Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013

Τι κερδίζετε, αν πείτε: "Απο Δευτέρα το κόβω το ρημάδι!"

Οι γιατροί όταν θέλουν να πείσουν κάποιον καπνιστή να κόψει το κάπνισμα του λένε πως κάθε τσιγάρο που καπνίζει, του κόβει 10 λεπτά από τη ζωή.

Είναι ένα επιχείρημα το οποίο εκείνη τη στιγμή ο θεριακλής καπνιστής δεν το καταλαβαίνει και δεν του δίνει σημασία, αλλά ισχύει πέρα για πέρα. Γνωρίζετε τι συμβαίνει μέσα στον οργανισμό μας, όταν αποφασίσουμε μια “Δευτέρα, να κόψουμε το κάπνισμα”; Διαβάστε το κείμενο που ακολουθεί και ξανασκεφτείτε να ανάψετε το επόμενο τσιγαράκι. Σίγουρα δεν θα το ευχαριστηθείτε.


Όταν λοιπόν είμαστε ψυχολογικά έτοιμοι και κάνουμε το μεγάλο βήμα, λέγοντας “δεν θα ξανακαπνίσω”, τότε στην κυριολεξία ο οργανισμός μας ξαναγεννιέται από τα δηλητήρια που του βάζαμε, τόσα χρόνια. Τα αποτελέσματα του να κόψει κάποιος το τσιγάρο είναι άμεσα
Χωρίς τσιγάρο λοιπόν τα πρώτα 20 λεπτά, η πίεση του αίματος αλλά και οι σφυγμοί, πέφτουν στο φυσιολογικό και το κυκλοφορικό “ανασαίνει”.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα και η θερμοκρασία των άκρων μας (χέρια και πόδια) να επανέρχεται σε φυσιολογικά επίπεδα.

Μέσα στις 8 πρώτες ώρες που δεν έχουμε καπνίσει το μονοξείδιο του άνθρακα στο αίμα μας, υποχωρεί αισθητά σε φυσιολογικά επίπεδα και ταυτόχρονα διαπιστώνεται μια αύξηση του οξυγόνου, στα επίπεδα που έχει κάποιος μη καπνιστής.
Μια ημέρα χωρίς τσιγάρο, και έχει μειωθεί στο μισό η πιθανότητα να πάθουμε καρδιακή προσβολή.

Σε 48 ώρες νιώθουμε την όσφρηση και τη γεύση μας διαφορετική. Αντιλαμβανόμαστε πιο έντονα αλλά και πιο φυσιολογικά τις μυρωδιές και τις γεύσεις. Απολαμβάνουμε το φαγητό και το ποτό σαν να τα έχουμε δοκιμάσει για πρώτη φορά. Είναι εντελώς διαφορετικά. Ακόμη και το επιχείρημα των θεριακλήδων ότι “ένα τσιγαράκι μαζί με τον καφέ είναι απόλαυση”, καταρρίπτεται αφού χωρίς τσιγάρο βιώνουμε στο έπακρο την υπέροχη μυρωδιά του.

Αν συνεχίσουμε χωρίς να ανάψουμε τσιγάρο για 72 ώρες, τότε θα νιώσουμε πως αναπνέουμε διαφορετικά. Θα ρουφάμε κυριολεκτικά τον αέρα. Η αναπνοή λειτουργεί ομαλά, ενώ παρατηρείται αύξηση της χωρητικότητας των πνευμόνων μας.

15 ημέρες μέχρι 2 μήνες χωρίς τσιγάρο, σταματάμε να λαχανιάζουμε με το παραμικρό, περπατάμε πιο εύκολα και δεν κουραζόμαστε. Μέσα σε 3 μήνες η χωρητικότητα στα πνευμόνια μας τα οποία σιγά σιγά “καθαρίζουν”, έχει αυξηθεί κατά 30%.

Στους 9 μήνες, πριν καν δηλαδή συμπληρώσουμε χρόνο, οι πνεύμονες αναπλάθονται, για την ακρίβεια το ενδοθήλιο των βρόγχων. Επίσης έχει υποχωρήσει, σχεδόν έχει εξαφανιστεί, ο περίφημος “τσιγαρόβηχας”.

Εάν καταφέρουμε να μην καπνίσουμε για 5 χρόνια, τότε έχουμε ανεβάσει τις πιθανότητες μας να μην προσβληθούμε από καρκίνο του πνεύμονα. Συγκεκριμένα, κάποιος που έχει κόψει το τσιγάρο για 5 χρόνια, έχει μειώσει τις πιθανότητες από το 132 στο 72, ανά 100.000 καπνιστές.

