Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2015

Θέρμανση με τζάκι: Ενδιαφέροντα ευρήματα - μερικές συμβουλές.


Eνα αναμμένο τζάκι δεν είναι μόνο ένα όμορφο θέαμα για το χειμώνα και ένας εναλλακτικός (όχι πάντα οικονομικός) τρόπος θέρμανσης.
Στις μέρες μας, όπου αρκετοί πολίτες αρνούνται να βάλουν το ακριβό πλέον πετρέλαιο στα σπίτια τους ή να διαθέσουν τα χρήματά τους για την εγκατάσταση των εναλλακτικών τρόπων θέρμανσης, η λύση του τζακιού μοιάζει η ιδανική.


Είναι όμως; Τι πρέπει να προσέχουμε για να το απολαύσουμε ακίνδυνα:
«Ενα τζάκι εκπέμπει στην ατμόσφαιρα σε 4 ώρες όσα μικροσωματίδια εκπέμπουν 1.000 καινούργια αυτοκίνητα σε μία ημέρα» τονίζει η διεπιστημονική ομάδα που έκανε έρευνα για την ατμοσφαιρική ρύπανση και τα φαινόμενα αιθαλομίχλης πάνω από αρκετές ελληνικές πόλεις, στο πλαίσιο του προγράμματος «Θαλής».
Τα πρώτα αποτελέσματα της έρευνας, επιβεβαιώνουν ότι η στροφή στην καύση ξύλων, μέρος των οποίων είναι ακατάλληλο, αυξάνει αρκετά την ατμοσφαιρική ρύπανση και τη συγκέντρωση μικροσωματιδίων. 

Ενδιαφέρον είναι, ότι από τα ερευνητικά δεδομένα επιβεβαιώθηκε η υποψία ότι αρκετοί συμπολίτες μας δεν καίνε κατάλληλα καυσόξυλα αλλά «επικίνδυνα» ξύλα, όπως αυτά που προέρχονται από παλιά κουφώματα, κάτι που αποδεικνύουν οι υψηλές συγκεντρώσεις αερίων αρωματικών ενώσεων, όπως το τολουόλιο, το οποίο αποτελεί διαλύτη για χρώματα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα αποτελέσματα των μετρήσεων που σχετίζονται με τον προσδιορισμό καρκινογόνων πολυαρωματικών υδρογονανθράκων στην ατμόσφαιρα. Όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, «λόγω των διαφορών στη φυσιολογία αλλά και την ένταση της φυσικής δραστηριότητας μεταξύ παιδιών και ενηλίκων η εσωτερική δόση των πολυαρωματικών υδρογονανθράκων είναι αρκετά υψηλότερη στα παιδιά. Κατά συνέπεια ο εκτιμώμενος κίνδυνος καρκινογένεσης ανέρχεται για τα παιδιά σε πέντε στο εκατομμύριο ενώ για τους ενήλικες σε ένα στο εκατομμύριο». 
Αρα ΠΡΟΣΟΧΗ! Μακρυά από τα «επικίνδυνα ξύλα».

Ανησυχητική αύξηση στον αριθμό των πιο λεπτόκοκκων μικροσωματιδίων παρατηρείται κατά την καύση ξύλων και στο εσωτερικό των σπιτιών. Το τζάκι δεν βγάζει όλο τον καπνό έξω από το σπίτι, αλλά και μέσα, ειδικά εάν δεν τραβά καλά.  Ειδικότερα, η συγκέντρωσή τους σε ένα σπίτι με μη ενεργειακό τζάκι είναι τέσσερις με πέντε φορές μεγαλύτερη σε σύγκριση με ένα σπίτι χωρίς τζάκι.
Το μεγαλύτερο μέρος των μικροσωματιδίων, σε ποσοστό 80-90%, που εκλύονται από την καύση ξύλων είναι μικρά με διάμετρο 2,5 μικρομέτρων. Αυτό σημαίνει, ότι αυτά τα σωματίδια δεν συγκρατιούνται από το ανώτερο αναπνευστικό σύστημα, αλλά εισχωρούν βαθύτερα επηρεάζοντας τους πνεύμονες και προκαλώντας χρόνια βρογχίτιδα (δείτε και ΕΔΩ) και άλλα αναπνευστικά - καρδιαγγειακά νοσήματα.
Για αυτό είναι απολύτως απαραίτητο να υπάρχει ένα μισάνοιχτο παράθυρο στο χώρο, για την ανανέωση του αέρα.
Οι σύγχρονες μορφές καύσης (καυστήρες πέλετ, αποδοτικές σόμπες, ενεργειακά τζάκια κλπ) δεν αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα και θα πρέπει να προτιμώνται. 


Διάβασε επίσης,

Τι είναι το μονοξείδιο του άνθρακα; Γιατί έχει χαρακτηρισθεί ως “σιωπηλός δολοφόνος”;

(πάτησε ΕΔΩ)

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

Αντιγριπικό εμβόλιο. Οσα πρέπει να ξέρουμε:


Τι είναι το αντιγριπικό εμβόλιο;
Το αντιγριπικό εμβόλιο αποτελείται είτε από πλήρως αδρανοποιημένο ιό της γρίπης είτε από κομμάτια ή μικρά τμήματα αυτού (κεκαθαρμένα αντιγόνα), τα οποία ¨ενεργοποιούν¨ το ανοσοποιητικό μας σύστημα ώστε να παράγει αντισώματα ενάντια στη γρίπη.

Αν κάνω το αντιγριπικό εμβόλιο, δεν θα νοσήσω από τη γρίπη;
Πρέπει αρχικά να ξεκαθαρίσουμε ότι γρίπη δεν είναι το κάθε εποχιακό απλό "κρυολόγημα" που δεν καλύπτεται από το αντιγριπικό εμβόλιο (πατήστε ΕΔΩ)
Η πραγματοποίηση του εμβολίου δεν αποκλείει ότι κάποιος μπορεί να νοσήσει. Μειώνει όμως πάρα πολύ τη συχνότητα, τη βαρύτητα, και τις επιπλοκές τις γρίπης. Η πιθανότητα πνευμονίας μετά από γρίπη μειώνεται κατά 50-60% και η θνητότητα κατά 70-80%.

Κάθε πότε πρέπει να κάνω το αντιγριπικό εμβόλιο;
Το εμβόλιο πραγματοποιείται κάθε χρόνο (η σύσταση του αλλάζει από χρόνο σε χρόνο) και κατά προτίμηση τον Οκτώβριο ή τον Νοέμβριο. Τα αντισώματα αυξάνονται περίπου 2 εβδομάδες μετά τον εμβολιασμό και η ανοσία (προστασία) διαρκεί για περίπου 1 έτος.  
Δεν απαιτείται επανεμβολιασμός εντός της ίδιας εμβολιαστικής περιόδου.

