητές δεν βρήκαν καμία διαφορά μεταξύ όσων είχαν χρησιμοποιήσει υποκατάστατα επί έξι και πλέον εβδομάδες και εκείνων που δεν χρησιμοποίησαν τίποτα.


Αλλα φαρμακευτικά σκευάσματα:
Βουπροπιόνη (zyban)
Η βουπροπιόνη είναι ένα ήπιο αντικαταθλιπτικό και αρχικά αξιοποιήθηκε ως τέτοιο. Στην πορεία των ερευνών όμως διαπιστώθηκε ότι προκαλεί απέχθεια από το τσιγάρο. Οι σημαντικότερες παρενέργειες της χορήγησης βουπροπιόνης είναι οι κεφαλαλγίες, η αϋπνία, η ζάλη, η υπέρταση, η ξηροστομία και τα γαστρεντερικά συμπτώματα. Η λήψη της συνδυάζεται με την ψυχολογική στήριξη του καπνιστή, πιθανώς και με τα υποκατάστατα νικοτίνης. Θεραπεία διάρκειας επτά εβδομάδων, σε συνδυασμό ή όχι με υποκατάστατα νικοτίνης οδηγεί σε ποσοστά διακοπής από 44-68%,.


Βαρενικλίνη (champix)
Η βαρενικλίνη (varenicline) αποτελεί ένα νέο φαρμακευτικό σκεύασμα το οποίο προορίζεται ειδικά για την θεραπεία διακοπής του καπνίσματος. Η βαρενικλίνη εκτιμάται ότι έχει ήπιες ανεπιθύμητες ενέργειες που βαθμιαία υποχωρούν μέσα στο πρώτο δεκαήμερο της λήψης της.  Έχει αξιολογηθεί ως ασφαλής και καλά ανεκτή από τον οργανισμό, ενώ ως πιθανές παρενέργειες της αναφέρονται η ναυτία, οι κεφαλαλγίες, η δυσκοιλιότητα και η βίωση άσχημων ονείρων κατά την διάρκεια της νύχτας. Προγράμματα χορήγησης βαρενικλίνης για διάστημα 12 εβδομάδων φαίνεται να οδηγούν σε ποσοστά διακοπής περίπου 44%.
Τα φαρμακευτικά σκευάσματα που προορίζονται για τη διακοπή του καπνίσματος  δεν καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία. Το κόστος επιβαρύνει τον καταναλωτή.


Το ηλεκτρονικό τσιγάρο (πατήστε ΕΔΩ:)

Κόψτε το κάπνισμα χωρίς να παχύνετε:
Η νικοτίνη δρα κατασταλτικά στην όρεξη και η έλλειψή της από τον οργανισμό σημαίνει πως αυξάνεται το αίσθημα της πείνας, με αποτέλεσμα οι πρώην καπνιστές να αρχίζουν να τρώνε περισσότερο, αυξάνοντας κυρίως το τσιμπολόγημα. Επίσης, η νικοτίνη μπορεί να αυξήσει τον μεταβολισμό. Μετά τη διακοπή του καπνίσματος ο μεταβολικός ρυθμός επανέρχεται στα φυσιολογικά του επίπεδα, με αποτέλεσμα ο πρώην καπνιστής να «καίει» πια λιγότερες θερμίδες.