Στα 10 χρόνια πια, είμαστε σχεδόν καθαροί. Οι προκαρκινικές κυψέλες έχουν εξαφανιστεί και οι πιθανότητες για καρκίνο του φάρυγγα, του στόματος και του οισοφάγου, σχεδόν έχουν εκμηδενιστεί.

Σκεφτείτε καλύτερα εάν θα συνεχίσετε να καπνίζετε. Η ζωή είναι υπέροχη δίχως τσιγάρο...\


πηγή:Iatropedia

Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013

Τι είναι ο μεταλοιμώδης βήχας;


Ο όρος ‘μεταλοιμώδης βήχας’ (αγγλικά post-viral cough= βήχας μετά από ίωση) χρησιμοποιείται κυρίως στην Ευρωπαϊκή ιατρική βιβλιογραφία (οι Αμερικανοί δεν τον δέχονται) για να περιγράψει έναν επίμονο βήχα που ακολουθεί μια ιογενή λοίμωξη του αναπνευστικού όπως το κοινό κρυολόγημα ή η γρίπη, και διαρκεί πάνω από 8 εβδομάδες

Ο ακριβής μηχανισμός του δεν είναι γνωστός. Ωστόσο, φαίνεται ότι βασικό ρόλο παίζει η απογύμνωση του αναπνευστικού επιθηλίου από τους προστατευτικούς κροσσούς, με αποτέλεσμα την αποκάλυψη γυμνών νευρικών απολήξεων που οδηγούν σε αυξημένη ευαισθησία σε εισπνευστικά και άλλα ερεθίσματα και την πρόκληση βήχα. Έτσι, οι ασθενείς μπορεί να αναφέρουν ότι βήχουν με την ομιλία, το γέλιο, την κατάποση, την εισπνοή κρύου αέρα κτλ. Με τη σειρά του ο παροξυσμικός αυτός βήχας δυσχεραίνει την επούλωση και αναγέννηση του κροσσωτού επιθηλίου, με αποτέλεσμα την παράταση του συμπτώματος.

Εμφανίζεται ιδιαίτερα από το τέλος του φθινοπώρου μέχρι και την άνοιξη, με ένα τυπικό ιστορικό: πριν από μερικές εβδομάδες μέχρι και 1-2 μήνες ο άρρωστος είχε ένα ‘κρύωμα’ που μπορεί να κράτησε μόνο 1-2 ημέρες (καμιά φορά το έχει κιόλας ξεχάσει), και στη συνέχεια του έμεινε ένας βήχας, συνήθως ξηρός, χωρίς κανένα άλλο ενόχλημα. Τις περισσότερες φορές αρχίζει με ένα αίσθημα γαργαλισμού στο λαιμό. Μπορεί να επιτείνεται με την κατάκλιση, ή και να συμβαίνει μόνο τη νύχτα, διακόπτοντας τον ύπνο. Οι παροξυσμοί του μπορεί να είναι επίμονοι και σε κάποια άτομα να προκαλούν δύσπνοια ή και βρογχόσπασμο. 

Οι άρρωστοι συνήθως έχουν δοκιμάσει εμπειρικά 2-3 είδη θεραπείας πριν καταφύγουν στον ειδικό πνευμονολόγο. Τα συνηθέστερα είναι αντιβιοτικά, αποχρεμπτικά /βλεννολυτικά και αντιισταμινικά. Κανένα από αυτά δεν έχει φέρει αποτέλεσμα. Και επειδή ο βήχας γεννάει βήχα, το πρόβλημα διαιωνίζεται.