Ποιος πρέπει να κάνει το αντιγριπικό εμβόλιο;
Το εμβόλιο πραγματοποιείται σε:
Άτομα άνω των 65 ετών
Ατομα κάτω των 65 τα οποία έχουν χρόνιες παθήσεις όπως:
  • παθήσεις των πνευμόνων (άσθμα, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια)
  • καρδιακές παθήσεις
  • δρεπανοκυτταρική αναιμία
  • σακχαρώδης διαβήτης
  • αλκοολισμός
  • κίρρωση ήπατος
  • διαρροές εγκεφαλονωτιαίου υγρού

Άτομα κάτω των 65 ετών με μειωμένη άμυνα του οργανισμού όπως:
  • νόσο Hodgkin
  • λευχαιμία
  • νεφρική ανεπάρκεια
  • πολλαπλό μυέλωμα
  • νεφρωσικό σύνδρομο
  • λοίμωξη από HIV ή AIDS
  • κατεστραμμένο σπλήνα
  • μεταμόσχευση οργάνων
  • οσοι λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή ή υπόκεινται σε θεραπεία η οποία μειώνει την άμυνα του οργανισμού όπως κορτιζόνη
Υγειονομικούς, τροφίμους και προσωπικό γηροκομείων και κέντρων αποκατάστασης.

Πότε δεν πρέπει να γίνει το εμβόλιο;  
  • Όταν έχει σημειωθεί σοβαρή αλλεργική αντίδραση σε προηγούμενο εμβολιασμό.
  • Όταν υπάρχει ιστορικό αλλεργίας στα αυγά.
  • Όταν ο ασθενής έχει πυρετό ή είναι αδιάθετος.
Προστατεύει το  εμβόλιο για την εποχική γρίπη από την ¨νέα γρίπη¨ Η1Ν1;
Τα εμβόλια που κυκλοφόρησαν από το φθινόπωρο του 2010 περιέχουν  στελέχη και για τον Η1Ν1, πέρα από την εποχική γρίπη, κάτι που δεν ίσχυε για  τα παλιά.

Τι ισχύει για τα παιδιά:


Τα παιδιά ηλικίας μικρότερης των 6 μηνών που εμβολιάζονται, τυπικά αναπτύσσουν προστατευτικά επίπεδα αντισωμάτων έναντι των στελεχών του ιού της γρίπης, αφού εμβολιασθούν με το συνιστώμενο αριθμό δόσεων αδρανοποιημένου ιού της εποχικής γρίπης. Η αποτελεσματικότητα του εμβολίου για τα παιδιά ηλικίας 6 έως 35 μηνών μετά την 1η δόση, ανέρχεται στο 50% και στο 75% για τα παιδιά ηλικίας 3 έως 9 ετών.
Οι μελέτες για τον εμβολιασμό σε μικρά παιδιά έχουν δείξει ότι 2 δόσεις εμβολίου παρέχουν καλύτερη προστασία από 1 δόση κατά τη διάρκεια της πρώτης εποχής που ένα παιδί εμβολιάζεται. Ετσι στα παιδιά που δεν έχουν προηγουμένως εκτεθεί σε μόλυνση ή εμβολιασθεί, πρέπει να χορηγείται και δεύτερη δόση, αφού περάσουν τουλάχιστον 4 εβδομάδες μετά από τον πρώτο εμβολιασμό.
Τα παιδιά άνω των 3 ετών, λαμβάνουν μία δόση.

 Εμβόλιο και εγκυμοσύνη:

 Λόγω των επιπλοκών της γρίπης κατά την κύηση, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έθεσε τις εγκύους ως ομάδα υψίστης προτεραιότητας των προγραμμάτων εμβολιασμού κατά της γρίπης. Επίσης, τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) των ΗΠΑ από το 2004 ενθαρρύνουν τις έγκυες γυναίκες να εμβολιάζονται με το αδρανοποιημένο εμβόλιο της εποχικής γρίπης ανεξαρτήτου σταδίου κύησης.

Ο εμβολιασμός παρέχει αποτελεσματική προστασία στην έγκυο ενάντια στη γρίπη και ενδέχεται μάλιστα να προστατεύσει μερικώς και το βρέφος κατά τους πρώτους μήνες ζωής μέσω των μητρικών αντισωμάτων. 


Οι επίσημες οδηγίες του ΚΕΕΛΠΝΟ για τη γρίπη ΕΔΩ:

Σάββατο 30 Μαΐου 2015

ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΟΤΑΝ ΑΝΑΒΟΥΜΕ ΤΣΙΓΑΡΟ - ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ "ΑΝΕΒΑΖΕΙ" Η ΝΙΚΟΤΙΝΗ;


"Δούρειος Ίππος" για το τσιγάρο είναι η νικοτίνη, μία ελαιώδης χημική ένωση που περιέχει άζωτο. 
Αν υποθέσουμε ότι ο καπνιστής τραβάει μόνο μία ρουφηξιά από το τσιγάρο του και στη συνέχεια το σβήνει, ο μηχανισμός που τίθεται σε λειτουργία αμέσως μετά είναι ο εξής: η νικοτίνη που εισπνεύσθηκε μπαίνει στην κυκλοφορία του αίματος και φτάνει παντού συμπεριλαμβανομένου του εγκεφάλου. Στον εγκέφαλο φτάνει μέσα σε 8 έως 18 δευτερόλεπτα. Εκεί διεγείρει τους νευρώνες και αυτομάτως στέλνονται διάφορα μηνύματα στα όργανα του καπνιστή: δίνεται η εντολή να εκκριθεί αδρεναλίνη, "ειδοποιείται" η καρδιά να αρχίσει να χτυπά πιο γρήγορα, τα αγγεία συσπώνται, απελευθερώνεται γλυκόζη κ.λ.π. 
Η νικοτίνη σε μικρή ποσότητα διεγείρει, ενώ σε μεγάλη ναρκώνει και προκαλεί το θάνατο. Η περιεκτικότητα της στο αίμα πέφτει κατά 50% μισή ώρα μετά από μία ρουφηξιά και κατά 75% στα τρία τέταρτα της ώρας. Η δράση των ορμονών που εκκρίθηκαν διαρκεί επίσης περίπου μίση ώρα. Από τη στιγμή που μειώνεται η περιεκτικότητα της νικοτίνης στο αίμα, ο καπνιστής νιώθει την ανάγκη να ανεβάσει εκ νέου τα επίπεδα της, γι' αυτό οι περισσότεροι καπνίζουν περίπου ένα πακέτο την ημέρα - δύο τσιγάρα την ώρα. Στους μανιώδεις καπνιστές η νικοτίνη σωρεύεται στον οργανισμό και "αρκεί" ακόμα και για τις ώρες του ύπνου.
Επειδή πάντως, τα επίπεδα μειώνονται πολύ στη διάρκεια της νύχτας, το πρωινό τσιγάρο προκαλεί πάντα μία έντονη ευχαρίστηση - γεγονός που αποδίδεται στο ότι η νικοτίνη προκαλεί την έκκριση της ντοπαμίνης, μίας ουσίας που μοιάζει με ορμόνη, αλλά είναι νευροδιαβιβαστής. 