Μερικά τρικ για να μη παχύνετε (ή τουλάχιστον να είναι αναστρέψιμη η κατάσταση...):
* Να πίνετε άφθονο νερό. Το νερό προκαλεί κορεσμό της πείνας, άρα δρα ως κατασταλτικό της όρεξης.
* Να πίνετε όξινους χυμούς, όπως οι χυμοί λεμονιού ή γκρέιπφρουτ. Οι όξινοι χυμοί μετριάζουν την εθιστική δράση της νικοτίνης, ακριβώς επειδή έχουν έντονη και ταυτοχρόνως όξινη γεύση.
* Να μασάτε καραμέλες και τσίκλες χωρίς ζάχαρη, αλλά με έντονη γεύση. Τέτοιες γεύσεις είναι η μέντα και το γαρίφαλο. Μελέτες έχουν δείξει ότι οι τόσο έντονες γεύσεις μειώνουν την ανάγκη για ένα τσιγάρο. Επιπλέον, όταν μασουλάτε τέτοια τρόφιμα (καθώς και υγιεινά σνακ, όπως ωμά καρώτα) έχετε την αίσθηση ότι τρώτε και έτσι δεν θα τσιμπολογήσετε κάτι πιο παχυντικό.
* Να αυξήσετε την κατανάλωση φρούτων και λαχανικών. Τα τρόφιμα αυτά δεν παρέχουν πολλές θερμίδες, οπότε δύσκολα θα παχύνετε αν τρώτε περισσότερα απ’ ό,τι συνηθίζατε. Επιπλέον, τα φρούτα είναι ως επί το πλείστον γλυκά και έτσι θα καλύψουν την λαχτάρα σας για κάτι γλυκό. Τα δε λαχανικά μπορούν να καλύψουν την ανάγκη σας για κάτι αλμυρό.
* Μετριάστε την κατανάλωση αλκοόλ. Τα οινοπνευματώδη ποτά όχι μόνον περιέχουν πολλές θερμίδες, οπότε εξ ορισμού παχαίνουν, αλλά είθισται να καταναλώνονται από τους καπνιστές σε συνδυασμό με το τσιγάρο – οπότε αν τώρα που προσπαθείτε να το κόψετε, πίνετε αλκοόλ, θα θυμάστε τις παλιές συνήθειές σας και την λαχτάρα σας για ένα τσιγάρο.
* Αλλάξτε τις συνήθειές σας όσον αφορά τον καφέ. Και αυτό διότι, ειδικά ο πρώτος της ημέρας, είθισται να συνοδεύεται από ένα ή περισσότερα τσιγάρα, οπότε αν δεν λάβετε τα μέτρα σας, θα κάνετε νοερούς συσχετισμούς και θα υποφέρετε. Αν δεν μπορείτε να μετριάσετε τον καφέ, αλλάξτε είδος (λ.χ. αντί για καπουτσίνο να πίνετε εσπρέσο) ή την περιεκτικότητά του σε ζάχαρη ή γάλα (λ.χ. αν τον πίνατε σκέτο να προσθέτετε μισή κουταλιά ζάχαρη ή γάλα), ώστε να μη συσχετίζετε τόσο έντονα τον καφέ με το τσιγάρο.
* Να μειώσετε τις ποσότητές σας. Προσπαθήστε να τρώτε λίγο λιγότερο απ’ ό,τι έως πρότινος, ιδίως από τα παχυντικά πιάτα (π.χ. παστίτσιο, μακαρονάδες, πίτσες, σουβλάκια κ.τ.λ.). Μην ξεχνάτε ότι μετά την διακοπή θα κάνετε λιγότερες καύσεις, οπότε χρειάζεστε λιγότερες θερμίδες.
* Να κάνετε έξυπνες επιλογές στο φαγητό. Να προγραμματίζετε καθημερινά τι θα τρώτε και να προσπαθείτε να κάνετε όσο το δυνατόν πιο απλά και υγιεινά γεύματα.
Αρχίστε να περπατάτε. Μισή ωρίτσα την ημέρα όχι μόνο θα σας βοηθήσει να καίτε θερμίδες, αλλά θα περιορίσει τα στερητικά συμπτώματα και την λαχτάρα σας για τσιγάρο.
 


                          Καλή Επιτυχία!

Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις. ΠΡΟΣΟΧΗ!



Νοσοκομειακή χαρακτηρίζεται μια λοίμωξη, όταν συμβαίνει 48-72 ώρες μετά από την εισαγωγή του ασθενούς στο νοσοκομείο ή και 5 ημέρες μετά τη έκδοση του εξιτηρίου.

Στη χώρα μας, αλλά και στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες, καταγράφεται μικρότερη ή μεγαλύτερη αύξηση των λοιμώξεων από μικρόβια που εμφανίζουν αντοχή στις διάφορες ομάδες των αντιβιοτικών. Η μικροβιακή αντοχή αποτελεί σημαντικό πρόβλημα δημόσιας υγείας, καθώς αυξάνει το κόστος περίθαλψης, την ανάγκη αλλά και το χρόνο παραμονής των ασθενών στο νοσοκομείο. Σχετίζεται επίσης με αποτυχία της θεραπείας και αυξημένα ποσοστά θνησιμότητας στο νοσοκομειακό περιβάλλον. Υπολογίζεται ότι 25.000 άνθρωποι καταλήγουν κάθε χρόνο στην Ε.Ε. από μικροβιακές λοιμώξεις που οφείλονται σε πολυανθεκτικά μικρόβια.