Είναι αυτονόητο ότι η διάγνωση του μεταλοιμώδους βήχα θα βασισθεί όχι μόνο στην ανεύρεση του ανάλογου ιστορικού και των συναφών ευρημάτων (όπως αναφέρθηκαν παραπάνω), αλλά και στον αποκλεισμό άλλων ενδεχομένων σοβαρών καταστάσεων. Έτσι π.χ. ένας καπνιστής ασθενής με χρόνια βρογχίτιδα μπορεί να βήχει χειρότερα από το συνηθισμένο λόγω παρόξυνσης της χρόνιας πάθησής του, και η αντιμετώπισή του θα είναι ανάλογη. Επίσης, μια χρόνια λανθάνουσα κατάσταση όπως η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ) μπορεί να επιδεινωθεί με τον επίμονο βήχα, να συμμετέχει στον ‘φαύλο κύκλο’ ως πρόσθετο χημικό ερέθισμα, και να πρέπει να τύχει κι αυτή της ανάλογης θεραπείας. Φάρμακα όπως οι αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης (α-ΜΕΑ) για την υπέρταση, μπορεί να εμπλέκονται στην πρόκληση του βήχα, ιδίως αν η εμφάνισή του ακολουθεί την έναρξη της θεραπείας με αυτά. Τέλος, κάποια άλλη πνευμονοπάθεια μπορεί να αποκαλυφθεί για πρώτη φορά με την αφορμή του βήχα, σε ασθενή που μέχρι τότε δεν είχε επισκεφθεί γιατρό.


Στα μη αποτελεσματικά μέσα (που συνήθως έχουν δοκιμάσει οι περισσότεροι ασθενείς), περιλαμβάνονται τα βρογχοδιασταλτικά (εκτός αν υπάρχει απόφραξη), τα αντιβιοτικά (σχεδόν ποτέ δεν υπάρχει ενεργός λοίμωξη), τα αντιισταμινικά και αντιλευκοτριενικά (σχεδόν ποτέ δεν υπάρχει αλλεργία, που όμως συχνά αναφέρεται στους ασθενείς με την εσφαλμένη λογική πως «ό,τι δεν είναι λοίμωξη είναι αλλεργία»), και τα κάθε είδους βλεννολυτικά (που συνήθως επιδεινώνουν τον βήχα με την αύξηση των εκκρίσεων που προκαλούν). 


Σημείωση: Ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης μπορεί να αναζητήσει στο Διαδίκτυο το πολύ διαφωτιστικό κείμενο για τον βήχα του καθηγητή Alyn H. Morice, ενός από τους ειδικούς στο πρόβλημα, στη διεύθυνση: http://www.issc.info/cough.html .

Τρίτη 20 Αυγούστου 2013

Το πρόβλημα της υπερκατανάλωσης αντιβιοτικών



Η υπερκατανάλωση αντιβιοτικών που παρατηρείται στις μέρες μας και απειλεί να επιστρέψει την ανθρωπότητα στην προ πενικιλίνης εποχή, λόγω της αυξανόμενης αντίστασης στα αντιμικροβιακά φάρμακα, προκαλεί έντονο προβληματισμό στον επιστημονικό κόσμο. Ο κίνδυνος της εμφάνισης μιας παγκόσμιας επιδημίας από τη μείωση της δραστικότητας των αντιβιοτικών απέναντι σε συνηθισμένες λοιμώξεις, εξαιτίας της κατάχρησης τους χρόνο με το χρόνο γίνεται όλο και πιο ορατός. Τα ανθεκτικά στα αντιβιοτικά βακτηρίδια αποτελούν καθημερινό φαινόμενο σε πολλά ευρωπαϊκά νοσοκομεία, αυξάνοντας τόσο τη νοσηρότητα όσο και τη θνησιμότητα των ασθενών καθώς και τη διάρκεια νοσηλείας σε αυτά. Η εμφάνιση ανθεκτικών μικροβίων αποτελεί μέγιστο κίνδυνο Δημόσιας Υγείας λόγω του ότι οι λοιμώξεις που προκαλούν χαρακτηρίζονται ως πολύ σοβαρές και συχνά απειλητικές για τη ζωή των ασθενών, με τεράστιο οικονομικό βάρος στα συστήματα υγείας αλλά και στα άτομα και ευρύτερα στην κοινωνία. Συγκεκριμένα οι νοσοκομειακές λοιμώξεις από πολυανθεκτικά μικρόβια “κοστίζουν” στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε) ανά έτος 37.000 ζωές καθώς και 5,5 δισεκατομμύρια ευρώ κόστη νοσηλείας. Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος κρατούν, τα τελευταία χρόνια, τα ηνία στην κατάχρηση αντιβιοτικών, μεταξύ των χωρών της Ε.Ε.