Η συνδέεται με το αίσθημα της ικανοποίησης και της απόλαυσης του σεξ ή του καλού φαγητού. Τα επόμενα τσιγάρα πάντως ανάβονται μηχανικά, γιατί δεν προκαλούν το ίδιο αίσθημα ευχαρίστησης. Ο οργανισμός μένει σχετικά αδιάφορος, επειδή τα επίπεδα της νικοτίνης δεν προλαβαίνουν να πέσουν στο μηδέν, και έτσι οι νευρώνες δεν διεγείρονται όσο με το πρώτο τσιγάρο. Επιπλέον, με την πάροδο του χρόνου, η νικοτίνη -δυστυχώς- διεγείρει τα εγκεφαλικά κύτταρα, ώστε να δημιουργούν νέους νευρώνες για την υποδοχή της, με αποτέλεσμα, όσο περισσότερο καπνίζει ένα άτομο, τόσο περισσότερα τσιγάρα να ζητά. Οι νέοι νευρώνες "απαιτούν" τη δική τους "δόση" και το αίσθημα "κορεσμού" των εγκεφαλικών νευρώνων από νικοτίνη ικανοποιείται πλέον με όλο και μεγαλύτερο αριθμό τσιγάρων. Σύμφωνα με τη σχολή Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Χιούστον, αυτοί οι επιπλέον νευρώνες που κάνουν τον άνθρωπο να αποζητά όλο και περισσότερη νικοτίνη αρχίζουν να ατροφούν και να εξαφανίζονται περίπου ενάμισι μήνα μετά το κόψιμο του τσιγάρου. Η ανάμνηση, όμως, της ευχαρίστησης που έφερνε κάποτε η νικοτίνη, - προκαλώντας έκκριση ντοπαμίνης - διαρκεί, και έτσι ο πρώην καπνιστής μπορεί ανά πάσα στιγμή να παρεκτραπεί και να ξαναρχίσει το κάπνισμα. 
Μερικά βασικά για τη διακοπή του καπνίσματος μπορεί να σας φανούν χρήσιμα. Πατήστε ΕΔΩ
Και λίγες γνώσεις για το Παθητικό κάπνισμα. Πατήστε ΕΔΩ

Τετάρτη 29 Απριλίου 2015

ΟΛΑ όσα πρέπει να ξέρετε για το άσθμα

Το άσθμα αποτελεί μια χρόνια φλεγμονώδη νόσο των αεραγωγών (βρόγχων) στην οποία συμμετέχουν πολλά διαφορετικά κύτταρα και κυτταρικά στοιχεία προκαλώντας στένωση των αεραγωγών.

Είδη άσθματος Το άσθμα οφείλεται σε φλεγμονή των αεραγωγών και διακρίνεται σε:

Εξωγενές ή αλλεργικό άσθμα, οφείλεται κυρίως στην επίδραση διαφόρων παραγόντων που προέρχονται από το περιβάλλον και λέγονται αλλεργιογόνα. Η μορφή αυτή του άσθματος προσβάλει συνήθως την παιδική ηλικία και οφείλεται κυρίως σε αλλεργική αντίδραση του οργανισμού προς τους εξωγενείς παράγοντες. Έχει σημαντικά καλύτερη εξέλιξη από το ενδογενές, αφού το μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών είτε απαλλάσσονται από την νόσο τους είτε βελτιώνονται σημαντικά σε βαθμό που να μην χρειάζονται.

Ενδογενές ή μη αλλεργικό άσθμα στο οποίο δεν ανευρίσκεται κανένας παράγοντας που να θεωρείται     υπεύθυνος για την πρόκλησή του.
Οι μη-αλλεργικοί ή ενδογενείς ασθματικοί χαρακτηρίζονται από αρνητικό ατομικό και οικογενειακό ιστορικό για αλλεργία, αρνητικές δερματικές δοκιμασίες στα διάφορα αλλεργιογόνα και φυσιολογικά επίπεδα ολικής και ειδικής ανοσοσφαιρίνης Ε (IgE) στον ορό του αίματος. Είναι συνήθως μεγαλύτεροι σε ηλικία από τους αλλεργικούς ασθματικούς, η νόσος πρωτοεμφανίζεται στην 3η με 4η δεκαετία της ζωής και έχει συνήθως σοβαρότερη πορεία. Η προσβολή του γυναικείου φύλου, η παρουσία ρινικών πολυπόδων και ευαισθησίας στην ασπιρίνη είναι συχνότερες σε αυτή τη μορφή της νόσου.

Το άσθμα μετά από άσκηση. Στη μορφή αυτή του άσθματος οι κρίσεις δύσπνοιας επέρχονται  μετά από άλλοτε άλλου βαθμού άσκηση (για πλήρες άρθρο, πατήστε ΕΔΩ)

Το επαγγελματικό άσθμα. Η μορφή αυτή του άσθματος εμφανίζεται σε άτομα που έρχονται σε επαφή με διάφορες εισπνεόμενες ουσίες που σχετίζονται με το επαγγελματικό περιβάλλον (π.χ. αλεύρι σε αρτοποιούς, σκόνη ξύλου σε μαραγκούς, βαφές χρωμάτων σε βαφείς κ.λ.π.).

Το νυχτερινό άσθμα. Χαρακτηριστικό της μορφής αυτής του άσθματος είναι ότι οι κρίσεις δύσπνοιας επέρχονται κατά την διάρκεια της νύκτας ή τις πρώτες πρωινές ώρες. Το νυκτερινό άσθμα παρουσιάζεται ιδιαίτερα σε ασθματικούς που δεν θεραπεύουν επαρκώς το άσθμα τους κατά την διάρκεια της ημέρας.

Αίτια Οι παράγοντες που επηρεάζουν την ανάπτυξη του άσθματος σε έναν άνθρωπο μπορούν να χωριστούν σε δύο μεγάλες κατηγορίες: σε αυτούς που προκαλούν την εμφάνιση του άσθματος ως νόσου και σε αυτούς που προκαλούν τα συμπτώματα του άσθματος. Κάποιοι από τους παράγοντες δρουν αμφίδρομα.

Η πρώτη κατηγορία περιλαμβάνει κυρίως γενετικούς παράγοντες (π.χ. ύπαρξη μελών στην οικογένεια με άσθμα ή άλλες αλλεργίες) και η δεύτερη κυρίως περιβαλλοντικούς παράγοντες (π.χ. αλλεργιογόνα, καπνός τσιγάρου, μόλυνση του περιβάλλοντος, επαγγελματικές ουσίες που προκαλούν ευαισθητοποίηση των πνευμόνων).

Σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση του άσθματος σε κάποιον άνθρωπο παίζει η αλληλεπίδραση που αναπτύσσεται μεταξύ των ιογενών λοιμώξεων που περνά κάθε φορά και της ατοπίας του, δηλαδή της αλλεργικής του προδιάθεσης.

Άλλα αίτια είναι: 1. Αλλεργία. Όπως ήδη αναφέρθηκε η αλλεργία είναι ιδιαίτερη συχνή στα νεαρά άτομα. Στις πιο γνωστές ουσίες που προκαλούν αλλεργία, ανήκουν γύρεις διαφόρων δένδρων ή φυτών, μύκητες - μούχλα εξ'αιτίας της υγρασίας των σπιτιών μας (πατήστε ΕΔΩ), οικιακή σκόνη (ή καλύτερα παράσιτα που ζουν στη σκόνη - ακάρεα, πατήστε ΕΔΩ), τρίχες ή λέπια ζώων, πούπουλα, φάρμακα και τροφές όπως π.χ. τα γαλακτοκομικά προϊόντα, αυγά στάρι, καρύδια, σοκολάτα, ψάρι, οστρακοειδή κ.ά.
2. Λοιμώξεις κυρίως του αναπνευστικού συστήματος όπως π.χ. κρυολογήματα, γρίπη, ιγμορίτιδα κ.ά.
3. Ψυχολογικοί παράγοντες όπως έντονη χαρά ή λύπη.
4. Επαγγελματικοί παράγοντες όπως η εισπνοή σκόνης  ή αερίων μπορούν να προκαλέσουν την εμφάνιση της ειδικής μορφής άσθματος που λέγεται επαγγελματικό. Το αλεύρι, τα ρινίσματα ξύλου, οι αναθυμιάσεις χρωμάτων ή λιωμένων μετάλλων, αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα ουσιών που συναντώνται στον εργασιακό χώρο και που πολλές φορές ευθύνονται για την πρόκληση επαγγελματικού άσθματος.

Σε πολλές περιπτώσεις πολλοί ασθενείς δεν γνωρίζουν ότι έχουν άσθμα, υποεκτιμούν τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων τους και δεν επισκέπτονται τον γιατρό τους. Γενικά το άσθμα έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής των ασθενών και περιορίζει την συμμετοχή τους στις καθημερινές δραστηριότητες.

Επιδημιολογικά στοιχεία Υπολογίζεται ότι περίπου 300 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο πάσχουν από άσθμα. Η συχνότητα εμφάνισης της νόσου διαφέρει από χώρα σε χώρα και κυμαίνεται από 1-18%. Οι μεγάλες στατιστικές διαφορές που εμφανίζονται οφείλονται εν μέρει και στον τρόπο και τη μεθοδολογία διάγνωσης του άσθματος σε κάθε χώρα. Σε αρκετές χώρες η συχνότητα εμφάνισης δείχνει αυξητικές τάσεις, σε άλλες φαίνεται να σταθεροποιείται, ενώ σε μερικές φαίνεται να μειώνεται. Οι θάνατοι από άσθμα, παγκόσμια, υπολογίζονται σε 250.000 ετησίως.


Κλινικές μορφές του βρογχικoύ άσθματος

1. Το παροξυσμικό βρογχικό άσθμα. Όπου τα συμπτώματα εμφανίζονται σποραδικά, ύστερα από έκθεση σε αντιγόνο ή λοίμωξη του αναπνευστικού. Ασθενείς ευαισθητοποιημένοι σε γύρεις εκδηλώνουν παροξυσμούς σε ορισμένη εποχή του έτους, συνήθως την άνοιξη, (εποχιακό άσθμα). Το παροξυσμικό βρογχικό άσθμα χαρακτηρίζεται ελαφρύ, όταν ο ασθενής σποραδικά 1 -2 φορές το μήνα δύσπνοια, δυσχέρεια στην πλήρωση του θώρακα με αέρα και συριγμό. Οι παροξυσμοί αυτοί, όπως έδειξαν συνεχεία μετρήσεις των αντιστάσεων των αεροφόρων οδών, ενδέχεται να είναι σοβαροί. Σπανιότερα σε παιδιά και νεαρά άτομα οι παροξυσμοί είναι ιδιαίτερης βαρύτητας.

2. Το μη ρυθμιζόμενο βρογχικό άσθμα (ή κατ'άλλους χρόνιο βρογχικό άσθμα), όπου οι ασθενείς παρουσιάζουν απόφραξη σ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Χαρακτηρίζεται ως βαρύ ή ελαφρύ, ανάλογα με τον βαθμό των νυχτερινών αφυπνίσεων λόγω δύσπνοιας, τον χρόνο που απαιτείται μετά την πρωινή αφύπνιση προκειμένου να υποχωρήσει η δύσπνοια και
την κατανάλωση βρογχο-διασταλτικών φαρμάκων.

3. Το αιφνίδιο σοβαρό βρογχικό άσθμα (status asthmaticus). Με τον όρο αυτό περιγράφονται επικίνδυνες για τη ζωή κρίσεις βρογχικoύ άσθματος. Οι ασθενείς παρουσιάζουν έντονη δύσπνοια και ορθόπνοια με αποτέλεσμα να αναγκάζονται να χρησιμοποιούν τους επικουρικούς μυς. Ενδέχεται να παρουσιάζουν συγχυτική κατάσταση, απώλεια των αισθήσεων και κυάνωση.

Το άσθμα εκδηλώνεται με ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω συμπτώματα:  
Βήχας,δύσπνοια (δυσκολία στην αναπνοή),συσφιγκτικό αίσθημα στο θώρακα ή και θωρακικό πόνο κατά την αναπνοή. Τα συμπτώματα αυτά είναι συνήθως παροξυσμικά, εμφανίζονται δηλαδή μετά από έκθεση σε κάποιο εκλυτικό παράγοντα και υποχωρούν με τη θεραπεία. Η συχνότητα εμφάνισης και η διάρκεια των συμπτωμάτων καθορίζουν τη βαρύτητα του άσθματος. Σε αρκετά παιδιά με άσθμα μερικά συμπτώματα (π.χ. βήχας ή "βράσιμο" κυρίως τη νύχτα ή μετά από άσκηση) μπορεί να επιμένουν και μετά το τέλος ενός παροξυσμικού επεισοδίου.