Ιδιαίτερα, τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανισθεί παθογόνα μικρόβια στο νοσοκομειακό περιβάλλον που εμφανίζουν αντοχή σε όλα τις διαθέσιμες κατηγορίες αντιβιοτικών και για το λόγο αυτό χαρακτηρίζονται ως «παν-ανθεκτικά». Το φαινόμενο αυτό οδήγησε τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) να προειδοποιήσει πως οδεύουμε προς μια «μετα-αντιβιοτική εποχή», δηλαδή μία εποχή στην οποία τα αντιβιοτικά δεν θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη μάχη κατά των λοιμώξεων.


Δυστυχώς, τέτοια μικρόβια, όπως τα ανθεκτικά στελέχη κλεμπσιέλλας, ακινετοβακτηρίου και ψευδομονάδας, συχνά προκαλούν σοβαρές λοιμώξεις και στη χώρα μας. Για τα μικρόβια αυτά, δεν αναμένεται να κυκλοφορήσουν νέα δραστικά αντιβιοτικά πριν την επόμενη δεκαετία.

Τα κυριότερα είδη νοσοκομειακών λοιμώξεων είναι: 

-Η νοσοκομειακή πνευμονία, που παρατηρείται κυρίως σε κατακεκλιμένους ασθενείς. Βασικοί προδιαθεσικοί παράγοντες είναι η μηχανική υποστήριξη της αναπνοής, η τραχειοστομία, η ανεπαρκής κινητοποίηση του ασθενούς, η ελλιπής παροχέτευση των βρογχικών εκκρίσεων και τα χρόνια εξαντλητικά νοσήματα.
-Οι ουρολοιμώξεις, που οφείλονται στην παρουσία ουροκαθετήρα. Στους προδιαθεσικούς παράγοντες συγκαταλέγονται η πλημελής αντισηψία κατά την τοποθέτησή του καθετήρα, η μη έγκαιρη αντικατάστασή του, η ελλιπής φροντίδα του, και η στάση στη ροή των ούρων.
-Η σηψαιμία, που συσχετίζεται κυρίως με την παρουσία περιφερικού ή κεντρικού καθετήρα, που, ως ξένο σώμα, ευνοεί την εγκατάσταση και πολλαπλασιασμό των μικροοργανισμών.
-Οι λοιμώξεις των χειρουργικών τραυμάτων και των εγκαυμάτων

Η αντοχή των μικροβίων στα αντιβιοτικά είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της υπερκατανάλωσης των υπαρχόντων αντιβιοτικών. Είναι όμως σε ένα βαθμό και αποτέλεσμα των δυνατοτήτων της σύγχρονης ιατρικής, που επιτρέπει την επιβίωση ασθενών με βαριά νοσήματα αλλά παράλληλα οδηγεί σε μακρόχρονες νοσηλείες σε ειδικές μονάδες και σε χορήγηση αντιβιοτικών για μεγάλα χρονικά διαστήματα.


Τα τελευταία χρόνια, η αντοχή αυτή των μικροβίων εξαπλώνεται σε περιοχές στις οποίες δεν υπήρχαν προηγούμενα εξαιτίας της αυξανόμενης μετακίνησης ατόμων για λόγους τουριστικούς, επαγγελματικούς, ιατρικούς ή οικονομικούς. Χαρακτηριστικά, ο ιατρικός τουρισμός είναι ένας σημαντικός παράγοντας διασποράς ανθεκτικών μικροβίων. Άνθρωποι από τις αναπτυγμένες χώρες συχνά μετακινούνται προς τις αναπτυσσόμενες χώρες αναζητώντας γρήγορη και φθηνή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Το 2012 μόνο, υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 1.600.000 Αμερικανοί ταξίδεψαν, ειδικά σε Ασιατικές χώρες, για ιατρικούς λόγους. Στις χώρες αυτές πολλοί ασθενείς αποκτούν ανθεκτικά μικρόβια, τα οποία έπειτα μεταφέρουν στις χώρες από όπου προέρχονται.
Η διασπορά σε πολλές χώρες της Ευρώπης πολυανθεκτικών βακτηρίων συχνά συσχετίζεται με μετακινήσεις ασθενών-φορέων με ιστορικό προηγούμενης νοσηλείας σε χώρες όπου ενδημεί ο συγκεκριμένος τύπος αντοχής. Αξιοσημείωτο είναι ότι κάποιος μπορεί να συνεχίζει να είναι φορέας για διάστημα μεγαλύτερο των 6 μηνών!