Παρόλο που εντοπίζονται πολλοί λόγοι για τα διαφορετικά ποσοστά αντοχής που παρατηρούνται – όπως οι υποκείμενες ασθένειες, η ποιότητα της νοσοκομειακής περίθαλψης, τα ποσοστά ανοσοποίησης καθώς και διάφοροι άλλοι κοινωνικοί παράγοντες – ως κύρια αιτία της ανάπτυξης αντοχής των μικρόβιων στα διάφορα αντιβιοτικά χαρακτηρίζεται η αλόγιστη χρήση τους. Έτσι, προκειμένου να διασφαλιστεί η συνέχιση της αποτελεσματικότητας των αντιβιοτικών είναι αναγκαίο να περιοριστεί δραστικά η ανεξέλεγκτη χρήση τους στον άνθρωπο, στην κτηνοτροφία καθώς και στην εντατική ιχθυοκαλλιέργεια, διότι εντοπίζεται σαφής διασύνδεση μεταξύ χρήσης αντιβιοτικών για κτηνιατρικούς σκοπούς και ανάπτυξης αντιμικροβιακής αντοχής στους ανθρώπους. Επιπρόσθετα είναι απαραίτητο να αντιμετωπιστεί και το ζήτημα της ανεξέλεγκτης απόρριψης ληγμένων ή “οικιακών” φαρμάκων στα απορρίμματα μας, αφού με τον τρόπο αυτό ίχνη αντιβιοτικών ουσιών καταλήγουν τόσο στο πόσιμο νερό, όσο και στο έδαφος που καλλιεργούμε και κατά συνέπεια στην τροφική ανθρώπινη αλυσίδα.

Η εξάλειψη του φαινομένου της αλόγιστης χρήσης και πώλησης αντιμικροβιακών ουσιών σε ολόκληρη την αλυσίδα διακίνησης και εφοδιασμού φαρμάκων θα πρέπει να αποτελεί τον βασικό πυλώνα μιας εθνικής αλλά και παγκόσμιας στρατηγικής για την αντιμετώπιση του προβλήματος.

Κυριακή 18 Αυγούστου 2013

Ροχαλητό


Τι είναι το ροχαλητό;

Το ροχαλητό είναι ο ήχος που ακούγεται κατά κατά την αναπνοή την ώρα του ύπνου, όταν ο αέρας περνά μέσα από στενό πέρασμα της μύτης ή του λαιμού. Οφείλεται στις δονήσεις των τοιχωμάτων της περιοχής του στοματοφάρυγγα. Είναι πολύ πιο συχνό από ότι νομίζει κανείς καθώς περίπου το 40% των ατόμων ροχαλίζει.

Ποιοί είναι οι προδιαθεσικοί παράγοντες;
 

Παράγοντες οι οποίοι μπορεί να οδηγήσουν στην εμφάνιση του ροχαλητού είναι:
παχυσαρκία
κοντός λαιμός
υπερτροφικές αμυγδαλές
υπερτροφική σταφυλή
σκολίωση ρινικού διαφράγματος
υπερτροφικές ρινικές κόγχες
ηλικιωμένα άτομα
κάπνισμα
αδενοειδείς εκβλαστήσεις (κρεατάκια)

Ποιοί είναι οι επιβαρυντικοί παράγοντες;

Παράγοντες οι οποίοι μπορεί να επιδεινώσουν το ροχαλητό είναι:
κατανάλωση αλκοόλ πριν την κατάκλιση
λήψη βαριών γευμάτων πριν την κατάκλιση
ύπτια θέση του σώματος κατά τον ύπνο
χρήση ηρεμιστικών και υπνωτικών ουσιών

Είναι επικίνδυνο;

Το ροχαλητό συνήθως δεν συνοδεύεται από κάποια άλλη πάθηση, μπορεί όμως να αποτελεί ένα πρώιμο σημάδι για κάποιες σοβαρές παθήσεις. Τέτοιες είναι το σύνδρομο αντιστάσεων ανώτερων αεραγωγών και το σύνδρομο αποφρακτικής άπνοιας στον ύπνο (υπνική άπνοια). Το πρώτο οφείλεται σε αυξημένες αντιστάσεις της μύτης και του στοματοφάρυγγα (π.χ. λόγω σκολίωσης ρινικού διαφράγματος) και χαρακτηρίζεται από την παρουσία ροχαλητού, αφυπνίσεων και την απουσία άπνοιας. Το σύνδρομο αποφρακτικής άπνοιας στον ύπνο, είναι μία πολύ σοβαρή πάθηση κατά την οποία ο ασθενής σταματά να αναπνέει, κάνει δηλαδή άπνοιες. Και τα δύο σύνδρομα χαρακτηρίζονται από ημερήσια υπνηλία, πονοκεφάλους και κακοδιαθεσία.