Διάγνωση – Εξετάσεις

Ιατρικό ιστορικό Οι ασθενείς με άσθμα συχνά περιγράφουν χαρακτηριστικά συμπτώματα, όπως δύσπνοια που εμφανίζεται παροξυσμικά, αφύπνιση τις πρώτες πρωινές ώρες λόγω δύσπνοιας, συριγμό, βήχα και αίσθηση βάρους στο στήθος. Χρήσιμα εργαλεία για τον γιατρό για να διαγνώσει την ύπαρξη άσθματος σε έναν ασθενή είναι η εμφάνιση των παραπάνω συμπτωμάτων μετά από την έκθεση του ασθενούς σε κάποιον αλλεργικό παράγοντα. Σε άλλους ασθενείς τα ενοχλήματά τους εμφανίζονται εποχιακά, ενώ τέλος υπάρχουν ασθενείς όπου και στην οικογένειά τους ανευρίσκονται συγγενείς με αλλεργικές παθήσεις ή και άσθμα. Μια παραλλαγή του άσθματος που εμφανίζεται μόνο με χρόνιο βήχα είναι ιδιαίτερα συχνή στα παιδιά. Σε αυτήν την παραλλαγή ο βήχας επιδεινώνεται τη νύκτα, ενώ την ημέρα τα συμπτώματα εξαφανίζονται. Η σωματική δραστηριότητα αποτελεί και αυτή μια συχνή αιτία πρόκλησης συμπτωμάτων άσθματος για τους περισσότερους ασθενείς, ενώ σε μερικούς αποτελεί τη μοναδική αιτία.

Φυσική εξέταση Το πιο συχνό παθολογικό σημείο που βρίσκει ο γιατρός στη φυσική εξέταση του ασθενούς είναι ο συριγμός κατά την ακρόαση, εύρημα που επιβεβαιώνει την ύπαρξη βρογχόσπασμου. Παρ' όλα αυτά, σε μερικούς ασθενείς με άσθμα ο συριγμός πιθανόν να λείπει ακόμη και με συνύπαρξη σημαντικού βρογχόσπασμου.
Δοκιμασίες για τη διάγνωση και την παρακολούθηση του άσθματος

Μέτρηση της αναπνευστικής λειτουργίας
Αν και η διάγνωση του άσθματος συνήθως μπορεί να βασισθεί στην ύπαρξη των χαρακτηριστικών συμπτωμάτων, όπως αυτά αναφέρθηκαν ήδη, πολλοί ασθενείς με άσθμα συχνά δεν αναγνωρίζουν εύκολα τα συμπτώματά τους και τη σοβαρότητα της νόσου τους, ειδικά εάν το άσθμα τους υπάρχει από καιρό. Αυτή η κατάσταση ονομάζεται αλεξιθυμία και δημιουργεί σημαντικά προβλήματα στην αντιμετώπιση της νόσου από τους πάσχοντες. Ακόμη η αξιολόγηση της δύσπνοιας ή του συριγμού από τον γιατρό μπορεί να είναι δυσχερής ή και ανακριβής.

Για ενήλικες ασθενείς και για παιδιά πάνω από την ηλικία των 5 ετών σημαντική βοήθεια για όλ' αυτά προσφέρει η σπιρομέτρηση (πατήστε ΕΔΩ), η μέτρηση δηλαδή της αναπνευστικής τους λειτουργίας. Η μέθοδος είναι απλή και ανώδυνη για τον ασθενή, πραγματοποιείται εύκολα στο πνευμονολογικό ιατρείο και είναι εξαιρετικά χρήσιμη για τον γιατρό. Η αύξηση ενός δείκτη που υποδεικνύει το βαθμό της απόφραξης των αεραγωγών και ονομάζεται FEV1, μετά από χορήγηση στον ασθενή βρογχοδιασταλτικού φαρμάκου, πάνω από 12% ή πάνω από 200ml, αποτελεί την κλασική σπιρομετρική ένδειξη που θέτει τη διάγνωση του άσθματος.

Σημαντική βοήθεια στη διάγνωση και παρακολούθηση του άσθματος προσφέρει η μέτρηση της μέγιστης εκπνευστικης ροής, που ονομάζεται PEF, και γίνεται με τη χρήση μιας ειδικής συσκευής, του ροόμετρου. Η χρήση του ροόμετρου είναι απλή, γίνεται από τον ίδιο τον ασθενή στο σπίτι του και μετρά τη μείωση της ροής του αέρα στη βίαιη εκπνοή του, άρα και τη σοβαρότητα του άσθματός του.

Μέτρηση της αντίδρασης των αεραγωγών (test πρόκλησης) Σε ασθενείς με συμπτώματα που συνηγορούν υπέρ του άσθματος αλλά με φυσιολογική αναπνευστική λειτουργία, η μέτρηση της απαντητικότητας των αεραγωγών, της αντίδρασής τους δηλαδή σε εισπνεόμενες ουσίες όπως η μεταχολίνη, ή ισταμίνη, η αδενοσίνη, ο ψυχρός αέρας και άλλες, μπορεί να βοηθήσει τον γιατρό να διαγνώσει τη νόσο.

Μέτρηση της αλλεργικής εικόνας Στο άσθμα είναι συχνή η συνύπαρξη αλλεργικών νοσημάτων όπως είναι η αλλεργική ρινίτιδα. Η μέτρηση της αλλεργικής απάντησης ενός ασθενούς με δερματικές δοκιμασίες ευαισθησίας (prick tests) ή η μέτρηση ειδικών ουσιών στο αίμα που αυξάνονται σε αλλεργίες, των ανοσοσφαιρινών (ολική IgE, RAST tests), βοηθάει στη χάραξη από το γιατρό μιας αποδοτικότερης θεραπευτικής στρατηγικής.


Δύσκολες περιπτώσεις στη διάγνωση του άσθματος:


Άσθμα και εγκυμοσύνη   Πατήστε ΕΔΩ

Παιδιά κάτω των 5 ετών
Η διάγνωση του άσθματος στη βρεφική και πρώτη παιδική ηλικία είναι συχνά δύσκολη και βασίζεται περισσότερο στην κλινική εμπειρία του γιατρού και το ιστορικό του παιδιού. Συχνά επεισόδια συριγμού που βελτιώνονται θεαματικά μετά από χορήγηση εισπνεόμενων βρογχοδιασταλτικών και εισπνεόμενων κορτικοειδών αυξάνουν τις πιθανότητες ύπαρξης άσθματος. Ιδιαίτερα, επεισόδια συριγμού συχνότερα από ένα το μήνα, συριγμός ή βήχας στο παιχνίδι, νυκτερινός βήχας σε περιόδους ελεύθερες από ιώσεις, συμπτώματα που συνεχίζουν να εμφανίζονται και μετά την ηλικία των 3 ετών, θέτουν με μεγάλη πιθανότητα τη διάγνωση του παιδικού άσθματος.
 