Από τη στιγμή που η συχνότητα των ανθεκτικών στελεχών περάσει ένα κρίσιμο όριο, η διασπορά τους είναι πλέον μη αναστρέψιμη και καταγράφεται εξάπλωση στην κοινότητα, στο περιβάλλον και στην τροφική αλυσίδα.
Επομένως είναι απαραίτητη η έγκαιρη λήψη μέτρων για τον περιορισμό της εξάπλωσης της αντοχής. Η χρηστή διαχείριση των αντιβιοτικών, η εφαρμογή μέτρων ελέγχου των λοιμώξεων, η έγκαιρη ανίχνευση από το κλινικό εργαστήριο του νοσοκομείου τόσο των ασθενών με λοίμωξη όσο και των ασθενών «σιωπηλών φορέων» των πολυανθεκτικών μικροβίων είναι μερικά από αυτά.
Επίσης σημαντικό είναι, οι επισκέπτες των ασθενών, να προσαρμόζονται στους αυστηρούς κανόνες λειτουργίας των νοσοκομείων και ειδικά των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας. Ακόμη και στους απλούς θαλάμους το νερό μιας ανθοδέσμης μπορεί να είναι η εστία ανάπτυξης ψευδομονάδας. Με τις ενέργειες τους οφείλουν να προστατεύουν το αγαπημένο τους πρόσωπο, αλλά και να αυτοπροστατεύονται.


Πηγές: κ. Καθ. Α. Τσακρής, Ασκληπιακό πάρκο Παν. Αθηνών.

Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013

Η Βρογχοσκόπηση. Τι είναι, πως γίνεται


Η βρογχοσκόπηση έχει σκοπό είτε να διαγνώσει είτε να αποκλείσει διάφορες ασθένειες. χρησιμοποιείται για την άμεση εξέταση της τραχείας και των μεγάλων βρόγχων.

Είναι ένας απλός, άμεσος και αξιόπιστος τρόπος εξέτασης των πνευμόνων. Γίνεται με την είσοδο στον πνεύμονα, μέσω της μύτης ή του στόματος, ενός λεπτού σωλήνα, με οπτική ίνα στο άκρο (εύκαμπτο βρογχοσκόπιο)
Είναι εξέταση απλή εφόσον διενεργείται από εξειδικευμένο προσωπικό. Γίνεται με τοπική αναισθησία και διαρκεί συνήθως 10-15 λεπτά.

Ενδείξεις για βρογχοσκόπηση είναι η παρουσία σκιάσεων στην ακτινογραφία ή αξονική τομογραφία θώρακος, μια πνευμονία που δεν υποχωρεί με τα συνήθη αντιβιοτικά, η διερεύνηση ενός χρόνιου βήχα ή μιάς αιμόπτυσης, η λήψη βιοψίας, για την παρακολούθηση της πορείας μίας νόσου ή για την αφαίρεση ξένου σώματος από τον αναπνευστικό σωλήνα.


Σπάνια η βρογχοσκόπηση μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές. Αυτό είναι πιο πιθανό να συμβεί εάν ληφθεί εξειδικευμένο δείγμα για βιοψία από τον πνευμονικό ιστό και μπορεί μερικές φορές να προκαλέσει την «κατάρρευση» του πνεύμονα - πνευμοθώρακα. Σοβαρές επιπλοκές συμβαίνουν σε λιγότερο από 1 στις 1000 βρογχοσκοπήσεις. Οι περισσότεροι που κάνουν βρογχοσκόπηση δεν έχουν παρουσιάσει κανένα πρόβλημα. Η μύτη και ο λαιμός μπορεί να είναι λίγο ερεθισμένοι για μια ημέρα περίπου. Αν πάρθηκε δείγμα για βιοψία μπορεί να εμφανιστεί λίγο αίμα στα πτύελα αρκετές φορές την επόμενη ημέρα.

Βρογχοσκόπηση με άκαμπτο βρογχοσκόπιο:
Το άκαμπτο βρογχοσκόπιο, που είναι σαν ένα λεπτό, ευθύ τηλεσκόπιο, δεν χρησιμοποιείται συχνά. Μπορεί να είναι αναγκαίο μόνο για ορισμένες διαδικασίες (μαζική αιμόπτυση, για την εφαρμογή του λέιζερ, την τοποθέτηση στεντ και άλλων επεμβατικών τεχνικών) και στα παιδιά. Για την χρησιμοποίησή του απαιτείται γενική αναισθησία

Αν δεν μπορείτε να δείτε το video από κινητό, μπορείτε να το δείτε από εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=F7OztWEB9PQ