Πότε πρέπει κάποιος να ανησυχήσει και να αναζητήσει συμβουλή ειδικού;

Εάν κάποιος/α ροχαλίζει και επίσης:
ο/η σύντροφος παρατηρεί διακοπή της αναπνοής κατά τον ύπνο
ξυπνά κουρασμένος και ο ύπνος δεν είναι ποτέ αρκετός
έχει ημερήσια υπνηλία, δηλ. αποκοιμάται εύκολα καθώς βλέπει τηλεόραση, διαβάζει εφημερίδα ή καθώς οδηγεί
έχει πονοκεφάλους
έχει κακοδιαθεσία
παρουσιάζει πτώση της αποδοτικότητας στην εργασία
έχει προβλήματα κατά τη σεξουαλική πράξη
έχει αρτηριακή υπέρταση ή άλλο πρόβλημα υγείας από το καρδιαγγειακό σύστημα

Πώς μπορώ να ελέγξω εάν απλά ροχαλίζω ή αν έχω άπνοια στον ύπνο;

Η μελέτη ύπνου είναι η εξέταση εκλογής η οποία θα αναδείξει εάν υπάρχει ή όχι υπνική άπνοια

Πώς αντιμετωπίζεται το ροχαλητό;


Η αντιμετώπιση είναι ανάλογη της αιτίας. Γενικά μέτρα όπως η απώλεια βάρους και η αποφυγή αλκοόλ και φαγητού πριν τον ύπνο είναι πάντα βοηθητικά. Εάν όμως υπάρχει σύνδρομο αποφρακτικής άπνοιας τότε η χρήση συσκευής CPAP είναι επιβεβλημένη.

Παρασκευή 9 Αυγούστου 2013

Όσα πρέπει να ξέρετε για τη Mantoux (Εξέταση Μαντού)



Πως γίνεται η εξέταση MANTOUX;

Στο υπό εξέταση άτομο, χορηγείται ενδοδερμικά μικρή ποσότητα διαλύματος φυματίνης (το διάλυμα δεν περιέχει ζωντανά μυκοβακτηρίδια, αλλά πρωτεϊνικά συστατικά των βακτηριδίων και του θρεπτικού υλικού).
Αν έχει προηγηθεί μόλυνση με το μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης, τότε στο σημείο της ένεσης συγκεντρώνονται ειδικά κύτταρα και απελευθερώνονται συγκεκριμένες ουσίες που προκαλούν την εμφάνιση σκληρότητας στο δέρμα.


Ειδικές προφυλάξεις


Επαναλαμβανόμενες φυματινοαντιδράσεις Mantoux σε άτομα που έχουν στο παρελθόν εμβολιασθεί με BCG μπορεί να προκαλέσουν φαινόμενο ενίσχυσης (booster phenomenon). Στα άτομα αυτά πρέπει να αποφεύγεται επανάληψη της δοκιμασίας πριν περάσει 1 έτος, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος μετατροπής της αρνητικής αντίδρασης σε θετική.
Η φυματινοαντίδραση Mantoux, μπορεί να γίνει άφοβα και χωρίς κίνδυνο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού.


Μετά από πόσες ώρες γίνεται η ανάγνωση της MANTOUX;


Η ανάγνωση της εξέτασης γίνεται μετά από 48 με 72 ώρες και αξιολογείται το μέγεθος της σκληρότητας του δέρματος και όχι η ερυθρότητα.


Πότε θεωρούμε την εξέταση θετική;



Τα όρια θετικότητας της εξέτασης δεν είναι ίδια για όλους τους ασθενείς. Εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες όπως αν έχουν έρθει σε πρόσφατη επαφή με πάσχοντες από φυματίωση, την κατάσταση του ανοσοποιητικού τους συστήματος, την ύπαρξη σοβαρών συνοδών νοσημάτων, τη χώρα προέλευσης, το χώρο διαμονής, το επάγγελμά κ.α.