Άτομα τρίτης ηλικίας Στα άτομα της τρίτης ηλικίας συνυπάρχουν νοσήματα που κάνουν πολλές φορές δύσκολη τη διάγνωση του άσθματος. Τα νοσήματα που συχνότερα "μιμούνται" το άσθμα είναι η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ - πατήστε ΕΔΩ) και η Καρδιακή Ανεπάρκεια.

Επιπλοκές
Μειωμένη ικανότητα του ατόμου να ασκηθεί και να λάβει μέρος σε άλλες δραστηριότητες Έλλειψη ύπνου λόγω συμπτωμάτων τη νύχτα Μόνιμες αλλαγές στη λειτουργία των πνευμόνων Πνευμοθώρακας, εμφύσημα Επίμονος βήχας Αναπνευστικό πρόβλημα που απαιτεί μηχανική βοήθεια της αναπνοής (χρήση αναπνευστήρα)

Θεραπεία Δεν υπάρχει θεραπεία που να επιτυγχάνει πλήρη ίαση της νόσου, αλλά υπάρχουν κάποιες κατηγορίες φαρμάκων που βοηθούν στον έλεγχο και την ανακούφιση των συμπτωμάτων, βελτιώνοντας παράλληλα και την πνευμονική λειτουργία.

Η θεραπεία του άσθματος στους ενήλικες μπορεί να δοθεί μέσω διαφορετικές οδών: εισπνεόμενη, από το στόμα και ενέσιμη. Το σημαντικότερο πλεονέκτημα της εισπνεόμενης θεραπείας είναι ότι τα φάρμακα λαμβάνονται κατ' ευθείαν από τους αεραγωγούς άρα έχουν καλύτερη και εντονότερη δράση με πολύ λιγότερες παρενέργειες από ότι αν λαμβάνονταν μέσω των άλλων δύο οδών. Η θεραπεία του άσθματος μπορεί γενικά να χωρισθεί σε δύο κατηγορίες: τη θεραπεία ελέγχου της νόσου 
τη θεραπεία των παροξυσμών.
Στην αποφυγή των ειδικών αντιγόνων, εφόσον αυτά εντοπίζονται στο περιβάλλον του ασθενή.
Στην ειδική ανοσοθεραπεία (απευαισθητοποίηση).

Θεραπεία ελέγχου της νόσου 1. Εισπνεόμενα κορτικοειδή Τα εισπνεόμενα κορτικοειδή αποτελούν αυτή τη στιγμή την πιο σημαντική αντιφλεγμονώδη θεραπεία για το εμμένον άσθμα. Είναι δραστικά στη μείωση των συμπτωμάτων, στη βελτίωση της ποιότητας ζωής, στη βελτίωση της λειτουργίας των πνευμόνων, στη μείωση της συχνότητας αλλά και της βαρύτητας των ασθματικών παροξυσμών και στη μείωση της θνητότητας της νόσου
2. Ανταγωνιστές λευκοτριενίων Οι ουσίες αυτές χορηγούνται με τη μορφή χαπιών από το στόμα. Φαίνεται ότι έχουν μια ήπια βρογχοδιασταλτική δράση, μειώνουν τα συμπτώματα (ιδίως το βήχα), βελτιώνουν τη λειτουργία του αναπνευστικού και μειώνουν τους παροξυσμούς. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εναλλακτική θεραπεία σε ασθενείς με ήπιο εμμένον άσθμα και σε ασθενείς με άσθμα που προκαλείται από μετά από λήψη ασπιρίνης. Χρησιμοποιούνται επίσης ως επιπρόσθετη θεραπεία σε ασθενείς με μέτριο ή και σοβαρό άσθμα που ήδη λαμβάνουν εισπνεόμενα κορτικοειδή.
3. Μακράς δράσης β2 διεγέρτες Οι μακράς δράσεως β2 διεγέρτες χορηγούνται σε εισπνοές. Είναι ισχυρά βρογχοδιασταλτικά φάρμακα που δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιούνται μόνα τους στην θεραπεία του άσθματος. Τα φάρμακα αυτά δεν φαίνεται να επηρεάζουν την φλεγμονή των βρόγχων, άρα δεν δρουν στην αιτία του άσθματος. Παρουσιάζουν ισχυρότερη δράση όταν συνδυάζονται με εισπνεόμενα κορτικοειδή και αυτός ο συνδυασμός είναι η προτιμώμενη θεραπεία για το άσθμα όταν τα εισπνεόμενα κορτικοειδή από μόνα τους, σε μέτρια δόση, αδυνατούν να ελέγξουν τη νόσο.
4. Θεοφυλλίνη Η θεοφυλλίνη είναι ένα παλιό βρογχοδιασταλτικό φάρμακο και όταν χορηγείται σε μικρή δόση έχει ήπιες αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Μια μορφή θεοφυλλίνης που κυκλοφορεί, σε χάπια παρατεταμένης δράσης, φαίνεται να παρουσιάζει κάποιο όφελος ως επιπρόσθετη θεραπεία σε ασθενείς που ήδη λαμβάνουν εισπνεόμενα κορτικοειδή χωρίς να βρίσκεται η νόσος τους υπό πλήρη έλεγχο.

5. Ομαλιζουμάμπη Πρόκειται για μια φαρμακευτική ουσία που επιλέγεται για μια πολύ μικρή μερίδα ασθενών που παρουσιάζουν μέτρια αυξημένη αλλεργική εικόνα (όπως αυτή εκφράζεται από την μέτρηση στο αίμα μιας ουσίας που ονομάζεται «ολική IgE») και πάσχουν από σοβαρό μη ελεγχόμενο άσθμα, παρά τη μέγιστη θεραπεία την οποία λαμβάνουν. Σε αυτούς τους ασθενείς, η χρήση της ομαλιζουμάμπης, η οποία δίδεται σε ενέσιμη μορφή, μειώνει τον αριθμό και τη βαρύτητα των παροξυσμών, την σοβαρότητα των συμπτωμάτων και βελτιώνει την ποιότητα της ζωής τους.

6. Συστηματικά κορτικοειδή Με τον όρο αυτό εννοούμε τη χρήση κορτικοειδών με τη μορφή χαπιών από το στόμα ή ενέσεων. Η χρήση τους είναι εξαιρετικά περιορισμένη λόγω των πολλών παρενεργειών που παρουσιάζουν. Χρησιμοποιούνται μόνο στις περιπτώσεις εκείνες που τα άσθμα δεν μπορεί να ελεγχθεί ικανοποιητικά με οποιαδήποτε άλλη διαθέσιμη θεραπεία. Οι ασθενείς που παρ' όλ' αυτά αναγκάζονται να λαμβάνουν μακροχρόνια θεραπεία με συστηματικά κορτικοειδή για το άσθμα τους πρέπει να λαμβάνουν επίσης προληπτική θεραπεία για την οστεοπόρωση.