Καταστάσεις και φάρμακα που επηρεάζουν το αποτέλεσμα της φυματινοαντίδρασης


Στα πολύ νέα ή πολύ ηλικιωμένα άτομα και σε άτομα που εμφανίζουν καχεξία λόγω κακής διατροφής είναι δυνατό να ελαττωθεί η αντιδραστικότητα του δέρματος στη φυματίνη.
Το ίδιο παρατηρείται όταν υπάρχει ανοσοκαταστολή λόγω κάποιου νοσήματος (π.χ. λέμφωμα) ή λήψης φαρμάκων (π.χ. κορτικοστεροειδών).
Ομοίως ορισμένες ιογενείς λοιμώξεις (ιδιαίτερα η ιλαρά, η λοιμώδης μονοπυρήνωση, η ανεμευλογιά και η γρίππη) ελαττώνουν ή αρνητικοποιούν τη φυματινοαντίδραση.
Ελαττωμένη δερματική αντίδραση παρατηρείται επίσης μετά από εμβολιασμό με εμβόλια που περιέχουν ζωντανούς ιούς (π.χ. εμβόλια ερυθράς, ιλαράς, παρωτίτιδας).
Πολλοί ασθενείς με συνυπάρχουσες λοιμώξεις από HIV και M . tuberculosis παρουσιάζουν πλήρη έλλειψη δερματικής αντίδρασης (ανεργία) στη φυματίνη, που μπορεί να συνοδεύεται από ανεργία και σε άλλα αντιγόνα.
Ασθενείς με σοβαρή φυματίωση (π.χ. κεχροειδή φυματίωση) ενδέχεται να εμφανίζουν αρνητική φυματινοαντίδραση.
Πρόσφατη λοίμωξη με μη-φυματιώδη μυκοβακτηρίδια του περιβάλλοντος μπορεί να προκαλέσει διασταυρούμενη αντίδραση με θετική δοκιμασία Mantoux.


Ανεπιθύμητες ενέργειες κατά την εκτέλεση φυματινοαντίδρασης


Συνήθεις αντιδράσεις (> 1/100)
Τοπικές: Πόνος, ερεθισμός ή ενόχληση αμέσως μετά την ένεση στο σημείο που έγινε.
Ασυνήθεις αντιδράσεις (< 1/100)
Συστηματικές: Πυρετός, κεφαλαλγία.Τοπικές: Διόγκωση επιχωρίου λεμφαδένα.
Σπάνιες αντιδράσεις (< 1/1000)
Τοπικές: Υπερευαισθησία στη φυματίνη μπορεί να προκαλέσει φλύκταινα και τοπική νέκρωση.

Τι σημαίνει μια θετική MANTOUX;



Μία θετική εξέταση δε σημαίνει απαραίτητα ότι το άτομο πάσχει από ενεργό φυματίωση. Η εμφάνισή της σχετίζεται με την έκθεση και μόλυνση με το μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης και με την παραμονή ζώντων βακίλων στον οργανισμό. Τα άτομα αυτά δε μεταδίδουν τη νόσο, αλλά αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να εμφανίσουν ενεργό φυματίωση κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Συνήθως τα περισσότερα άτομα που δεν εμφανίζουν διαταραχές του ανοσοποιητικού τους συστήματος δεν θα αναπτύξουν τη νόσο.

Αξιολόγηση του μεγέθους της  MANTOUX



Διάμετρος σκληρίας σε χιλιοστόμετρα

Αρνητική: 0-5 mm
Θετική: 6-14 mm
Έντονα θετική: πάνω από 15 mm

Η θετική MANTOUX μπορεί να οφείλεται στο εμβόλιο BCG;


Το εμβόλιο μπορεί να μας δώσει ψευδώς θετική αντίδραση, αλλά το μέγεθος της MANTOUX σπάνια θα ξεπεράσει τα 10 mm. Η διάρκεια προστασίας του εμβολίου δεν ξεπερνά τα 15 χρόνια και η αντίδραση στη φυματίνη λόγω του εμβολίου εξασθενεί σταδιακά, ώστε μετά από 5-8 χρόνια να μην υπερβαίνει τα 5 mm.

Τι θα πρέπει να κάνω αν έχω θετική MANTOUX;



Θα πρέπει να απευθυνθείτε σε ειδικό γιατρό (πνευμονολόγο-φυματιολόγο). Αυτός θα σας κατευθύνει με βάση το ιστορικό σας, την κλινική εξέταση, την ακτινογραφία θώρακος και θα σας προτείνει περαιτέρω εξετάσεις. Το αν θα χορηγηθεί ή όχι θεραπεία εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως ο κίνδυνος εμφάνισης της νόσου, ο κίνδυνος παρενεργειών από τα φάρμακα, η ηλικία του ασθενούς κ.α.

Για περισσότερες πληροφορίες που αφορούν τη φυματίωση, πατήστε ΕΔΩ