7. Ανοσοθεραπεία έναντι ειδικών αλλεργιογόνων Ο ρόλος της ειδικής ανοσοθεραπείας στο άσθμα είναι περιορισμένος. Η χρήση ανοσοθεραπείας απαιτεί την ανεύρεση ενός αλλεργιογόνου που αποδεδειγμένα έχει σημαντική κλινική επίδραση στο άσθμα. Αυτό το αλλεργιογόνο χορηγείται κατόπιν σε ολοένα και αυξανόμενες δόσεις με στόχο να αναπτυχθεί ανοχή από τον οργανισμό του ασθενούς. Με τον τρόπο αυτόν μειώνονται τα συμπτώματα της νόσου και βελτιώνεται ελαφρά η ποιότητα ζωής του. Η χρήση ειδικής ανοσοθεραπείας για περισσότερα του ενός αλλεργιογόνα δεν φαίνεται να είναι αποτελεσματική.

Θεραπεία ανακούφισης του παροξυσμού: 1. Ταχέως δρώντες β2 διεγέρτες
Οι ταχέως δρώντες β2 διεγέρτες χορηγούνται σε εισπνοές και πολύ σπάνια από το στόμα σε ασθενείς που δεν μπορούν να λάβουν εισπνεόμενη θεραπεία. Είναι τα φάρμακα εκλογής για την ανακούφιση από τον σπασμό των βρόγχων κατά τη διάρκεια ενός παροξυσμού άσθματος, αλλά χορηγούνται και ως προληπτική θεραπεία πριν από σωματική κόπωση σε ασθενείς που πάσχουν από άσθμα κατά την άσκηση. Θα πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο σε ανάγκη και στη μικρότερη δυνατή δόση και συχνότητα. Η αυξημένη χρήση τους αποτελεί ένδειξη μη αποτελεσματικής θεραπείας ελέγχου του άσθματος. Παρενέργειες: Μυϊκός τρόμος και ταχυκαρδία σε υψηλές δόσεις.
2. Αντιχολινεργικά Έχουν ηπιότερη βρογχοδιασταλτική δράση από τους β2 διεγέρτες. Χορηγούνται σε εισπνοές. Χρησιμοποιούνται μόνο σε ασθενείς που πάσχουν από ταχυκαρδία ή αρρυθμία, ως εναλλακτικό βρογχοδιασταλτικό.

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015

Κοινό κρυολόγημα ή γρίπη;

ΚΟΙΝΟ ΚΡΥΟΛΟΓΗΜΑ:


Τι είναι το κοινό κρυολόγημα:
 Πρόκειται για την πιο συχνή μορφή λοίμωξης του αναπνευστικού συστήματος, η οποία είναι και εξαιρετικά μεταδοτική. Συχνά συγχέεται με τη γρίπη, προκαλείται όμως από διαφορετικούς ιούς και έχει πιο ήπια διαδρομή.
Η μετάδοσή του γίνεται κυρίως με την εισπνοή σταγονιδίων που εκπέμπονται από τα πάσχοντα άτομα με την ομιλία, τον βήχα ή το φτέρνισμα ή με τη μεταφορά μολυσμένου υλικού με τα χέρια μας.

Παράγοντες που το πυροδοτούν:
Το κοινό κρυολόγημα μπορεί να οφείλεται σε πληθώρα ιών, μεταξύ των οποίων οι πλέον συχνά εμπλεκόμενοι είναι οι ρινοϊοί. Λόγω του ότι ο ασθενής αναπτύσσει ανοσία μόνον στον ιό από τον οποίον προσβλήθηκε, είναι δυνατόν μέσα στην ίδια εποχή να νοσήσει περισσότερες από μία φορές (προσβολή από διαφορετικό ιό κάθε φορά).
Η πάθηση παρουσιάζει εποχικό χαρακτήρα, με τα περισσότερα περιστατικά να καταγράφονται τους φθινοπωρινούς και χειμερινούς μήνες καθώς και κατά την έναρξη της άνοιξης.

Επιδημιολογικά στοιχεία:
Είναι μία από τις πλέον συχνές λοιμώξεις ανάμεσα στους ενήλικες και τους έφηβους. Στα παιδιά, και ιδιαίτερα σε εκείνα που πηγαίνουν σχολείο, η συχνότητά του είναι ακόμα μεγαλύτερη.

Συμπτώματα:
Το κοινό κρυολόγημα εκδηλώνεται με πονόλαιμο, ρινική καταρροή και συμφόρηση, φτάρνισμα, βήχα, πυρετό, διαταραχές της όσφρησης και της γεύσης και αίσθημα κακουχίας και αδυναμίας.Τα συμπτώματα αυτά δεν είναι τόσο βαριά αλλά ταλαιπωρούν τον ασθενή για όσο διάστημα διαρκούν – μέχρι και 7 έως 10 ημέρες. Σε άτομα που πάσχουν ταυτόχρονα και από άλλα νοσήματα τα συμπτώματα αυτά μπορεί να είναι πιο έντονα.Οι ασθενείς συχνά αναγκάζονται να απουσιάσουν από το σχολείο ή την εργασία τους.

Διάγνωση:
Η διάγνωση της νόσου βασίζεται στην κλινική εικόνα του ασθενούς.

Θεραπεία:
Η θεραπεία στην περίπτωση του κοινού κρυολογήματος είναι συμπτωματική, δεδομένου ότι δεν υπάρχει θεραπεία για την αντιμετώπιση των ιών που το προκαλούν. Εκτός από την ανακούφιση των συμπτωμάτων, στόχος είναι και η αποτροπή των πιθανών επιπλοκών της νόσου.
Συστήνονται ανάπαυση, κατανάλωση υγρών, χορήγηση αντιπυρετικών και ενίοτε χρήση αποσυμφορητικών για τη μύτη ή απογχρεμπτικών σκευασμάτων.
Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι τα αντιβιοτικά δεν έχουν θέση στη θεραπεία του κοινού κρυολογήματος επειδή στοχεύουν στην καταπολέμηση βακτηρίων και όχι ιών.

Ποιες είναι οι επιπλοκές:
Οι επιπλοκές που είναι δυνατόν να παρουσιασθούν είναι ωτίτιδα, λαρυγγίτιδα, βρογχίτιδα ή πνευμονία. Σε περίπτωση που τα συμπτώματα επιμένουν ή επιδεινώνονται επιβάλλεται η εξέταση από τον ιατρό για τη διάγνωση και έγκαιρη αντιμετώπιση πιθανών επιπλοκών.

Πως να προφυλαχθείτε από τη νόσο:
Η τήρηση των βασικών κανόνων υγιεινής (συχνό πλύσιμο χεριών, αερισμός κλειστών χώρων, αποφυγή συγχρωτισμού με πάσχοντα άτομα) αποτελεί την καλύτερη πρόληψη ενάντια στο κοινό κρυολόγημα.
Η πρόγνωση της νόσου είναι άριστη, στην περίπτωση που δεν υπάρχουν επιπλοκές.



ΓΡΙΠΗ:



Τι είναι γρίπη: 
Γρίπη είναι μια μεταδοτική ασθένεια του αναπνευστικού συστήματος (μύτη, φάρυγγας, τραχεία και πνεύμονες) που κάθε χρόνο ταλαιπωρεί μεγάλο αριθμό ατόμων παγκόσμια.

Είναι τελείως διαφορετική από το κοινό κρυολόγημα. Συνήθως εισβάλλει ξαφνικά, μεταδίδεται από άτομο σε άτομο με σταγονίδια από βήχα ή φτέρνισμα ή από άμεση επαφή με πρόσφατα μολυσμένο αντικείμενο από ρινοφαρυγγικές εκκρίσεις.



Πού οφείλεται η νόσος: Η νόσος οφείλεται στον ιό της γρίπης Α, στον ιό της γρίπης B, στον ιό της γρίπης C. Οι ορότυποι οι οποίοι έχουν επιβεβαιωθεί σε ανθρώπους, ταξινομημένοι σύμφωνα με τον αριθμό γνωστών ανθρώπινων πανδημικών θανάτων, είναι οι εξής:
  • Η1Ν1, ο οποίος προκάλεσε την Ισπανική Γρίπη το 1918, και την νέα γρίπη το 2009
  • Η2Ν2 ο οποίος προκάλεσε την Ασιατική Γρίπη το 1957
  • Η3Ν2 ο οποίος προκάλεσε την Γρίπη του Χονγκ Κονγκ το 1968
  • Η5Ν1 ο οποίος προκάλεσε την Γρίπη των Πτηνών το 2004
  • Η7Ν7 ο οποίος έχει ασυνήθιστο ζωονοσογόνο δυναμικό
  • Η1Ν2,  ενδημικός στους ανθρώπους, τους χοίρους και τα πουλιά
  • Η9Ν2
  • Η7Ν2
  • Η7Ν3
  • Η10Ν7
Το 10 με 20% του πληθυσμού παθαίνουν γρίπη κάθε χρόνο, και κατά μέσο όρο 36000 άνθρωποι από αυτούς πεθαίνουν από τη γρίπη ενώ γίνονται περίπου 114000 εισαγωγές σε νοσοκομείο.


Πως εκδηλώνεται η νόσος: Γρίπη συνήθως εκδηλώνεται με :
  • Πυρετό
  • Πονοκέφαλο
  • Αδυναμία, κακουχία - εξάντληση
  • Βήχα (συνήθως ξηρό)
  • Πονόλαιμο
  • Ρινική συμφόρηση και καταρροή
  • Μυαλγίες
  • Ναυτία – έμετο
  • Κόκκινα μάτια
Διάγνωση:
Μπορεί να είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κάποιος την γρίπη από το κοινό κρυολόγημα στα αρχικά στάδια, αλλά τα συμπτώματα της γρίπης είναι ποιο σοβαρά από αυτά του κρυολογήματος.
  
Ποιες είναι οι επιπλοκές: Πιθανές επιπλοκές της γρίπης μπορεί να είναι:
  • πνευμονία
  • οξεία μέση ωτίτιδα
  • παραρρινοκολπίτιδα
  • οξεία βρογχίτις, βρογχιολίτις
Θεραπεία:  
  • Ανάπαυση
  • Λήψη άφθονης ποσότητας υγρών (χυμοί)
  • Αποφυγή αλκοόλ και καπνού
  • Φάρμακα για ανακούφιση των συμπτωμάτων (παυσίπονα και αντιπυρετικά)
Τα αντιβιοτικά στη γρίπη δε βοηθούν (όπως και σε όλες τις ιώσεις). Ο γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει αντιβίωση, αν υποψιάζεται βακτηριακή επιπλοκή (π.χ πνευμονία).

Η ασπιρίνη στα παιδιά και στους εφήβους με γρίπη (και άλλες ιώσεις), σχετίζεται με την εμφάνιση της σπάνιας αλλά θανατηφόρας κατάστασης που ονομάζεται σύνδρομο του Reye και δεν πρέπει να δίνεται. Η χορήγηση στους μικρούς ασθενείς υγρών, αντιπυρετικών με παρακεταμόλη (Depon, Panadol, Apotel), τα συχνά μπάνια αρκούν συνήθως να ελέγξουν τον πυρετό και την κακουχία που συνοδεύουν τη γρίπη.


Πώς να προφυλαχτείτε από τη νόσο - Πρόγνωση: Μία ημέρα από την έναρξη της γρίπης ο πάσχων αρχίζει να διασπείρει τον ιό. Οι ενήλικοι τον μεταδίδουν μέχρι και τρεις ημέρες από την έναρξη της συμπτωματολογίας, ενώ τα παιδιά μέχρι και επτά ή παραπάνω. Με την εισαγωγή του ιού στο σώμα τα συμπτώματα αρχίζουν μετά από ένα 24ωρο συνήθως. Μερικοί άνθρωποι δεν παρουσιάζουν συμπτώματα ή τα παρουσιάζουν πολύ ελαφριά, αλλά έχοντας τον ιό στο αναπνευστικό τους σύστημα τον μεταδίδουν στους άλλους.

Τονίζεται εκ νέου, ότι τα κύρια μέτρα για την αντιμετώπιση της έξαρσης της γρίπης σύμφωνα με τις οδηγίες των διεθνών οργανισμών υγείας, είναι:
  • Η τήρηση των κανόνων υγιεινής, καθώς και η αποφυγή συγχρωτισμού, ιδιαίτερα σε περίπτωση εμφάνισης συμπτωμάτων.
  • Η ταχεία χρήση των αντι-ιικών φαρμάκων κατά της γρίπης με τις πρώτες εκδηλώσεις και πάντα κατά την κρίση των θεραπόντων ιατρών, χωρίς να αναμένεται η εργαστηριακή επιβεβαίωση. Ιδιαίτερη σημασία έχει η αντι-ιική θεραπεία στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού (ακόμη και σε ήπια νόσηση) και σε όσους νοσούν σοβαρά ή εμφανίζουν επιπλοκές.
  • Ο εμβολιασμός των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού με το αντιγριπικό εμβόλιο συνιστάται καθ’ όλη τη διάρκεια της δραστηριότητας της νόσου. Για περισσότερες πληροφορίες, πατήστε ΕΔΩ.
  •  Αξίζει να τονιστεί ότι η παρακολούθηση του νοσήματος στην Ελλάδα δείχνει ότι η δραστηριότητα της εποχικής γρίπης συνήθως κορυφώνεται το Φεβρουάριο-Μάρτιο.